Σε γόρδιο δεσμό έχει μετατραπεί το θέμα της διεξαγωγής άμεσων εκλογών στο Ιράκ, θέμα που πυροδότησε τη λαϊκή αναταραχή με διαδηλώσεις στον σιιτικό Νότο. Προς λύση του δεσμού, ο προσωρινός διοικητής του Ιράκ Πολ Μπρέμερ και ο Βρετανός υποδιοικητής Τζέρεμι Γκρίνστοκ ζήτησαν τη μεσολάβηση του OHE από τον γ.γ. Κόφι Ανάν. Αποστολή του οργανισμού επρόκειτο να μεταβεί στο Ιράκ για διαβουλεύσεις ως προς το εφικτό άμεσων εκλογών με τον θρησκευτικό ηγέτη των σιιτών, Αλί αλ Σιστάνι, καθοδηγητή των κινητοποιήσεων. Ωστόσο, αν πιστέψει κανείς δημοσίευμα του «Guardian», Αμερικανοί και Βρετανοί σύμμαχοι άλλαξαν και πάλι γνώμη και δείχνουν μεγαλύτερη ελαστικότητα στο θέμα των εκλογών. Οπότε, ίσως και να μη χρειαστεί η μεσολάβηση του OHE. Την Παρασκευή στο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός ο κ. Ανάν δήλωσε ότι θα ανακοινώσει συντόμως εάν θα στείλει ή όχι αποστολή στο Ιράκ.
Με γνώμονα το αξίωμα, βάσει του οποίου η αμερικανική κυβέρνηση και πρωτίστως ο πρόεδρος Μπους επιδιώκουν τη μεταβίβαση εξουσίας από την Προσωρινή Συμμαχική Διοίκηση στους Ιρακινούς πριν από τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου, δήλωση του συμβούλου του Πενταγώνου Ρίτσαρντ Περλ, βάσει της οποίας «η διεξαγωγή εκλογών είναι θέμα χρονικής στιγμής» μπορεί, αν και αμφίσημη, να ερμηνευτεί ως ένδειξη υποχώρησης. Ενας άλλος γνώμονας ως προς το θέμα είναι οι εκλογές στο Ιράν και η έκβασή τους, η οποία ίσως να οδηγήσει σε περισσότερο «πλουραλιστικά πολιτικά σχήματα».
Είναι γεγονός ότι ο χρόνος και οι 505 νεκροί Αμερικανοί του Ιράκ «πιέζουν» την κυβέρνηση Μπους. Είναι επίσης πιθανό, ο αγιατολάχ Σιστάνι να έδωσε το έναυσμα για τις λαϊκές κινητοποιήσεις, ανήσυχος, ως λέγεται, μήπως το νέο σχέδιο Μπρέμερ για τη μεταβίβαση της εξουσίας στους Ιρακινούς θέσει στο περιθώριο τους αριθμητικά κυρίαρχους σιίτες – προβλέπει την εκλογή μεταβατικής κυβέρνησης από συνελεύσεις τοπικών αρχόντων σε 18 περιφέρειες και ελεύθερες εκλογές το 2005. Την Παρασκευή ο αγιατολάχ φάνηκε διαλλακτικότερος και ζήτησε αναστολή των διαδηλώσεων, ενώ, ως λύση του γόρδιου δεσμού, το Προσωρινό Ιρακινό Συμβούλιο -κυβέρνηση- πρότεινε διεύρυνσή του με τη συμμετοχή νέων Ιρακινών προσωπικοτήτων. Υπάρχει, όμως, και άλλο «αγκάθι». H ιδέα των Αμερικανών περί ιρακινής ομοσπονδίας με συντελεστή μεταξύ άλλων αυτόνομη κουρδική οντότητα προκαλεί αντιδράσεις εντός και εκτός Ιράκ, κυρίως εκ μέρους της Τουρκίας, αλλά και της Συρίας και του Ιράν.