Ευαίσθητα δεδομένα
Σεμνή και μετρημένη, η Ναόμι Κάμπελ εμφανίστηκε χθες στη Βουλή των Κοινοτήτων, επιτροπή της οποίας θα κρίνει, σε ανώτατο βαθμό, τη γνωστή, παλιά διένεξή της με την εφημερίδα «Ντέιλι Μίρορ», η οποία αποκάλυψε προ διετίας ότι το μοντέλο έκανε χρήση ναρκωτικών. H μαύρη καλλονή της διεθνούς πασαρέλας στεκόταν διακριτικά, πίσω από την ομάδα των δικηγόρων της, ενώ εκείνοι ανέπτυσσαν την επιχειρηματολογία τους ενώπιον της επιτροπής, υποστηρίζοντας ότι η δημοσίευση από την εφημερίδα φωτογραφιών της Ναόμι, έξω από την πόρτα κέντρου αποτοξίνωσης και το συνοδευτικό τους κείμενο, αποτελούν σαφέστατη παραβίαση της ιδιωτικής ζωής της πελάτισσάς τους. Για πρώτη ίσως φορά στην καριέρα της, η Ναόμι γίνεται το κεντρικό πρόσωπο μιας δημόσιας συζήτησης, που αφορά σ’ ένα τόσο λεπτό ζήτημα, όπως είναι αυτό της προστασίας των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων κι όχι σε σκανδαλοθηρικό περιεχόμενο. H ετυμηγορία των λόρδων, η οποία δεν αναμένεται πριν από την παρέλευση έξι εβδομάδων, θα αποτελέσει δικαστικό προηγούμενο για την κρίση και άλλων παρόμοιων υποθέσεων. Αν και το μοντέλο είχε δικαιωθεί αρχικώς, το δικαστήριο που έκρινε την υπόθεση σε δεύτερο βαθμό διαφώνησε και καταδίκασε τη Ναόμι να καταβάλει στη «Μίρορ» 350.000 λίρες για δικαστικά έξοδα, επειδή, όπως υποστηρίχθηκε, το επίμαχο δημοσίευμα και οι φωτογραφίες κατέδειξαν ότι το μοντέλο είχε εξαπατήσει την κοινή γνώμη, διαψεύδοντας ότι είναι χρήστης ναρκωτικών.
Αποφράδα 11/9
Στις ΗΠΑ, τα ζευγάρια αδιαφορούν για το δίσεκτο του τρέχοντος έτους και σπεύδουν να παντρευτούν. Αν όμως δεν ενοχλούνται από την πιθανολογούμενη δυσμένεια της χρονιάς, ενοχλούνται τα μάλα από τη βέβαιη δυσμένεια μιας συγκεκριμένης ημερομηνίας, που δεν είναι άλλη από την αποφράδα 11η Σεπτεμβρίου. Παρότι εφέτος πέφτει Σάββατο, ό,τι πρέπει μέρα για γάμο, κανείς και καμία δεν θέλει να συνδέσει αυτή την ημέρα που άλλαξε τον κόσμο με την απαρχή της συζυγικής του ζωής. «Δεν θέλω ο κόσμος να θυμάται πρώτα την 11η Σεπτεμβρίου και μετά την επέτειό μου», εξηγεί στο αμερικανικό πρακτορείο ειδήσεων μια 22χρονη μελλόνυμφη. Κι ενώ ξενοδοχεία, εστιατόρια, ανθοπωλεία και όποια άλλη, τέλος πάντων, επιχείρηση εμπλέκεται στην υπόθεση ενός γάμου, κατά τα αμερικανικά πρότυπα, προτείνουν τη συγκεκριμένη ημερομηνία για γάμο, παίρνουν σχεδόν πάντα αρνητική απάντηση. Κάποιοι μελλόνυμφοι, μάλιστα, προτιμούν ν’ αλλάξουν μέρα, να παντρευτούν δηλαδή Κυριακή, αντί για Σάββατο, παρά να επιλέξουν την αποτρόπαια ημερομηνία, κατά την οποία κατέρρευσαν οι Δίδυμοι Πύργοι της Νέας Υόρκης ως χάρτινοι και επλήγη το Πεντάγωνο με ανεπανόρθωτες έκτοτε τις ζημιές για το διεθνές γίγνεσθαι. Ορισμένοι, πάντως, αντιμετωπίζουν το ζήτημα με τη δέουσα στωικότητα: μπόρα είναι θα περάσει. Κάτι ανάλογο άλλωστε συνέβη και με την αποφράδα 7η Δεκεμβρίου, τη μέρα που βομβαρδίστηκε το Περλ Χάρμπορ το 1941. Και τότε απέφευγαν τους γάμους τη συγκεκριμένη μέρα. Αλλά με τον καιρό ξεχάστηκε. Ετσι θα ξεχαστεί και η 11η Σεπτέμβρη, ή μήπως όχι;
