Μέχρι πρότινος, ακόμα και οι ορκισμένοι εχθροί της, αντιμετώπιζαν την Αμερική με σεβασμό. Μπορεί να τη θεωρούν αλαζονική και άκαρδη, πλην όμως, άπαντες παραδέχονταν ότι είναι σε θέση να φέρει εις πέρας τα σχέδιά της. Μετά τον τυφώνα «Κατρίνα», ωστόσο, η εικόνα της Αμερικής στα μάτια του πλανήτη άλλαξε. H καταστροφή έφερε στο προσκήνιο δυσάρεστες αλήθειες για τη χώρα, όπως η έκταση της φυλετικής διαίρεσης, η πλήρης εγκατάλειψη των μη εχόντων και η έλλειψη σημαντικών υποδομών. Παρά ταύτα, η πλέον ανησυχητική και επαίσχυντη διαπίστωση αφορά την αποτυχία της κυβέρνησης να σπεύσει εγκαίρως στο πλευρό του λαού της. H διαδικασία καταμερισμού των ευθυνών έχει ήδη αρχίσει, με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να κατηγορεί τις τοπικές και το αντίστροφο.
Ουδείς αμφισβητεί ότι ακραία φυσικά φαινόμενα της κλίμακας ενός τυφώνα προκαλούν χαοτικές καταστάσεις και δύσκολα μπορούν να αντιμετωπιστούν, ακόμα και από τον πιο άρτιο κρατικό μηχανισμό. Είναι αλήθεια, ότι οι κάτοικοι των περιοχών, οι οποίες πλήττονται συχνά από τυφώνες, δεν λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν τις προειδοποιήσεις των Αρχών. Τα παραπάνω, όμως, δεν αποτελούν δικαιολογία για την αποτυχία της κυβέρνησης.
Οι τοπικές κυβερνήσεις οφείλουν να αποδεχθούν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί. Στην Πάρις της Νέας Ορλεάνης, π.χ., όπου 60.000 οικογένειες δεν διαθέτουν αυτοκίνητο, εκατοντάδες αστικά λεωφορεία, τα οποία θα μπορούσαν να μεταφέρουν σημαντικό αριθμό ανθρώπων, αφέθηκαν στο έλεος των ορμητικών νερών από τις Αρχές της πόλης.
Η Ουάσιγκτον είναι εκείνη που θα πρέπει, πρώτη απ’ όλους, να αναγνωρίσει τα σφάλματά της. H ευθύνη της κινητοποίησης για την αντιμετώπιση καταστροφών ανήκει στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση και η ευθύνη για τη θωράκισή της ανήκει αποκλειστικά στον πρόεδρο.
Η αρχική αντίδραση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης θύμισε την αντίστοιχη του Ρόναλντ Ράμσφελντ, όταν κατέστη σαφές ότι το Ιράκ κατρακυλά προς την αναρχία: «Αυτά συμβαίνουν». O Τζορτζ Μπους δεν είχε ενημερωθεί και βρισκόταν σε σύγχυση. O Ντικ Τσένι προτίμησε να συνεχίσει τις διακοπές του.
Η πλέον υψηλόβαθμη έγχρωμη των ΗΠΑ, η Κοντολίζα Ράις, απολάμβανε παράσταση στο Μπρόντγουεϊ, τη στιγμή που οι φτωχοί της Νέας Ορλεάνης έβλεπαν τη στάθμη του νερού να ανεβαίνει.
Κυβερνητικό αποπαίδι
Επιπλέον, ο κ. Μπους έσπευσε να δηλώσει ευθαρσώς ότι ουδείς περίμενε την κατάρρευση των αναχωμάτων, μολονότι σε επίσημη αναφορά από το 2001 γινόταν λόγος για κίνδυνο επικείμενης καταστροφής. H προσωπική αδυναμία του κ. Μπους αποτελεί ντροπή για τον ίδιο, όμως, τα σαθρά θεμέλια της ομοσπονδιακής κυβέρνησης που ανέδειξε ο τυφώνας «Κατρίνα» αποτελούν πηγή μεγαλύτερης ανησυχίας. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, ο πρόεδρος Μπους δαπάνησε δισεκατομμύρια δολάρια προκειμένου να ιδρύσει την Υπηρεσία Εσωτερική Ασφάλειας, αλλά η τελευταία απέτυχε παταγωδώς στις πρώτες της σημαντικές εξετάσεις. Είναι σαφές ότι πρόκειται για έναν τερατώδη, γραφειοκρατικό μηχανισμό, που συμπεριλαμβάνει διαφορετικής φύσεως οργανώσεις, όπως η Ακτοφυλακή και η Μεταναστευτική Υπηρεσία. H Υπηρεσία Εσωτερικής Ασφάλειας έχει αφοσιωθεί, αποκλειστικά, στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών έχει μεταβληθεί σε αποπαίδι της κυβέρνησης. Το άλλο μεγάλο πρόβλημα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης αφορά τον τρόπο διαχείρισης των κονδυλίων. Το ζήτημα είναι πού επενδύονται τα τεράστια αυτά χρηματικά ποσά. Σίγουρα όχι στα αναχώματα της Νέας Ορλέανης.
Ο κ. Μπους καλείται να διορθώσει τα ελαττώματα της Αμερικής, αναθεωρώντας τις προτεραιότητές του. Αν επιδείξει πυγμή, ανάλογη μ’ εκείνη που χαρακτηρίζει τον πόλεμό του κατά της τρομοκρατίας, τότε έχει ελπίδες να αναζωογονήσει τη θητεία στον Λευκό Οίκο. Διαφορετικά θα ακολουθήσει τον δρόμο του πατέρα του, ο οποίος συνταξιοδοτήθηκε με πληγωμένη την υστεροφημία του.