Κυνήγι μαγισσών στα αμερικανικά πανεπιστήμια

Κυνήγι μαγισσών στα αμερικανικά πανεπιστήμια

5' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οταν το όνομα του σεναριογράφου Γουόλτερ Μπέρνσταϊν καταγράφηκε στη μαύρη λίστα, την περίοδο του μακαρθισμού η ζωή του άλλαξε, οι περισσότεροι από τους φίλους του απομακρύνθηκαν, δεν απαντούσαν στα τηλεφωνήματά του και τον προσπερνούσαν γρήγορα όποτε τον συναντούσαν στο δρόμο. Σήμερα, αρκετά χρόνια μετά τη σκοτεινή περίοδο του μακαρθισμού, την ίδια εμπειρία περιγράφει πως βιώνει ο καθηγητής Κοινωνιολογίας των πανεπιστημίων Γέιλ και LSE, Πολ Γκιλρόι, έπειτα από διάλεξη που έδωσε σε αμερικανικό πανεπιστήμιο σχετικά με τον πόλεμο στο Ιράκ. Στη συγκεκριμένη διάλεξη δήλωσε ότι ο πόλεμος στο Ιράκ στηρίζεται στην ιδέα ότι οι ζωές των Αμερικανών πολιτών είναι πολυτιμότερες από εκείνες όλων των άλλων πολιτών, ενώ συμπλήρωσε ότι βασικό κίνητρο του πολέμου ήταν η εκδίκηση για τις επιθέσεις στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και στο Πεντάγωνο. Κατά την άποψη του Γκιλρόι, όμως, μεγαλύτερη σημασία για την κατανόηση του πολέμου στο Ιράκ έχουν τα όποια γεωπολιτικά συμφέροντα του Ισραήλ. Οι αναφορές αυτές είχαν ως αποτέλεσμα ο καθηγητής να κατηγορηθεί ότι διαδίδει θεωρίες συνωμοσίας.

«Μολυσμένη» σκέψη

Επιπλέον, ο συνάδελφος του Γκιλρόι στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, Σκοτ Σιλβερστέιν, με άρθρο του στη Wall Street Journal, προχώρησε και στη σύγκριση του Γκιλρόι με τον Χίτλερ, ενώ έκανε λόγο και για την ηθική παρακμή και για τον ψυχικό σαδισμό που τον διακρίνουν, στοιχεία από τα οποία έχει μολυνθεί η αριστερή ακαδημαϊκή σκέψη γενικότερα. Επειτα από αυτά, το όνομα του Γκιλρόι καταγράφηκε σε ιστοσελίδα που αποβλέπει στην αποβολή καθηγητών με ριζοσπαστικές αντιλήψεις. Οι συναδελφοί του τον απομόνωσαν και τον αντιμετώπιζαν με καχυποψία.

Λίγοι είναι εκείνοι που θα δεχτούν ότι υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα στις επιθέσεις που δέχεται σήμερα ο αριστερός ακαδημαϊκός κύκλος και στον μακαρθισμό. Μια βασική, πάντως, διαφορά τους είναι πως η σημερινή απειλή της ακαδημαϊκής ελευθερίας δεν φαίνεται να υπαγορεύεται από το κράτος και μόνο. Για τον λόγο αυτό πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η απειλή είναι σήμερα πιο επικίνδυνη σε σχέση με εκείνη της δεκαετίας του ’50. Οπως αναφέρει η συγγραφέας Ελεν Σρέκερ, ο μακαρθισμός σχετιζόταν με πολιτικές πράξεις που αφορούσαν τη δραστηριότητα εκτός πανεπιστημίου, ενώ σήμερα οι ελεγκτές της σκέψης ενδιαφέρονται για ό,τι συμβαίνει στις αίθουσες διδασκαλίας. Με αυτόν τον τρόπο πληγώνεται ο πυρήνας της ακαδημαϊκής δομής και εκείνοι που κινδυνεύουν περισσότερο είναι όσοι σχετίζονται με τη διδασκαλία των κοινωνικών επιστημών και ιδιαίτερα τις σπουδές της Μέσης Ανατολής.

Τον προηγούμενο χειμώνα, ο παρουσιαστής του τηλεοπτικού σταθμού «Φοξ», Σον Χάνιτι, παρότρυνε τους Αμερικανούς φοιτητές να ηχογραφούν την όποια αριστερή προπαγάνδα των καθηγητών τους και να του στέλνουν το υλικό για να το προβάλλει στην εκπομπή του. H πράξη αυτή του Χάνιτι ήταν μόνον η αρχή ενός κυνηγιού με θύμα την αριστερή ακαδημαϊκή σκέψη.

