Πολύ πριν από την έναρξή της, η τριμερής του Βερολίνου απασχόλησε εντόνως τον ευρωπαϊκό Τύπο. Με ζωντανή την ανάμνηση του ναυαγίου της Διακυβερνητικής του Δεκεμβρίου, με την εκκρεμότητα της νέας Συνταγματικής Συνθήκης να επισκιάζει τους αιθέρες της Ενωσης και με πάντα υπαρκτούς αντιρρησίες από τις τάξεις παλαιότερων και νέων εταίρων, η ανακοίνωση της Ντάουνινγκ Στριτ, στις 22 Δεκεμβρίου, ότι ο Γκέρχαρντ Σρέντερ επρόκειτο στις 18 Φεβρουαρίου να δεξιωθεί στο Βερολίνο τον πρόεδρο Σιράκ και τον Τόνι Μπλερ στο πλαίσιο συνόδου κορυφής γέννησε ορισμένους προβληματισμούς και ερωτήματα. Λίγο αργότερα, ο όρος «σκληρός πυρήνας», ταυτισμένος κατά κύριο λόγο με ηγετικές επιδιώξεις που αποδίδονται στο «γαλλογερμανικό άξονα» ή η «Ευρώπη των δύο ταχυτήτων» της εποχής Μάαστριχτ απορρίφθηκαν ως «φιλοσοφία αντίθετη προς την ενότητα της Ενωσης» από τον Μπέρτι Αχερν, πρωθυπουργό τη προεδρεύουσας της E.E. Ιρλανδίας, ως «διχαστικός πυρήνας» από τον Ιταλό υπουργό Εξωτερικών Φράνκο Φρατίνι. Λίγες ημέρες πριν από την τριμερή οι αντιδράσεις κορυφώθηκαν και εκφράστηκαν με όρους, όπως η ρωμαϊκή «τριανδρία», συνυφασμένη με εμφυλίους, αλλά όχι με τις καλύτερες στιγμές του δημοκρατικού πολιτεύματος, με το αρνητικά φορτισμένο ροβεσπιερικό «διευθυντήριο» και με το ειρωνικά απλοϊκό «Οι Τρεις Μεγάλοι». Διαθέσεις και συναισθήματα όσων έμειναν εκτός Βερολίνου και ανησυχούν μήπως κυβερνηθούν με «διατάγματα» συνόψισε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Χαρακτήρισε «σφάλμα» την τριμερή, διεμήνυσε προς τους τρεις ότι η Ευρώπη δεν έχει ανάγκη από διευθυντήρια, «άποψη την οποία συμμερίζονται πολλές χώρες». Τέλος, υπενθύμισε ότι η Ιταλία είναι μεγάλη χώρα. «Πρόκειται για ανακατωσούρα», κατέληξε.
«Λέσχη ολίγων»
«Αναστατωμένοι» και οι φίλοι της Βρετανίας Ισπανοί και Πολωνοί, οι γείτονες της Γερμανίας Ολλανδοί και άλλοι, μικρότεροι ή μεγαλύτεροι, εξέφρασαν ανησυχίες ως προς τη δημιουργία «λέσχης των ολίγων», που θα «μαγειρεύει αποφάσεις» ερήμην θεσμικού πλαισίου. Οι κ. Σρέντερ, Μπλερ και Σιράκ απάντησαν στους επικριτές με διαβεβαιώσεις περί του αγαθού των προθέσεών τους, την ουσιαστική απάντηση έδωσε, όμως, κυβερνητική πηγή στο Βερολίνο, αναγγέλλοντας σε δυσαρεστημένους και ικανοποιημένους -όπως το Βέλγιο, η Δανία και το Λουξεμβούργο- ότι θα επακολουθήσουν και άλλες τριμερείς συναντήσεις Γερμανίας – Γαλλίας – Βρετανίας. «Θα πρέπει να συνηθίσετε αυτό το σχήμα», προειδοποίησε. Ποιες, όμως, είναι οι πραγματικές προθέσεις αυτού του «σχήματος», που είχε ως αφετηρία τη σύνοδο της Λισσαβώνας το 2000, ενδιάμεσο σταθμό το Βερολίνο και θα συνέλθει και πάλι το ερχόμενο καλοκαίρι;
