O γνωστός τηλεπαρουσιαστής, Τομ Αρνολντ, έχοντας σταματήσει τη μοτοσικλέτα του στον παράδρομο της παραλιακής λεωφόρου, ρεμβάζει με θέα τον Ειρηνικό Ωκεανό, καθώς περιμένει την άφιξη του φίλου του και κυβερνήτη της Καλιφόρνια, Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ. «Οι άνδρες που εμπλέκονται στην πολιτική χάνουν τον ανδρισμό τους και οι γυναίκες τη θηλυκότητά τους», λέει. «O Αρνολντ, όμως, έχει καταφέρει να διατηρήσει τον δικό του».
Βόλτα με μηχανή
Λίγα λεπτά αργότερα, η μεγάλων κυβικών μηχανή του Σβαρτσενέγκερ κάνει την εμφάνισή της στη λεωφόρο, συνοδευόμενη από δύο περιπολικά. O φίλος του, πάντως, είχε δίκιο: O κυβερνήτης της πολιτείας φοράει ένα στενό δερμάτινο παντελόνι, γυαλισμένες μαύρες μπότες, γάντια του ίδιου χρώματος, ένα ξεβαμμένο παλτό και φυσικά, μαύρα γυαλιά ηλίου. H ώρα είναι επτάμιση το πρωί και το πιθανότερο είναι ότι οι λοιποί κυβερνήτες του έθνους βρίσκονται στα σπίτια τους, απολαμβάνοντας τον ύπνο τους κάτω από τα ζεστά παπλώματα ή στην αγκαλιά των συζύγων τους. O Σβαρτσενέγκερ, όμως, είχε σηκωθεί νωρίς και βρισκόταν ήδη στους δρόμους κάνοντας αυτό που ξέρει καλύτερα: Να είναι ο εαυτός του. Προσκαλώντας έναν δημοσιογράφο για μια βόλτα με τη Χάρλεϊ Ντάβιντσόν του, ο κυβερνήτης επιδιώκει διακαώς την προβολή.
Γνωρίζει καλά ότι η προσωπικότητά του και οι χιλιάδες οπαδοί του αποτελούν το θεμέλιο της ασυνήθιστης πολιτικής του επιτυχίας. Μπορεί να κατέχει ένα αξίωμα, το οποίο απαιτεί πολλές φορές απομόνωση και συστολή, αλλά ο Σβαρτσενέγκερ δεν έχει εγκαταλείψει ούτε τους φίλους του ούτε τις παλιές του συνήθειες. Μια απ’ αυτές είναι και η κυριακάτικη βόλτα με τη μηχανή στην παραλιακή λεωφόρο του Λος Αντζελες.
Μολονότι η επταμελής παρέα του αποτελείται από καταξιωμένους στους χώρους τους ανθρώπους -μεταξύ αυτών ο σκηνοθέτης Τζέιμς Κάμερον και ο ειδήμονας των ψηφιακών εφέ, Σταν Γουίνστον- δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο κ. Σβαρτσενέγκερ είναι ο αρχηγός τους. Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για έναν άξιο μοτοσικλετιστή. Σταθερός και σίγουρος, ένα υπόδειγμα ακρίβειας στον δρόμο.
Η πομπή καταφτάνει, τελικά, στο Ροκ Στορ -ένα καλά κρυμμένο στέκι στα βάθη του Μαλιμπού Κάνιον, όπου συχνάζουν ηλικωμένοι, ως επί το πλείστον, μοτοσικλετιστές. Οι θαμώνες έχουν δει τον Σβαρτσενέγκερ στα μέρη τους πολλές φορές στο παρελθόν και συμπεριφέρονται σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Κάποιος βρίσκει το θάρρος και φωνάζει: «Κάνεις σπουδαία δουλειά, Αρνολντ». O κ. Κάμερον τον ρωτάει για την πολιτική και αυτός αρχίζει να μιλάει για την τέχνη του συμβιβασμού, τις δημοσκοπήσεις, τα μεγάλα συμφέροντα και τις επιθεωρήσεις στις φυλακές.
Σιγά, σιγά οι θαμώνες του μαγαζιού ξεθαρρεύουν. Ενας απ’ αυτούς βγάζει μια φωτογραφία, ενώ ένας άλλος παραδίδει στον κυβερνήτη μια επιστολή. Υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να έρθει σε επαφή με τον γιο του, ο οποίος υπηρετεί στο Ιράκ. Οι υπόλοιποι πελάτες συγκεντρώνονται γύρω από τον άνθρωπο που έδωσε στον κ. Σβαρτσενέγκερ την επιστολή. O τελευταίος δίνει το χέρι του και λέει: «Θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε». Οσο μεγαλύτερο το κοινό, τόσο καλύτερα αισθάνεται ο κ. Σβαρτσενέγκερ. Το πλήθος τον γεμίζει ενέργεια. Το πλήθος τον ορίζει.
Στους λιγότερο από τρεις μήνες που βρίσκεται στο γραφείο του κυβερνήτη και παρόλη την απειρία του, ο Σβαρτσενέγκερ έχει αποδειχθεί αποτελεσματικός διαπραγματευτής. Κατάφερε να αποσύρει την αύξηση στη φορολογία των αυτοκινήτων, καθώς και τη νομοθεσία που θα επέτρεπε στους άνευ αδείας παραμονής αλλοδαπούς να κατέχουν δίπλωμα οδήγησης.
Αν και Ρεπουμπλικανός έπεισε το κυριαρχούμενο από τους Δημοκρατικούς νομοθετικό συμβούλιο να προσαρτήσει το πλαφόν ύψους 15 δισ. δολαρίων στα ομόλογα στην ψηφοφορία για τον υποχρεωτικό ισοσκελισμό του προϋπολογισμού. Πρόλαβε, επίσης, να διατάξει έρευνα στις φυλακές έπειτα από καταγγελίες περί κακοποίησης των κρατουμένων από τους δεσμοφύλακες και παρέδωσε τελεσίγραφο στις εταιρείες παραγωγής ενέργειας τις οποίες καλεί να επαναδιαπραγματευτούν τα συμβόλαιά τους με την πολιτεία…
Ο Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ έχει ολοκληρώσει το πρωινό του γεύμα και πληρώνει τον λογαριασμό. Πριν ανέβει στη μηχανή του προλαβαίνει να εκθειάσει τη σύζυγό του Μαρία Σίβερ και να μας πει ότι την προτιμάει όταν φοράει φούστες. «Δεν είμαι κατά των γυναικών που φοράνε παντελόνια», λέει γελώντας. «Απλά, πιστεύω ότι η Μαρία είναι πιο όμορφη με φούστα».