ΚΑΪΡΟ. Οι πυραμίδες της Αιγύπτου ίσως να είναι υποπροϊόν φιλόδοξου σχεδίου για την κατασκευή οχυρωματικών τειχών γύρω από τους βασιλικούς τάφους, σύμφωνα με επιστημονική ανακοίνωση Γερμανού Αιγυπτιολόγου. O δρ Γκίντερ Ντράγιερ, διευθυντής της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σχολής του Καΐρου, δήλωσε χθες ότι βασίζει τη θεωρία του σε ομοιότητες μεταξύ της πρώτης πυραμίδας της Αιγύπτου, που κτίσθηκε στη Σακάρα, νότια του Καΐρου, από τον Φαραώ Ζοζέρ, το 2650 π.Χ. και του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού του τάφου ενός εκ των προγόνων του Ζοζέρ.
Η πυραμίδα της Σακάρα, κοντά στο Κάιρο, ξεκίνησε ως επίπεδη κατασκευή, κτισμένη πάνω από την ταφική αίθουσα του Φαραώ. Στο ταφικό μνημείο του Φαραώ Χασεχέμουι, που κτίσθηκε λίγο νωρίτερα στο βασιλικό νεκροταφείο της Αβύδου στην Ανω Αίγυπτο, Γερμανοί αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ενδείξεις ύπαρξης ανάλογης επίπεδης κατασκευής πάνω από το κεντρικό τμήμα του υπόγειου ταφικού θαλάμου. Οι τοίχοι της οροφής του τάφου είχαν ενισχυθεί και είχαν διπλάσιο πάχος και το ήμισυ του ύψους των πλάγιων τοιχωμάτων, αποκαλύπτοντας ότι σήκωναν κάποτε βαρύ φορτίο.
Το ταφικό μνημείο του Φαραώ Χασεχέμουι διαθέτει και εντοιχισμένη κρύπτη, που συναντάται σε ύστερες πυραμίδες στη δυτική όχθη της κοιλάδας του Νείλου. Στα ταφικά μνημεία της Αβύδου, όμως, το περιμετρικό τείχος βρισκόταν σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση από τον τάφο από ό,τι στην Σακάρα. «Τα δύο αυτά δομικά στοιχεία (επίπεδη κατασκευή στην οροφή και περιμετρικό τείχος) συνδυάσθηκαν στην Σακάρα από τον Ζοζέρ, διάδοχο του Χασεχέμουι. Μετά, όμως, κάτι συνέβη. H επίπεδη οροφή, κρύφτηκε από μεγάλο περιμετρικό τείχος, που έκανε αόρατο τον τάφο. Αυτό πρέπει να δημιούργησε υπαρξιακό πρόβλημα, καθώς νομίζω ότι η επίπεδη οροφή αντιπροσώπευε το σημείο εκκίνησης της ζωής, εξασφαλίζοντας την ανάσταση του Φαραώ», εξηγεί ο δρ Ντράγιερ. Οι αρχιτέκτονες του συγκροτήματος της Σακάρα έλυσαν το ακανθώδες πρόβλημα κτίζοντας μικρότερη επίπεδη οροφή πάνω από την πρώτη και επεκτείνοντάς την προς τα επάνω προσθέσαν διαδοχικά επίπεδα. H πυραμίδα της Σακάρα αποτελεί μεταβατικό αρχιτεκτονικό στάδιο μεταξύ των ταφικών μνημείων «μασταμπά» της πρώιμης 4ης χιλιετίας π.Χ. και των κλασικών πυραμίδων με τη λεία επιφάνεια, όπως αυτές στην Γκίζα του Καΐρου.