Οι Νοτιοκορεάτες ερευνητές τονίζουν ότι μιλούν αποκλειστικά για θεραπευτική κλωνοποίηση και όχι για αναπαραγωγική. Ο καθηγητής Χουάνγκ είναι κατηγορηματικός: «Οποιαδήποτε προσπάθεια αναπαραγωγικής κλωνοποίησης είναι απλώς παρανοϊκή και δεν πρόκειται να τελεσφορήσει. Οι προσπάθειες στα ζώα απέδειξαν ότι όχι μόνον οι δυσκολίες, αλλά και οι κίνδυνοι δυσμορφιών και ανωμαλιών στα έμβρυα είναι τόσο μεγάλες, που καθιστούν αδύνατη την αναπαραγωγική κλωνοποίηση. Πρόκειται για ανόητο παραμύθι».
Οι αποφασιστικές αυτές δηλώσεις δεν καθησύχασαν όμως την επιστημονική κοινότητα και τους ανθρώπους που παρακολουθούν τις εξελίξεις στη γενετική. Ο δρ Λάνζα, ένας από τους καλύτερους γνώστες του χώρου, προειδοποιεί ότι δεν πρέπει να καθυστερήσει η θέσπιση νόμων, που θα απαγορεύουν την ανθρώπινη κλωνοποίηση. Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν γενετιστές, οι οποίοι διακηρύσσουν την επιδίωξή τους να κλωνοποιήσουν άνθρωπο, όπως ο κυπριακής καταγωγής Πάνος Ζαβός, ο Ιταλός Σεβερίνο Αντινόρι και άλλα «μαύρα πρόβατα» της επιστημονικής κοινότητας. «Ο Ζαβός μπορεί να πάρει τώρα έτοιμη τη συνταγή. Είναι τρομακτικό. Πραγματικά πρέπει να βιαστούμε!», υπογραμμίζει ο δρ Λάνζα.
Οι πιθανότητες επιτυχίας της ανθρώπινης κλωνοποίησης είναι σήμερα μηδαμινές. «Σε κάθε πείραμα, το 99% των κλωνοποιημένων εμβρύων πεθαίνει μέσα στη μήτρα και το υπόλοιπο 1% εμφανίζει σημαντικά προβλήματα», τονίζει ο Τζον Ρέιντ, υπουργός Υγείας της Βρετανίας, αναφερόμενος στα πειράματα σε ζώα. Ας σημειωθεί ότι ο Πάνος Ζαβός ανακοίνωσε πριν από ένα μήνα ότι απέτυχε η εμφύτευση σε μήτρα κλωνοποιημένου εμβρύου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κάποιοι «μικροί θεοί» δεν θα συνεχίσουν τις προσπάθειες, προκαλώντας και τεράστιες βλάβες (υγείας, ηθικές, ψυχολογικές και οικονομικές) σε αθώους πολίτες. Γι’ αυτό ωριμάζει σαν αίτημα, με την υποστήριξη πολλών βραβευμένων επιστημόνων, η προώθηση δεσμευτικής απόφασης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την παγκόσμια απαγόρευση της αναπαραγωγικής κλωνοποίησης και για τον αυστηρό έλεγχο κάθε απόπειρας, έστω και για θεραπευτικούς σκοπούς. Οπωσδήποτε κάθε κράτος πρέπει να θεσπίσει τον δικό του απαγορευτικό νόμο. Αλλά δεν αρκεί. Η παγκοσμιοποίηση της έρευνας και της ιατρικής επιτρέπει την εγκατάσταση των επίδοξων Φρανκενστάιν σε χώρες χωρίς ευαισθησία. Η έρευνα τρέχει με γρήγορους ρυθμούς. Ως πότε η κοινωνία και οι κυβερνήσεις θα παρακολουθούν αμέτοχες;