NEO ΔΕΛΧΙ. Ενα απόγευμα, 40 φοιτητές της Μηχανικής έβγαιναν από το εργοστάσιο κατασκευής δορυφόρων της Ινδίας, στο Μπάνγκαλορ. Ολοι εξέφρασαν την ίδια ελπίδα: να εργαστούν για το μεγάλο εθνικό διαστημικό πρόγραμμα. Και όλοι απέρριψαν μια απλή ερώτηση: Γιατί μια χώρα τόσο φτωχή όπως η Ινδία να ξοδεύει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για ένα διαστημικό πρόγραμμα, ενώ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει δορυφόρους από την Ευρώπη ή τις ΗΠΑ;
Σαράντα χρόνια μετά τα πρώτα βήματα, το εθνικό διαστημικό πρόγραμμα της Ινδίας είναι χαμηλού κόστους, αλλά αποτελεσματικό. M’ έναν προϋπολογισμό μόλις 450 εκατομμυρίων τον χρόνο -λιγότερο από το ένα δέκατο τρίτο του ετήσιου προϋπολογισμού της NASA- η Ινδία έχει 13 δορυφόρους σε τροχιά, παράγει μερικά από τα καλύτερα διαστημικά τηλεσκόπια του κόσμου και σχεδιάζει αποστολή στο φεγγάρι έως το 2008. Αλλά σε αντίθεση με τα διαστημικά προγράμμα σε άλλες αναπτυσσόμενες χώρες, περιλαμβανομένης της Βραζιλίας, το χαμηλό κόστος δεν οδήγησε σε καταστροφικές απόπειρες εκτόξευσης. H Ινδία είχε μόνο έξι αποτυχίες έως τώρα. Λίγες ημέρες αφότου η Κίνα κατέκτησε την τρίτη θέση στον κατάλογο των χωρών που έστειλαν άνθρωπο στο Διάστημα, τον περασμένο Οκτώβριο, η Ινδία έθεσε σε τροχιά έναν δορυφόρο. Στο Μπάγκαλορ, στα γραφεία του αρχηγείου της διαστημικής υπηρεσίας, το κλίμα αισιοδοξίας θυμίζει τη χρυσή εποχή της NASA, καθώς οι μηχανικοί περιγράφουν πώς θέλουν να βελτιώσουν τη ζωή του μέσου πολίτη. O δρ Μίσα εξηγεί με υπερηφάνεια πως ο ίδιος και οι συνεργάτες του εξετάζουν δεκάδες ασθενείς την ημέρα σε απομακρυσμένες περιοχές της Ινδίας μέσω δορυφόρων. Δεν είναι, όμως, όλοι χαρούμενοι. Καθώς η διεθνής αγορά βρίθει αμερικανικών, ευρωπαϊκών και ρωσικών προωθητήρων, το ινδικό πρόγραμμα με τους μικρότερους πυραύλους δεν προσφέρει τα αναμενόμενα κεφάλαια. Αναλυτές θεωρούν ότι η κόστους 84 εκατ. δολ. αποστολή στο φεγγάρι πολιτικοποιείται περισσότερο. Και παρά το φετινό υψηλό ποσοστό ανάπτυξης, 8%, η Ινδία παραμένει η χώρα με τους περισσότερους φτωχούς.