Σε λιγότερο από μία εβδομάδα θα αρχίσουν, κατά πάσα πιθανότητα, οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Θεωρητικά, η Τουρκία ποτέ δεν βρέθηκε πιο κοντά στην ένταξη. Στην πράξη, η Τουρκία και η E.E. απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο. Οι συνεχείς διακηρύξεις των δύο πλευρών αφήνουν να εννοηθεί ότι η ημέρα της κρίσης απλώς αναβάλλεται. Οι Τούρκοι χαιρέτισαν με ικανοποίηση τα αποτελέσματα των εκλογών στη Γερμανία, όμως η γερμανική αντίδραση στην ένταξη της Τουρκίας θα παραμείνει στο προσκήνιο, όπως και η αντίδραση της Γαλλίας και της Αυστρίας.
Στο εσωτερικό, ολοένα και περισσότεροι Τούρκοι αρχίζουν να γκρινιάζουν, καθώς κάθε μέρα καταφτάνουν περισσότερα αρνητικά νέα από την Ευρώπη. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές διακηρύξεις για ευαίσθητα θέματα, όπως είναι το Κυπριακό, η γενοκτονία των Αρμενίων και τα δικαιώματα των Κούρδων, εκλαμβάνονται αυτομάτως από τους Τούρκους ως αντιτουρκικές.
Το αίσθημα της «εχθρότητας» όχι μόνον έχει επηρεάσει το ποσοστό εκείνων που υποστηρίζουν την ένταξη της Τουρκίας στην E.E., μειώνοντάς το το τελευταίο διάστημα κατά 10%, αλλά έχει ενισχύσει και τον τουρκικό εθνικισμό. Αυτές τις τελευταίες ημέρες του καλοκαιριού, που ο ήλιος ακόμη λάμπει, οι σωματοφύλακες του Ερντογάν είναι αναγκασμένοι να κουβαλούν ομπρέλες όχι για να προστατεύσουν τον πρωθυπουργό από τη βροχή, αλλά από αβγά και ντομάτες που πετούν εναντίον του οι εθνικιστές. Τα ίδια συναισθήματα, όμως, φαίνεται ότι έχουν αρχίσει να καταλαμβάνουν και το βαθύ τουρκικό κράτος.
Πρόσφατα, ένας εισαγγελέας παρέπεμψε τον Ορχάν Παμούκ, έναν από τον πιο αναγνωρισμένους Τούρκους συγγραφείς και πιθανό υποψήφιο για Νόμπελ Λογοτεχνίας, με την κατηγορία της προσβολής της τουρκικής εθνικής ταυτότητας, επειδή σε συνέντευξή του σε σουηδική εφημερίδα κατηγόρησε τους Τούρκους για τη σφαγή 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων και 30.000 Κούρδων.
Πρόσφατα, διοικητικό δικαστήριο στην Κωνσταντινούπολη απαγόρευσε τη διοργάνωση συνεδρίου με θέμα «τους Αρμενίους κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας». Το συνέδριο τελικώς πραγματοποιήθηκε, όμως χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο του πανεπιστημίου όπου διεξήχθη. O Τούρκος πρωθυπουργός είναι αναγκασμένος να ισορροπεί ανάμεσα στις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της Τουρκίας και του λαϊκισμού που βασίζεται στον διαρκώς ενισχυόμενο τουρκικό εθνικισμό. Στις 3 Οκτωβρίου, η Τουρκία του Ερντογάν μπορεί να πανηγυρίζει. Ομως η νίκη της κυβέρνησης μπορεί να αποδειχθεί πύρρειος, καθώς οποιοσδήποτε σκεπτόμενος άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι η πορεία της Τουρκίας προς την Ευρώπη θα είναι πολύ δύσκολη και θα διατρέχει διαρκώς τον κίνδυνο να καταρρεύσει.