Στο χτεσινοβραδινό διάγγελμά του, ο πρόεδρος Μπους προέβαλε, χωρίς να μας εκπλήξει, τα επιτεύγματά του. Στην πραγματικότητα, παρότι υπήρξαν επιτεύγματα, εκείνα που κυριάρχησαν στις εξελίξεις του 2003 και επιδείνωσαν τις σχέσεις της Αμερικής με τις περισσότερες χώρες του κόσμου ήταν ο πόλεμος στο Ιράκ και η πεισματική μονομέρεια των ΗΠΑ σε ποικίλα θέματα, από τη χρήση στρατιωτικής δύναμης έως το περιβάλλον και το εμπόριο.
Παρότι είναι νωρίς για να εξάγουμε οριστικά συμπεράσματα για την έκβαση της εκστρατείας στο Ιράκ, είναι γεγονός ότι η απόφαση του Μπους να εμπλέξει τις αμερικανικές δυνάμεις στον πόλεμο, χωρίς να έχει επαρκείς πληροφορίες, πραγματική διεθνή υποστήριξη και νόμιμη συμμετοχή του OHE, είχε βαρύ τίμημα, κάτι που δεν αναφέρθηκε στις μάλλον επιφανειακές δηλώσεις του μιλώντας προς το έθνος.
Η αισιοδοξία του κ. Μπους για το «νέο Ιράκ», που βαδίζει στην οδό της ελευθερίας και της σταθερότητας, δεν είναι δυνατόν να επιβεβαιωθεί. Κάθε άλλο. H σιιτική πλειοψηφία του Ιράκ και οι μειοψηφίες των σουνιτών και των Κούρδων παλεύουν έναντι ενός ουσιαστικά αόριστου αμερικανικού χρονοδιαγράμματος μεταβίβασης της εξουσίας, οι απώλειες Αμερικανών στρατιωτών είναι τουλάχιστον 500 και οι μάχες συνεχίζονται. H Ουάσιγκτον τελικά ζητά τη βοήθεια του OHE για να διευκολύνει τη μετάβαση προς τη δημοκρατία και να διασφαλίσει τη διεθνή νομιμότητα. H απόφαση αυτή, όμως, όσο καλοδεχούμενη κι αν είναι, έρχεται ένα χρόνο μετά την περιφρόνηση των διαδικασιών του OHE, την υπονόμευση του οργανισμού και την αψήφηση ορισμένων εκ των πιο σημαντικών συμμάχων της Αμερικής.
Οι άλλες κρίσεις
Κι ενώ ο Λευκός Οίκος έριχνε το βάρος της προσοχής του στο Ιράκ, άλλες επικίνδυνες κρίσεις, όπως η αφγανική ετίθεντο σε αναμονή. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, η Βόρειος Κορέα προχώρησε το πυρηνικό εξοπλιστικό της πρόγραμμα, ενώ το αδιέξοδο στις σχέσεις Ισραηλινών και Παλαιστινίων πάγωσε, χωρίς να καταβληθεί καμιά ουσιαστική προσπάθεια από την κυβέρνηση Μπους για επανάληψη των διαπραγματεύσεων.
Η πολιτική Μπους προκάλεσε μεγάλη βλάβη στις σχέσεις της Αμερικής με τους πιο σημαντικούς οικονομικούς και στρατιωτικούς συμμάχους της στην Ευρώπη. Οι κυβερνήσεις της Λ. Αμερικής, επίσης, είχαν πολύ καιρό να αποξενωθούν τόσο από τις ΗΠΑ. H Ουάσιγκτον είναι υπεύθυνη για την κατάρρευση των εμπορικών διαπραγματεύσεων.
Οι εξαγγελίες του προέδρου για την εσωτερική πολιτική επιβεβαιώνουν ένα ολέθριο γεγονός: την επιμονή του στις τεράστιες φοροαπαλλαγές για τους πλουσίους, που στερούν από τη χώρα αναγκαία κεφάλαια για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της, απειλώντας μακροπρόθεσμα την οικονομική της ασφάλεια. Μοναδική του έγνοια για το φορολογικό χάος που προκάλεσε ήταν να ζητήσει από το Κογκρέσο να μονιμοποιήσει τις φοροαπαλλαγές ύψους 1,7 τρισεκ. δολ. Πολλές από τις σκέψεις του κ. Μπους για την εσωτερική πολιτική ήταν τόσο αόριστες που καθίστανται ανούσιες. H πιο αποκαρδιωτική πρότασή του προς τους συντηρητικούς της αμερικανικής κοινωνίας, ήταν η δέσμευση να προωθήσει συνταγματική τροποποίηση κατά των γάμων ομοφυλοφίλων. Οι αναφορές του στα θέματα ενέργειας και περιβάλλοντος ήταν ισχνές. Σε αυτό το κλίμα, η απόφασή του να ενισχύσει την κοινωνική ασφάλιση ακούγεται τρομακτική. O κ. Μπους δηλώνει από καιρό ότι θα επιτραπεί στους νέους εργάτες να διοχετεύουν μέρος των μισθολογικών τους κρατήσεων σε ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία. Αλλά δεν εξήγησε ποτέ πώς θα πληρώσει για το σχέδιο αυτό.