Οι μεθαυριανές εκλογές στο εσωτερικό του Λικούντ είναι καθοριστικής σημασίας για τη Μέση Ανατολή. Εκ πρώτης όψεως πρόκειται για απλή ψηφοφορία με την οποία τα μέλη του Λικούντ θα επιλέξουν ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών για την προεδρία της παράταξης. Στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα της διαδικασίας θα καθορίσει αν το κόμμα θα πορευτεί στις επερχόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές με τον Αριέλ Σαρόν ή τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Από την πλευρά μου, πάντως, θα ψήφιζα δίχως ενδοιασμούς υπέρ του δεύτερου. Ευελπιστώ ότι ο κ. Νετανιάχου θα συντρίψει τον νυν πρωθυπουργό του Ισραήλ, υποχρεώνοντας να αποχωρήσει από το Λικούντ.
Θα αναρωτιέστε για ποιους λόγους επιθυμώ την ήττα του κ. Σαρόν. Διότι δίχως τον τελευταίο και υπό τα ηνία του γνωστού και ως Μπίμπι, κ. Νετανιάχουν, το Λικούντ θα είναι πλέον ελεύθερο να μεταμορφωθεί σ’ ένα περιθωριακό δεξιό κόμμα. Την ίδια στιγμή, ο κ. Σαρόν θα είναι ελεύθερος να είναι απλά ο εαυτός του και να ιδρύσει ένα κεντρώο κόμμα, το οποίο με την υποστήριξη της κοινής γνώμης θα οδηγήσει το Ισραήλ στην ειρήνη με τους Παλαιστινίους.
«Η διάσπαση του Λικούντ θα προκαλέσει τη γενική αναδιάρθρωση του συνόλου των πολιτικών κομμάτων του Ισραήλ κατά τρόπο τέτοιο ώστε οι θέσεις τους να αντικατοπτρίζουν τις πραγματικές απόψεις των πολιτών», τόνισε ο αναλυτής του αμερικανικού Ιδρύματος για την Πολιτική στη Μέση Ανατολή, Ντέιβιντ Μακόβσκι. H ανάδυση ενός νέου πολιτικού κινήματος, αποτελούμενο από τους εναπομείναντες υποστηρικτές του κ. Σαρόν στο Λικούντ και στελέχη των Εργατικών, θα αναζωογονήσει τον κεντρώο χώρο του Ισραήλ, ο οποίος υποβαθμίστηκε λόγω της έξαρσης των τρομοκρατικών επιθέσεων κατά την περίοδο 2000 – 2004. «Δεδομένου ότι το 70% των Ισραηλινών τάσσεται υπέρ της ειρηνικής διευθέτησης του Παλαιστινιακού, η αναγέννηση του κεντρώου χώρου μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα για τη Μέση Ανατολή, υπό την προϋπόθεση ότι η Χαμάς δεν θα επιστρέψει στις μαζικές επιθέσεις αυτοκτονίας», σημείωσε ο κ. Μακόβσκι.
Από την πλευρά του, ο έγκριτος αναλυτής της «Haaretz», Αρι Σάβιτ, υποστήριξε ότι το Ισραήλ και το Λικούντ αποτελούν σήμερα δύο διαφορετικά κράτη με αντικρουόμενες επιδιώξεις. «Το Ισραήλ», έγραψε, «προσβλέπει σε σταθερά σύνορα και μια ξεκάθαρη εθνική ταυτότητα, ενώ το Λικούντ επιθυμεί περισσότερους εποικισμούς και τη διατήρηση του θολού τοπίου». «Το Ισραήλ», συνέχισε ο Ισραηλινός αρθρογράφος, «θέλει Δημοκρατία και λογική». «Αντίθετα, το Λικούντ ασπάζεται τη διαφθορά και ζει για τις συναισθηματικές εκρήξεις», πρόσθεσε ο κ. Σάβιτ σε πρόσφατο άρθρο του. «Εφτασε η στιγμή να επιλέξουμε μεταξύ του Ισραήλ και του κράτους του Λικούντ», κατέληξε.
Διανύουμε μια μεταβατική περίοδο σε παγκόσμια κλίμακα, η οποία έχει αντίκτυπο και στα δεδομένα που για πολλά χρόνια καθόριζαν την πολιτική Ισραηλινών και Αράβων. H Συρία υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τον Λίβανο, το Ισραήλ αποχώρησε από τη Λωρίδα της Γάζας και το καθεστώς Χουσεΐν αποκαθηλώθηκε από την οικογένεια Μπους. O νόμος της βαρύτητας, λοιπόν, επιβάλει τη λογική σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής. Το Ισραήλ μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο της συσπείρωσης των απανταχού μετριοπαθών, οι οποίοι αισθάνονται την ανάγκη να θάψουν το παρελθόν και να αντισταθούν στη μειονότητα των φανατικών που θέλουν να θάψουν το μέλλον.