«Βαριές» οι κατσαρόλες για τα γυναικεία χέρια

«Βαριές» οι κατσαρόλες για τα γυναικεία χέρια

2' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πού είναι η θέση της γυναίκας; «Στην κουζίνα» θα σπεύσουν να βροντοφωνάξουν οι πολέμιοι του φεμινισμού. Οταν όμως λένε «κουζίνα» εννοούν βεβαίως το δωμάτιο του σπιτιού με τον φούρνο, το ψυγείο και τα ντουλάπια και όχι το μέρος όπου παρασκευάζονται τα πιάτα ενός φημισμένου εστιατορίου. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι γυναίκες σεφ που κάνουν σήμερα καριέρα δεν κρύβουν την πικρία τους αλλά και τα τεράστια εμπόδια που αντιμετώπισαν από την άσχημη συμπεριφορά των ανδρών συναδέλφων τους. H γυναίκα που μαγειρεύει είναι καλή μόνο όταν ετοιμάζει γιουβαρλάκια για οικογενειακά τραπέζια. Οι συνταγές που κόβουν την ανάσα για εκπαιδευμένους και απαιτητικούς ουρανίσκους, πρέπει να έχουν την υπογραφή ανδρών.

Αν νομίζετε ότι αυτές οι αντιλήψεις ανήκουν στο παρελθόν ή είναι περισσότερο διαδεδομένες σε χώρες όπου το αρσενικό ήταν παραδοσιακά «πασάς», κάνετε λάθος. Σε χθεσινό δημοσίευμα της εφημερίδας Guardian, η Elisa Roche μια νεαρή ταλαντούχα μαθητευόμενη του Jamie Oliver (ο νεαρός δαιμόνιος σεφ που τον μάθαμε από τις εκπομπές της ET1), εξιστορεί τα μαρτύρια που πέρασε για να την αποδεχθούν οι άνδρες που δούλευαν μαζί της στην κουζίνα. «Ολα άρχισαν όταν ο Jamie με έστειλε για μετεκπαίδευση στο ξενοδοχείο Capital στο Knightsbridge, σε ένα εστιατόριο του σεφ Eric Chavot που έχει δύο αστέρια της Michelin. Στην αρχή κανένας δεν μου μιλούσε. Πέρασε τουλάχιστον μια εβδομάδα για να αρχίσουν να μουρμουρίζουν κάτι όταν τους καλημέριζα το πρωί. Σκέφτηκα ότι ίσως έφταιγα εγώ αφού τους έβλεπα να συζητάνε και να φλερτάρουν τις γκαρσόνες».

«Αργότερα», συνεχίζει η Roche, «πείστηκα ότι αυτό που είχα να κάνω για να τους κερδίσω ήταν να δουλεύω σκληρά. Πήγαινα πρώτη στις 7.30 π.μ. και έφευγα τελευταία στις 12 τα μεσάνυχτα. Ούτε αυτό είχε κανένα αποτέλεσμα. Οι τύποι της κουζίνας όχι μόνο συνέχιζαν να μη μου λένε λέξη αλλά αναφέρονταν σε εμένα στο τρίτο πρόσωπο με φράσεις του τύπου: «Μα τι βλακείες κάνει αυτή με το κρέας…». Υστερα, μου έδιναν με μεγάλη χαρά και κρυφά χαμόγελα να κάνω τις δουλειές που όλοι μισούσαν. Με έστελναν στο ψυγείο σε πολικές θερμοκρασίες να ψάχνω για πράγματα που δεν υπήρχαν, έχυναν κάτω ζουμιά και μου ανέθεταν να καθαρίσω, να ξεπουπουλιάσω τα κοτόπουλα και να κόβω τα αυτιά και τα μάγουλα από γουρουνοκεφαλές».

Παρά τα καψόνια, τίποτα δεν σταματά την επέλαση των σεφ γυναικών. Στο βιβλίο «A womans place is ithe kitchen» της Αμερικανίδας AnCooper, η συγγραφέας πήρε συνέντευξη από χιλιάδες γυναίκες που είτε σπούδασαν την υψηλή τέχνη της γαστρονομίας είτε έχουν εξέχουσα θέση σε εστιατόρια. Σύμφωνα με την έρευνά τους ο αριθμός τους φτάνει το 4,3%. H μόνη τους άμυνα είναι η ολοένα αυξανόμενη παρουσία τους στον κλάδο αλλά και κάτι ακόμα: Απαντούν με σκληρότητα και ευφυΐα στην άσχημη συμπεριφορά των συναδέλφων τους. Οι προσβολές -λένε- είναι το πιο δημοφιλές και απαραίτητο συστατικό στον χαρακτήρα των σεφ…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή