Μια θεραπευτική αγωγή, η οποία αυξάνει το ποσοστό επιβίωσης στο 4,7% από 1,5% δεν ηχεί σαν σημαντικό βήμα προόδου, ωστόσο μια νέα θεραπευτική αγωγή ανάνηψης ατόμων, των οποίων η καρδιά σταματά αιφνιδίως να λειτουργεί, χαρακτηρίστηκε ακριβώς με αυτόν τον τρόπο στο σχόλιο αρχισυνταξίας έγκυρου επιστημονικού ιατρικού περιοδικού.
Αυτό το νέο βήμα προόδου επιτεύχθηκε, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, με ένεση στον ασθενή ενός παλαιού φαρμάκου, της βασοπρεσίνης (vasopressin) πριν από την ήδη καθιερωμένη, για την περίπτωση αυτή, θεραπευτική αγωγή με ένεση αδρεναλίνης (adrenaline). Σε άτομα, των οποίων οι καρδιές δεν είχαν σφυγμούς ούτε ηλεκτρική δραστηριότητα, μια παθολογική κατάσταση που ονομάζεται ασυστολία, η οποία είναι σχεδόν πάντοτε μοιραία, 12 από 257 άτομα ή 4,7%, στα οποία έγινε ένεση βασοπρεσίνης επέζησαν, κατά αντιδιαστολή προς μόνο 4 από 262 άτομα ή 1,5% στα οποία έγινε ένεση αδρεναλίνης.
Τα ευρήματα αυτά που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό The New England Journal of Medicine προήλθαν από τη μελέτη 1.186 ατόμων στην Αυστρία, Γερμανία και Ελβετία, στην οποία ήταν επικεφαλής ο δρ Volker Wenzel του Πανεπιστημίου του Ιnnsbruck.
Νέοι κανόνες περίθαλψης
Στο σχόλιο αρχισυνταξίας που συνόδευσε τη μελέτη ο δρ Mc Intyre καρδιολόγος και αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής στο Χάρβαρντ έγραψε «Αυτές οι πρόοδοι πρέπει να μεταφραστούν σε νέους κανόνες περίθαλψης χωρίς καθυστέρηση».
Σε τηλεφωνική επικοινωνία ο δρ Mc Intyre είπε «Οταν λάβετε υπόψη ότι πέρασαν χρόνια με ελάχιστα επιτεύγματα στην ανάνηψη πασχόντων από ασυστολία, νομίζω ότι το αποτέλεσμα αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν διακεκριμένο επίτευγμα. Υπήρξε μέχρι σήμερα τόσο λίγη πρόοδος, ώστε έχουμε ανάγκη έστω και περιορισμένες υποσχέσεις».
Ο δρ Vinai Nadkarni εκπρόσωπος της Αμερικανικής Ενωσης Καρδιάς και αναπληρωτής καθηγητής Αναισθησιολογίας και Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας, είπε ότι η Ενωση Καρδιάς θα εξετάσει τη μελέτη με σκοπό να διαμορφώσει νέες οδηγίες για ανάνηψη. O δρ Nadkarni είπε επίσης ότι μια μελέτη σαν αυτή του δρα Wenzel θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να εκτελεστεί στις ΗΠΑ, επειδή το πείραμα έγινε χωρίς τη συναίνεση των ασθενών ή των οικογενειών τους. Οι συγγενείς δεν ήταν πάντοτε διαθέσιμοι και οι ίδιοι οι ασθενείς δεν είχαν τις αισθήσεις τους. Ετσι, απλώς αποφασίστηκε από τους μελετητές κατά τυχαίο τρόπο να εφαρμοστεί στους ασθενείς η καθιερωμένη θεραπευτική αγωγή με ένεση μόνο αδρεναλίνης ή αλλιώς με ένεση βασοπρεσίνης και ακολούθως με ένεση αδρεναλίνης στην περίπτωση που η ένεση μόνο της βασοπρεσίνης δεν οδηγούσε σε αποτέλεσμα.