Ιστοσελίδα για υπόπτους

Τον Ιανουάριο, μια οργάνωση του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας προσέφερε στους φοιτητές 100 δολάρια για να ηχογραφούν τις διαλέξεις των καθηγητών που ασπάζονται την αριστερή ιδεολογία, ώστε το πανεπιστήμιο να τους αποβάλλει. Μέλος της συγκεκριμένης οργάνωσης ήταν και ο νεαρός Ρεπουμπλικανός Αντριου Τζόουνς, ο οποίος αργότερα δημοσίευσε σε σχετική ιστιοσελίδα έναν κατάλογο με τα ονόματα των καθηγητών που θεωρούνται ύποπτοι για την καλλιέργεια αντιαμερικανικών ιδεών. Κάποιοι από εκείνους που είδαν τα ονόματά τους σε αυτόν τον κατάλογο ήταν ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, Πίτερ Μακλάρεν και η καθηγήτρια Ιστορίας Ελεν Ντου Μπουά, η οποία δήλωσε ότι οι φοιτητές καλούνται να συμμετάσχουν σε ένα κυνήγι μαγισσών κατά των καθηγητών τους με την ανοχή της πολιτείας. O κ. Μακλάρεν, με τη σειρά του, περιέγραψε τις συγκεκριμένες πρακτικές σαν μια μορφή μακαρθισμού που απευθύνεται στην ακαδημαϊκή κοινότητα και στοχεύει να αφυπνίσει το αίσθημα εχθρότητας της κοινής γνώμης και να την αποπροσανατολίσει από τους πραγματικούς εχθρούς της. Εξι εβδομάδες μετά τη δημοσίευση της συγκεκριμένης λίστας, δύο αστυνομικοί επισκέφθηκαν τον καθηγητή Ιστορίας Μιχέλ Τίνκερ Σάλας, ο οποίος είναι γεννημένος στη Βενεζουέλα και επικριτής της πολιτικής των ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική. Οι αστυνομικοί του έθεσαν ερωτήσεις για τις επαφές του με την κυβέρνηση της Βενεζουέλας, αλλά και την τοπική κοινότητα των μεταναστών από τη Βενεζουέλα, ενώ ερωτήσεις για το περιεχόμενο των διαλέξεών του έθεσαν και στους φοιτητές του. Οπως υποστηρίζει ο κ. Σάλας, «οι αστυνομικοί ψάρευαν για να αποσπάσουν κάποια χρήσιμη πληροφορία». Ανάλογες όμως έρευνες πραγματοποιούνται από την αστυνομία και από πολλές οργανώσεις γονέων και κηδεμόνων και σε αρκετά σχολεία. Μάλιστα, τον Φεβρουάριο, ο ανώτατος φορέας εκπαίδευσης στην Πενσιλβάνια δέχτηκε καταγγελίες για το Διεθνές Απολυτήριο (Μπακαλορεά), του οποίου η ύλη διδασκαλίας κρίθηκε από κάποιες οργανώσεις ως αντιαμερικανική, αντιχριστιανική και μαρξιστική. Επιπλέον, οι Ρεπουμπλικανοί υποστήριξαν ότι η διδακτική ύλη του Απολυτηρίου φανερώνει ότι πρόκειται για μια παγκόσμια συνωμοσία από αριστερούς εναντίον των ΗΠΑ

«Οι 101 πιο επικίνδυνοι»

Τον ίδιο μήνα, ο Ρεπουμπλικανός Ντέιβιντ Χόρογουιτς δημοσίευσε το βιβλίο του «Οι καθηγητές, οι 101 πιο επικίνδυνοι ακαδημαϊκοί της Αμερικής». Πρόκειται ουσιαστικά για μια αλφαβητική λίστα με τους καθηγητές εκείνους των οποίων ο ριζοσπαστικός λόγος αποτελεί, κατά την άποψη του συγγραφέα, απειλή γιατί στηρίζεται στην προπαγάνδα των αριστερών. Οπως, μάλιστα, υποστηρίζει ο κ. Χόρογουιτς, «ένας φοιτητής που εισέρχεται στον πανεπιστημιακό χώρο έρχεται αντιμέτωπος με κομμουνιστές, ρατσιστές και τρομοκράτες, που τους γνωρίζει ως καθηγητές», ενώ συμπληρώνει ότι «σήμερα, οι καθηγητές που υιοθετούν τη ριζοσπαστική ιδεολογία δεν αποτελούν εξαίρεση, αλλά κανόνα για τον ακαδημαϊκό κύκλο και αντί να τιμωρούνται, αφήνονται ελεύθεροι να συνεχίζουν το αντιαμερικανικό κήρυγμά τους και να εκφράζουν τη χαρά τους όταν σκοτώνονται Αμερικανοί στρατιώτες που υπερασπίζονται την πατρίδα τους». O κ. Χόρογουιτς, πάντως, αρνείται ότι ακολουθεί πρακτικές της εποχής του μακαρθισμού και υποστηρίζει ότι τέτοιου είδους πρακτικές ακολουθούν οι επικριτές του, οι οποίοι καταφεύγουν σε συκοφαντίες εις βάρος του, όπως άλλωστε, υπαγορεύει η πολιτική του σταλινισμού.

Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι δεν υπάρχουν και κακοί καθηγητές αριστερών και ριζοσπαστικών πεποιθήσεων, όμως ο κ. Χόρογουιτς δεν κρίνει τους καθηγητές από το ακαδημαϊκό τους έργο, αλλά από την ιδεολογία τους, την οποία, μάλιστα, γενικεύει και κρίνει ως αντιαμερικανική. Επιπλέον, η αντιπαράθεση ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και την ακαδημαϊκή σκέψη δεν είναι καινούργια, αλλά προϋπήρχε από την εποχή που ο Σωκράτης κατηγορήθηκε ότι δεν μετέδιδε στους μαθητές του τις σωστές ιδέες. Επομένως, οι επιθέσεις που δέχονται σήμερα οι ακαδημαϊκοί είναι μια συνέχεια αυτής της αντιπαράθεσης, που οδηγεί όμως σε μια κατάσταση, την οποία ο κ. Γκιλρόι περιγράφει ως αυτολογοκρισία, αφού όποιος δεν υπακούει στους κανόνες γνωρίζει ότι θα αποβληθεί από την ακαδημαϊκή κοινότητα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή