Είναι απόλυτα φυσιολογικό να αισθάνονται θιγμένοι όσοι δεν έχουν προσκληθεί από τους φερομένους ως φίλους τους σ’ ένα πριβέ πάρτι. Ωστοσο, όταν στις 18 Φεβρουαρίου ο Γερμανός καγκελάριος, Γκέρχαρντ Σρέντερ, παρέθεσε δείπνο στον Τόνι Μπλερ και στον Ζακ Σιράκ, οι υπόλοιποι 12 ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που δεν είχαν προσκληθεί στο Βερολίνο, εθίγησαν για λόγους πολύ βαθύτερους από τα πληγωμένα αισθήματα του «προδομένου» φίλου. Μολονότι, τα αποτελέσματα της συνόδου του Βερολίνου για την οικονομική μεταρρύθμιση στην E.E. μοιάζουν μάλλον πενιχρά και σίγουρα καθόλου προσβλητικά, οι ηγέτες των ευρωπαϊκών κρατών δεν πήραν απάντηση στο ερώτημα που τους βασανίζει: Μήπως η συνάντηση του Βερολίνου έγινε στο πλαίσιο μιας προσπάθειας για την εγκαθίδρυση «τρόικας» που θα κυριαρχήσει στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης; H E.E. βιώνει περίοδο αβεβαιότητας. Την 1η Μαΐου, δέκα χώρες θα εισαχθούν επισήμως στους κόλπους της Ενωσης των «25». Δεν είναι λίγοι αυτοί που φοβούνται ότι η διακυβέρνηση του πλοίου της Γηραιάς Ηπείρου θα καταστεί σχεδόν αδύνατη. Στις διυπουργικές συναντήσεις μεταξύ εκπροσώπων των «25» στις Βρυξέλλες, οι υπουργοί εξέρχονται από τις συνόδους εκνευρισμένοι από τις χρονοβόρες διαδικασίες. Γάλλος πολιτικός, μάλιστα, δεν δίστασε να παραδεχθεί ότι η προσπάθεια συνεννόησης μεταξύ 25 ανθρώπων, οι οποίοι εκφράζουν απόψεις διαφορετικών κρατών, ισοδυναμεί με απώλεια χρόνου. O ίδιος δήλωσε ευθαρσώς ότι για τον λόγο αυτό σκέφτεται σοβαρά να σταματήσει να δίνει το παρών στις συναντήσεις αυτές. Στην προσπάθειά τους να υπερκεράσουν αυτούς τους όχι και τόσο αισιόδοξους οιωνούς, τα μεγάλα κράτη προσπαθούν να «μαγειρέψουν» τις αποφάσεις της E.E. διοργανώνοντας συναντήσεις με ολιγάριθμους προσκεκλημένους.
Θέση αντιπροέδρου
Στη γλώσσα των Βρυξελλών γίνεται ανοικτά πλέον λόγος για «Διευθυντήριο», και το δείπνο του Βερολίνου μοιάζει με δοκιμαστική προσπάθεια ενεργοποίησής του. Μετά το φαγοπότι, λοιπόν, η «τρόικα» πρότεινε τη θέσπιση αξιώματος αντιπροέδρου. O τελευταίος θα είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για την οικονομική μεταρρύθμιση. Οποια και αν είναι τα θετικά της ιδέας αυτής, οι υπόλοιπες χώρες της E.E. ανησυχούν ότι οι κ. Μπλερ, Σρέντερ και Σιράκ θα επιχειρήσουν να χειραγωγήσουν μια τριμερή συμφωνία για το ευρωπαϊκό Σύνταγμα.
Η Γαλλία και η Γερμανία, βεβαίως, έχουν συνηθίσει τους Ευρωπαίους σε τέτοιες κινήσεις. H διαφορά είναι ότι αυτήν τη φορά εμπλέκεται και η Βρετανία. H πρόσκληση προς τον κ. Μπλερ καταδεικνύει ότι η Γαλλία και η Γερμανία έχουν αντιληφθεί ότι το ειδικό βάρος τους δεν αποτελεί επαρκή εγγύηση για τη διαμόρφωση του επιθυμητού αποτελέσματος κατά τις διεργασίες της E.E. των «25». Αυτό κατέστη σαφές στις συζητήσεις για τα δύο πιο κρίσιμα ζητήματα του 2003: το Ιράκ και το ευρωπαϊκό Σύνταγμα.
Παραμένει αμφίβολο αν η «προσθήκη» της Βρετανίας στον γαλλογερμανικό άξονα θα δημιουργήσει μια νέα ηγεσία στους κόλπους της E.E. Δεν είναι, επίσης, ξεκάθαρο αν οι ευρωπαϊκές απόψεις της Βρετανίας, διαποτισμένης από σκεπτικισμό, υπέρ της οικονομικής προσέγγισης και κατά της εμβάθυνσης, θα ταυτιστούν ποτέ με την παραδοσιακή γαλλογερμανική προσέγγιση που βασίζεται στο όραμα μιας ακόμα πιο στενής σχέσης μεταξύ των λαών της Γηραιάς Ηπείρου.
Διαίρει και βασίλευε
Οι απόψεις τους στον τομέα της οικονομίας, επίσης, διαφέρουν. Στο Βερολίνο, ο κ. Σιράκ ζήτησε την ενίσχυση των βιομηχανικών γιγάντων της E.E., ιδέα που στα αφτιά του κ. Μπλερ ακούγεται πεπαλαιωμένη. O κ. Μπλερ έχει το πλεονέκτημα της εναλλακτικής λύσης, που δεν είναι άλλη από τη συμμαχία με την Ιταλία, την Ισπανία και τη Πολωνία. Οπως το θέτει και ένας γνώστης των εξελίξεων στις Βρυξέλλες: «Πρόκειται για το κλασικό παιχνίδι των Βρετανών στην Ευρώπη: Διαίρει και βασίλευε, διατηρώντας την ισορροπία των δυνάμεων. Αυτή την πολιτική ακολουθούν τα τελευταία πεντακόσια χρόνια».