Ο Βασιλιάς Τυραννόσαυρος (Tyrannosaurus Rex για τους παλαιοντολόγους) μπορεί να ήταν ογκώδες θηρίο, φαίνεται όμως ότι διέθετε τις ανεπτυγμένες αισθήσεις πολύ μικρότερων και περισσότερο ευκίνητων ζώων. Η ανακάλυψη αυτή προβληματίζει, καθώς συγκρούεται με άλλες ενδείξεις, κατά τις οποίες ο Τυραννόσαυρος είχε περιορισμένες κινητικές ικανότητες.
Η παρουσίαση των νεότατων ανακαλύψεων γύρω από αυτό το είδος σαρκοβόρου δεινοσαύρου έγινε στη διάρκεια συνεδρίου στο Σεντ Λιούις των ΗΠΑ. Ενα από τα βασικά ερωτήματα που απασχόλησαν τους συνέδρους ήταν κατά πόσο ο Τυραννόσαυρος ήταν κυρίως αρπακτικό, που κυνηγούσε τη λεία του ή κάτι σαν προϊστορική ύαινα που θρεφόταν από νεκρά ζώα.
Ο δρ Λόρενς Ουίτμερ, από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο, χρησιμοποίησε μια τεχνική της Ιατρικής που ονομάζεται «υπολογιστική τομογραφία» για να αναπαραστήσει τον εγκέφαλο του ζώου. Ενα από τα πιο σημαντικά τμήματα της αναπαράστασης αφορά στο έσω ους, που σχετίζεται όχι μόνο με την ακοή, αλλά και με την ισορροπία.
Η δομή που ανακάλυψαν οι επιστήμονες δείχνει ότι το ζώο ήταν προικισμένο με εξαιρετική ακοή και αίσθηση ισορροπίας. «Ο Τυραννόσαυρος είχε έσω ους ενός πολύ μικρότερου, εξαιρετικά ευκίνητου ζώου. Διέθετε ιδιαίτερα αναπτυγμένη αίσθηση ισορροπίας και ισοστάθμισης», δηλώνει ο δρ Ουίτμαν, προσθέτοντας ότι τα μάτια και το κεφάλι του ήταν εξαιρετικά ευκίνητα, κάτι που έδινε τη δυνατότητα στο ζώο να παρακολουθεί, να κυνηγάει και να αιχμαλωτίζει τη λεία του.
Ωστόσο, ο Τζακ Χόρνερ, ένας άλλος ειδικός στα περί του Τυραννόσαυρου, επικαλείται ενδείξεις που συνηγορούν υπέρ της υπόθεσης ότι επρόκειτο για ένα αδέξιο και δυσκίνητο ζώο. Η σπονδυλική του στήλη ήταν ογκώδης και άκαμπτη, κάτι που θα πρέπει να περιόριζε την κινητικότητά του. «Ηταν άκαμπτος, από τον λαιμό μέχρι την ουρά, όχι το καλύτερο είδος χορευτή», αποφαίνεται ο δρ Χόρνερ, βάσει μικροσκοπικής ανάλυσης των σπονδύλων του Τυραννόσαυρου.
Αν αυτές οι ενδείξεις είναι ακριβείς, ο Τυραννόσαυρος θα πρέπει να χρειαζόταν πολύ χώρο για να μετακινηθεί, διατηρώντας την ισορροπία του. Σε πείσμα των ανακαλύψεων γύρω από την οξεία όραση του ζώου, ο δρ Χόρνερ και οι συνεργάτες του υποστηρίζουν ότι, τελικά, ο Τυραννόσαυρος θα πρέπει να έμοιαζε πιο πολύ με γιγαντιαία, προϊστορική «ύαινα», που θρεφόταν με ψοφίμια, παρά με ευκίνητο «λιοντάρι» της παλαιοντολογίας.
Προς αυτήν την κατεύθυνση συνηγορεί το γεγονός ότι οι Τυραννόσαυροι έχουν εντοπισθεί σε συγκριτικά μεγάλους αριθμούς – τα αρπακτικά είναι συνήθως σπάνια. Επιπλέον, ήταν εφοδιασμένοι με κοφτερά δόντια, που τους έδιναν τη δυνατότητα να σπάνε οστά. «Δεν χρειάζεται να διαθέτεις τέτοια τρομερά δόντια για να σπας οστά αν πρόκειται να σκοτώσεις ένα άλλο ζώο», σημειώνει ο δρ Χόρνερ. «Απλώς, τρως το κρέας και αφήνεις τα κόκαλα».
Οι κ. Χόρνερ και Ουίτμερ παρουσίασαν τα αποτελέσματα των ερευνών τους και διασταύρωσαν τα ξίφη τους στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS). Η γόνιμη, επιστημονική διαμάχη γύρω από τον Βασιλιά Τυραννόσαυρο, που εξάπτει τη φαντασία όχι μόνο των παλαιοντολόγων και των νεαρών ηλικιών, αλλά και του Χόλιγουντ, αναμένεται να πάρει νέα ώθηση καθώς τα παλαιοντολογικά ευρήματα εξετάζονται στο φως των ολοένα και ισχυρότερων τεχνικών μεθόδων της Ιατρικής Φυσικής.ΒΒC