Χίλια θύματα την ημέρα
Στις ΗΠΑ πεθαίνουν χίλια άτομα την ημέρα από αιφνίδια ανακοπή της καρδιάς. Αυτή δεν είναι ίδια σαν την καρδιακή προσβολή αν και μια σοβαρή καρδιακή προσβολή μπορεί να την προκαλέσει. Το σταμάτημα της καρδιάς συχνά προκαλείται από νόσο στεφανιαίας αρτηρίας που μπορεί να προκαλέσει βλάβη στο νευρικό ιστό, από τον οποίο δημιουργούνται οι ηλεκτρικές διεγέρσεις για τη ρύθμιση του σφυγμού. Πολλά άτομα κατέρρευσαν και αποβίωσαν χωρίς να γνωρίζουν ότι είχαν καρδιοπάθεια.
Περισσότεροι από το 50% των ασθενών με ανακοπή καρδιάς έχουν πάθηση που ονομάζεται κοιλιακή μαρμαρυγή, κατά την οποία χαοτική ηλεκτρική δραστηριότητα εμποδίζει την καρδιά να χτυπά αποτελεσματικά. Εάν υπάρχει στη διάθεση των παρισταμένων στον ασθενή ατόμων απινιδωτής για να προκληθεί με αυτόν σοκ στην καρδιά για να την επαναφέρουν εντός ολίγων λεπτών σε φυσιολογικό ρυθμό τότε πολλοί ασθενείς μπορούν να επιβιώσουν. Ωστόσο, 20% μέχρι 40% των ασθενών με ανακοπή καρδιάς έχουν ασυστολία, η οποία δεν ανταποκρίνεται σε απινιδωτή. Αντί αυτού του τρόπου στους ασθενείς αυτούς εφαρμόζεται διάσωση με αναπνοές και συμπιέσεις στο στέρνο και με ένεση αδρεναλίνης, η οποία χρησιμοποιείται επί 100 χρόνια στην προσπάθεια αναβίωσης ατόμων, των οποίων η καρδιά σταμάτησε να λειτουργεί. Ωστόσο αυτές οι προσπάθειες συνήθως αποτυγχάνουν. Οταν οι γιατροί βρίσκουν ασθενείς σε ασυστολία μπαίνουν στον πειρασμό να εγκαταλείψουν κάθε προσπάθεια είπε ο δρ Mc Ιntyre.
Οι τρέχουσες ιατρικές οδηγίες καλούν για αδρεναλίνη, με τη βασοπρεσίνη να θεωρείται σαν δευτερεύουσα εναλλακτική λύση, επειδή οι γιατροί είχαν λίγες πληροφορίες για τη χρησιμοποίηση αυτής καθεαυτής της βασοπρεσίνης για ασυστολία.
Η νέα μέθοδος
Η ομάδα του δρ Wenzel αποφάσισε να μελετήσει τη βασοπρεσίνη, επειδή κάποιες μικρής κλίμακος μελέτες σε άτομα και στο εργαστήριο υποδήλωναν ότι θα μπορούσε πιθανώς να βοηθήσει τη βελτίωση της τροφοδοσίας οξυγόνου στην καρδιά και στο μυαλό. Επιπροσθέτως, η αδρεναλίνη παρουσιάζει μειονεκτήματα, όπως μειώνει το οξυγόνο στον οργανισμό και διαταράσσει τον ρυθμό της καρδιάς.
Ο δρ Wenzel είπε ότι εξεπλάγη όταν διαπίστωσε ότι η βασοπρεσίνη φάνηκε να βοηθάει άτομα με ασυστολία. Με βάση την εργασία στο εργαστήριο είπε ότι περίμενε πως το φάρμακο θα μπορούσε να βελτιώσει τα ποσοστά επιβίωσης σε άλλους ασθενείς, άτομα τα οποία είχαν κοιλιακή μαρμαρυγή, η οποία δεν ανταποκρινόταν θετικά σε απινιδωτή.
Αλλά, όπως είπε, «πολλές φορές δεν είναι δυνατόν να επεκτείνεις κατ’ ευθείαν την εμπειρία από το εργαστήριο στις υπηρεσίες παροχής ιατρικής βοήθειας επειγούσης φύσεως ή στη μονάδα εντατικής θεραπείας.