Μήπως ο Αριέλ Σαρόν τρελάθηκε; Αυτό αναρωτήθηκαν οι Εβραίοι έποικοι της Λωρίδας της Γάζας, όταν πληροφορήθηκαν τις προθέσεις του Ισραηλινού πρωθυπουργού. Οντας γνωστός και ως ο αρχιτέκτονας της διεύρυνσης των εβραϊκών οικισμών, ήταν ο τελευταίος από τον οποίον περίμεναν μια τέτοια υποχώρηση. Κι όμως, ο κ. Σαρόν όχι μόνο εμφανίζεται πρόθυμος να εγκαταλείψει τμήματα των Κατεχομένων, αλλά αφήνει να διαρρεύσει ότι σχεδιάζει να προσφέρει τις περιοχές του Ισραήλ στις οποίες κατοικεί η αραβική μειονότητα ως αντάλλαγμα για την προσάρτηση των μεγάλων οικισμών της Δυτικής Οχθης. Τον περασμένο Ιούνιο ο πρόεδρος Μπους έπεισε τον κ. Σαρόν και τον τότε Παλαιστίνιο ομόλογό του, Μαχμούντ Αμπάς, να συνεργαστούν στην εφαρμογή του Οδικού Χάρτη, ο οποίος προέβλεπε την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους ώς το 2005. H αδιαλλαξία των δύο πλευρών, σε συνδυασμό με τις επιδρομές των Ισραηλινών και τις πολύνεκρες επιθέσεις των Παλαιστίνιων παραστρατιωτικών ισοπέδωσαν το αμερικανικό σχέδιο. Το ερώτημα είναι, λοιπόν, αν οι προτάσεις του κ. Σαρόν αποτελούν ένα ακόμα κυνικό τέχνασμα, όπως υποστηρίζουν οι επικριτές του ή μια ειλικρινή προσπάθεια αναβίωσης της ειρηνευτικής διαδικασίας.
Οι επικριτές του υποστηρίζουν ότι οι εξαγγελίες για τους εβραϊκούς οικισμούς δεν αποτελούν παρά τέχνασμα για την εκτροπή της προσοχής από τα σκάνδαλα διαφθοράς που απειλούν το πολιτικό του μέλλον. Αντίθετα, οι συνεργάτες του επιμένουν ότι ο κ. Σαρόν συνειδητοποίησε ότι η ασφάλεια του Ισραήλ είναι συνυφασμένη με τη διάλυση ενός αριθμού οικισμών, ενώ οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η κοινή γνώμη είναι έτοιμη για «επίπονους συμβιβασμούς». Την ίδια στιγμή, η Παλαιστινιακή Αρχή όντας αντιμέτωπη με τη διαρκώς αυξανόμενη επιρροή της Χαμάς, την οποία αδυνατεί να πατάξει, δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι οι ελπίδες επιβίωσής της είναι αλληλένδετες με τις διαπραγματεύσεις. Φυσιολογικά, λοιπόν, ο κ. Κορέι χαρακτήρισε «θετική εξέλιξη» τις εξαγγελίες του Ισραηλινού ομολόγου του, αν και δεν έδειξε ιδιαίτερα ενθουσιασμένος στην ιδέα της ανταλλαγής εδαφών. Οι κινήσεις του κ. Σαρόν δεν αποτελούν εγγύηση για την αναβίωση του Οδικού Χάρτη, πλην όμως αναζωπυρώνουν τις ελπίδες ειρήνευσης. Το γεγονός ότι ο αρχιτέκτονας της πολιτικής του εποικισμού δείχνει να κατανοεί ότι η επ’ αόριστον κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών δεν είναι δυνατή, είναι ενθαρρυντικό. Ελλοχεύει, βέβαια, ο κίνδυνος να αντιληφθούν οι Παλαιστίνιοι παραστρατιωτικοί την ενδεχόμενη εκκένωση των εβραϊκών οικισμών ως αδυναμία και να πυκνώσουν τα χτυπήματά τους προσβλέποντας σε μεγαλύτερες υποχωρήσεις. H αλήθεια, όμως, είναι ότι ο διάλογος και η τυχόν κατάληξή του σε μια ευρύτερη διευθέτηση εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα και των δύο λαών. O πρόεδρος Μπους έχει το καθήκον να τους πείσει γι’ αυτό.