Γυναίκες και πολιτική
Οι γυναίκες ξέρουν να κατακτούν «κάστρα», πόσο καλά ξέρουν, όμως, να τα κρατούν, ή μήπως δεν εξαρτάται πάντα από τις ίδιες. Το ερώτημα προκύπτει επ’ αφορμή μιας έρευνας που πραγματοποιήθηκε προσφάτως στις ΗΠΑ και έδειξε ότι μετά μια περιορισμένη ανοδική τάση, ο αριθμός των γυναικών που αναλαμβάνουν κυβερνητικά πόστα ακολουθεί και πάλι πτωτική πορεία. Σύμφωνα με πανεπιστημιακή έρευνα, που διενήργησε το Κέντρο για τις Γυναίκες στην Κυβέρνηση και στη Δημόσια Ζωή, ενώ το 2001 το ποσοστό των θέσεων εξουσίας, στις οποίες βρίσκονταν γυναίκες ανήλθε σε 35% σε σχέση με το 29,8% το 1999, προ διετίας περιορίστηκε και πάλι, αυτήν τη φορά στο 32%. Τα ποσοστά είναι αποθαρρυντικά, σχολίασε η επικεφαλής της έρευνας, η οποία επισήμανε ότι τα δύο φύλα δεν αντιπροσωπεύονται αναλογικά στις κυβερνήσεις των αμερικανικών πολιτειών. Μόνο στην πολιτεία της Μασαχουσέτης επιτυγχάνεται το ζητούμενο της ίσης κατανομής της εξουσίας μεταξύ ανδρών και γυναικών, καθώς το 50% των κυβερνητικών πόστων βρίσκεται σε γυναικεία χέρια. Στον αντίποδα βρίσκεται η πολιτεία του Νιου Χαμσάιρ, όπου μόλις το 15,1% των θέσεων εξουσίας καλύπτονται από γυναίκες, ενώ μόνο σε πέντε από τις πενήντα αμερικανικές πολιτείες υπάρχει σχετική αναλογία μεταξύ κυβερνητικών θέσεων και πληθυσμού όσον αφορά στο φύλο.
Πρόκληση για μάθηση
Ενα μικρό θησαυρό έκρυβε το μεταλλικό κουτί που βρήκε μια 11χρονη μαθήτρια στον δρόμο, στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ. Επρόκειτο για μια συλλογή από προεδρικά αυτόγραφα και επιστολές της εποχής των Αϊζενχάουερ και Ρούσβελτ. Τα ευρήματα κίνησαν την περιέργεια της μικρής, η οποία έσπευσε να αναζητήσει περισσότερες πληροφορίες για τους αποστολείς τους και περήφανη τα παρουσίασε στην τάξη της. H δασκάλα του κοριτσιού ήταν εκείνη η οποία αναγνώρισε πρώτη την ιστορική αξία του «θησαυρού» κι απ’ αυτήν έγινε ευρύτερα γνωστός. H δημοσίευση της ιστορίας στην τοπική εφημερίδα έγινε αιτία να βρεθεί και η ιδιοκτήτρια του κουτιού, η οποία δήλωσε ενθουσιασμένη με την ανεύρεσή του. Γι’ αυτήν, εξάλλου, είχε διπλή αξία: ιστορική αλλά και συναισθηματική. H γιαγιά της ήταν εκείνη που στη δεκαετία του ’50 έγραφε στους ζώντες προέδρους και στις συζύγους τους ζητώντας αυτόγραφα, τα οποία συνέλεξε και φρόντιζε πάντα να επιδεικνύει υπερήφανη στα εγγόνια της. Παρ’ όλ’ αυτά, η χρηματική αξιολόγηση των ευρημάτων είναι μικρή έως ανύπαρκτη και μόνο μία επιστολή της Ελεάνορ Ρούσβελτ αποτιμάται στα 100 δολάρια. Αλλά είπαμε, η αξία είναι συναισθηματική και ιστορική.