Το «ηθικό κενό» που βρίσκεται στην καρδιά της παγκοσμιοποίησης οφείλουν να αντιμετωπίσουν οι ηγέτες του κόσμου, ώστε το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών να μην οδηγήσει σε νέες συγκρούσεις, πολιτική αναταραχή και πόλεμο, τόνισε σε έκθεσή του το Παγκόσμιο Γραφείο Εργασίας, ILO. H ετήσια έκθεση του Γραφείου για την παγκοσμιοποίηση καταλήγει με την επισήμανση ότι οι χρόνιες και βαθιά ριζωμένες ανισότητες στη λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας έχουν γίνει δυσβάστακτες. Χωρίς πιο δίκαιους κανόνες στην εργασία, την εμπορική διακίνηση και τη μετανάστευση, δισεκατομμύρια άνθρωποι θα συνεχίσουν να μένουν έξω από την παγκόσμια ευημερία.
«Η παγκόσμια διακυβέρνηση πάσχει. Βρισκόμαστε σε κρίσιμη καμπή και χρειάζεται να επανεξετάσουμε την παρούσα πολιτική μας και τους σύγχρονους θεσμούς. H οικονομία γίνεται παγκόσμια, ενώ οι κοινωνικοί και πολιτικοί θεσμοί παραμένουν τοπικοί ή εθνικοί», αναφέρει η έκθεση του ILO. H υπό αυστηρή διαχείριση παγκοσμιοποίηση μπορεί να αποδειχθεί ωφέλιμη, ενσωματώνοντας διεθνείς αγορές και ανασύροντας εκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια.
Ανησυχία για τις συνέπειες
Στη συντακτική επιτροπή της μελέτης συμμετείχαν οι πρόεδροι της Τανζανίας, της Φινλανδίας και ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς, ενώ στα πορίσματά τους αξιοποίησαν, εκτός από στατιστικά στοιχεία, συνεντεύξεις πολιτικών, πολιτικών παραγόντων και επιχειρηματιών από όλο τον κόσμο. Κοινή επωδός των συνεντεύξεων υπήρξε η ανησυχία για την πορεία της παγκοσμιοποίησης. «Τα οφέλη της είναι άγνωστα για πολλούς, που γνωρίζουν όμως πολύ καλά τους κινδύνους της. H διαφθορά είναι γενικευμένη. Οι ανοικτές κοινωνίες απειλούνται από την τρομοκρατία και το μέλλον των ελεύθερων αγορών είναι πια αμφίβολο», αναφέρει χαρακτηριστικά η έκθεση του ILO. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γραφείου, η ανεργία επηρεάζει 185 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, ενώ το 1% των πλουσιότερων Αμερικανών εξασφαλίζει το 17% των εσόδων της χώρας, διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στο σημαντικότερό του επίπεδο μετά τη δεκαετία του 1920.
H έκθεση συστήνει στους ηγέτες της Δύσης να ανατρέψουν τις αδικίες του διεθνούς εμπορίου, που αποκλείουν τα προϊόντα των αναπτυσσόμενων χωρών από τις δυτικές αγορές.