Το μπερδεμένο εκλογικό αποτέλεσμα στη Γερμανία δεν συνιστά απλώς άβολη αποτυχία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Λύση πάντα βρίσκεται εφόσον υπάρχει υπομονή, μετριοπαθής ρητορική και καλή θέληση. Ωστόσο, η γερμανική εκλογική εμπειρία τινάζει στον αέρα τις ελπίδες της Ευρώπης για οικονομική και κοινωνική ανανέωση στην ισχυρή χώρα, χωρίς την οποία η Ευρώπη δεν μπορεί να λειτουργήσει. H χώρα αυτή επέδειξε όμως τέτοια έλλειψη εμπιστοσύνης στους πολιτικούς της, ώστε ψήφισε την απομάκρυνση της κεντροαριστερής κυβέρνησης, χωρίς να δώσει την εξουσία στον κεντροδεξιό συνασπισμό.
Πώς λοιπόν να γίνει λόγος για φυσιολογικότητα, όταν μετά επτά χρόνια οικονομικής στασιμότητας και άγριας ανεργίας, η Γερμανία, αντί διεξόδου, βρίσκεται με τον Γκέρχαρντ Σρέντερ στη θέση του ηττημένου καγκελαρίου, που όμως υποστηρίζει ότι είναι ο μόνος ικανός να κυβερνήσει. Αυτή η άποψη αγνοώντας τα εξής πραγματικά στοιχεία:
Οτι η Ενωση Χριστιανοδημοκρατών – Χριστιανοκοινωνιστών της Αγκελα Μέρκελ κέρδισε τις περισσότερες έδρες στην Μπούντεσταγκ και ότι ο ηγέτης των Πρασίνων, Γιόσκα Φίσερ, δήλωσε ότι η κυβέρνησή τους καταψηφίστηκε και ότι οι Πράσινοι βρίσκονται στην αντιπολίτευση. O κ. Σρέντερ δεν διαθέτει άλλο εταίρο σε πιθανό συνασπισμό, άρα μάλλον ετοιμάζεται για πόλεμο χαρακωμάτων, εμποδίζοντας την κ. Μέρκελ να σχηματίσει κυβέρνηση. Ετσι θα ανοίξει τον δρόμο για νέες εκλογές. Πώς, ερμηνεύεται ένα τέτοιου είδους πολιτικό παιχνίδι που ταιριάζει περισσότερο στη Βολιβία παρά στο Βερολίνο;
Προεκλογικά ρώτησα δύο ηγετικές φυσιογνωμίες των δύο μεγάλων κομμάτων τη γνώμη τους περί «Μεγάλου Συνασπισμού». O Χριστιανοδημοκράτης Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προέβλεψε ότι ο συνασπισμός θα διαλυθεί εντός διετίας, με τους Σοσιαλδημοκράτες να ελπίζουν ότι θα κερδίσουν τις εκλογές από κοινού με το Αριστερό Κόμμα.
Ο Χέλμουτ Σμιντ, σοσιαλδημοκράτης και πρώην καγκελάριος, μου είπε ότι τα πρώτα προβλήματα θα εμφανιστούν στα τέλη του χειμώνα ή στις αρχές της άνοιξης, με υπαίτιους τους χριστιανοδημοκράτες βαρώνους, υπονομευτές της ανίσχυρης κ. Μέρκελ. Στην επισήμανσή μου ότι, ανεξαρτήτως της πολιτικής που αυτή θα επεδίωκε να εφαρμόσει, η ασάφεια ως προς τις αλλαγές που θέλουν οι σοσιαλδημοκράτες, υπήρξε απόλυτη προεκλογικά, ο κ. Σμιντ απάντησε ότι «συμφωνεί».
Ολα αυτά είναι αρκούντως δυσάρεστα. Υπάρχει όμως κάτι ακόμη… O κ. Σρέντερ εμφανίστηκε την Κυριακή το βράδυ στην τηλεόραση χαμογελώντας επηρμένα. Παρέκαμψε ερώτηση δημοσιογράφου σχετική με την καταψήφισή του, επιμένοντας ότι οι Γερμανοί τον επέλεξαν για επόμενο καγκελάριο. Οταν ο δημοσιογράφος επέμεινε στο γεγονός της ήττας του SΡD, απάντησε, συγκρίνοντας το εκλογικό αποτέλεσμα του κόμματος με τις εκλογές του 2002. Μόνο όταν ο κ. Φίσερ, αντίθετος με την απόφαση του κ. Σρέντερ να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, αποχώρησε με την ήττα αποτυπωμένη στο πρόσωπο, τότε σοβάρεψε και η έκφραση του καγκελαρίου.
Και για μια στιγμή, την ώρα που με στυγνή αποφασιστικότητα προειδοποιούσε ότι θα παραμείνει στην εξουσία τις ερχόμενες εβδομάδες, ο κ. Σρέντερ δικαίωσε την περιγραφή του κ. Φίσερ περί ενός ατόμου που ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνον για τη νομή της εξουσίας. «O καγκελάριος μάλλον δυσκολεύεται να αντιληφθεί ότι οι ερυθροπράσινοι καταψηφίστηκαν», είπε εκνευρισμένη και η κ. Μέρκελ.
Σε δυσχερή θέση
Σθένος της γερμανικής δημοκρατίας, ανθεκτικότητα των δημοκρατικών θεσμών στη Γερμανία. Εχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε σε αυτά. Ομως, αυτήν τη φορά η Γερμανία, βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, αυτήν ακριβώς την οποία ήλπιζε να αποφύγει. Εφεξής θα πρέπει να καταβάλει σκληρές προσπάθειες για να ενδυναμώσει όλα όσα μέχρι τώρα όλοι θεωρούσαν αυτονόητα.