«Ενθαρρυντική αρχή» τιτλοφορούσαν οι Financial Times το σχόλιό τους, την επομένη της συνόδου των τριών στο Βερολίνο. Ενθαρρυντική ίσως, διότι η πρώτη αυτή τριμερής σύνοδος κορυφής ασχολήθηκε με την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων στην E.E. στο πλαίσιο της «Ατζέντας της Λισσαβώνας», τον χάρτη αυτό της νέας οικονομικής Ευρώπης. Ενθαρρυντική ίσως, επειδή ο εμφανώς κουρασμένος καγκελάριος Σρέντερ, παρά το γεγονός ότι οι μεταρρυθμίσεις του στο εσωτερικό της Γερμανίας τού κόστισαν την προεδρία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, εμψυχωμένος από τη συντροφιά των κ. Μπλερ και Σιράκ, τάχθηκε αναφανδόν «υπέρ της μείωσης των κονδυλίων για την υγεία και τις συντάξεις, βάσει των νέων δεδομένων, ώστε να απελευθερωθούν πόροι για επενδύσεις σε άλλους τομείς». Ενθαρρυντική ενδεχομένως, διότι κατά τους «Τάιμς του Λονδίνου», ο Τόνι Μπλερ «υποχώρησε» έναντι των Γαλλογερμανών στο θέμα της αναστάθμισης ψήφων αναλόγως του πληθυσμού -που ευνοεί και τη Βρετανία- με αντάλλαγμα τη θέσπιση αξιώματος αντιπροέδρου της Κομισιόν, κατ’ εξοχήν αρμόδιου για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.
Αραγε, τώρα θα αρθούν, και οι αντιρρήσεις Πολωνών και Ισπανών στο σύστημα της ειδικής πλειοψηφίας και της αναστάθμισης, αιτία της κατάρρευσης της Διακυβερνητικής του Δεκεμβρίου; Ισως. Πριν από την τριμερή, Γάλλοι και Γερμανοί είχαν πυρετώδεις επαφές με την Πολωνία, καλή στα «παζάρια» ως απεδείχθη, ενώ σύμφωνα με εκ Βρυξελλών πληροφορίες Ισπανία και Πορτογαλία εξαιρούνται από τον κατάλογο των χωρών, που θα ευνοηθούν λιγότερο από τα κοινοτικά κονδύλια – μεταξύ εκείνων που θα δουν τα κοινοτικά κονδύλια να μειώνονται συγκαταλέγεται πιθανώς και η Ελλάδα, η οποία, ωστόσο, τους τελευταίους μήνες προεβλήθη από «μεγάλους» της Ενωσης ως μέρος του «σκληρού πυρήνα».
Θέμα Πρόντι
Οι συνήθως άριστα ενημερωμένοι F.T. προβλέπουν ότι «πολύ σύντομα οι «Τρεις Μεγάλοι», οι οποίοι ενημέρωσαν την ιρλανδική προεδρία – ή της μετέδωσαν οδηγία;-περί των όσων αποφάσισαν στο Βερολίνο, θα ασχοληθούν συντόμως και με άλλα ζητήματα. Δηλαδή με τον προϋπολογισμό της Ενωσης, το Σύνταγμα, την υποψηφιότητα της Τουρκίας, κυρίως την επιλογή του νέου προέδρου της Κομισιόν, διαδόχου του Ρομάνο Πρόντι, τον οποίο προχθές ο κ. Μπερλουσκόνι κάλεσε να αποχωρήσει «πριν της ώρας του», δηλαδή πριν από τον Δεκέμβριο. Ολα τα προαναφερθέντα ενδιαφέρουν ιδιαιτέρως την Ελλάδα. Την Ευρώπη γενικότερα ενδιαφέρει η έστω «περίπλοκη τριμερής σχέση», η οποία δεν περιγράφεται με τη λέξη αρμονία, αλλά έχει βελτιωθεί σε σύγκριση με τον Μάρτιο του 2003 και τον διχασμό του Ιράκ, όπως σημειώνουν οι Financial Times.