Τα τροπικά ψάρια θα νόμιζε κανείς ότι είναι τα καθαρότερα κατοικίδια ζώα: ποτέ δεν σου γλείφουν το πρόσωπο, δεν πηγαίνουν κατευθείαν από το αποχωρητήριό τους στην κουζίνα σου και δεν τους αρέσει να κυλιούνται σε μυστηριώδεις ακαθαρσίες.
Ερευνα στην Αυστραλία
Ωστόσο, τα αποτελέσματα νέας έρευνας που έγινε στην Αυστραλία καταδεικνύουν ότι παρ’ όλα αυτά οι ιδιοκτήτες ψαριών θα πρέπει να προσέχουν όταν καθαρίζουν τα ενυδρεία τους ή όταν πιάνουν τα ψάρια τους ή το νερό μέσα στο οποίο κολυμπάνε. Ερευνητές παρουσίασαν στο τεύχος Μαρτίου του περιοδικού Emerging Infectious Diseases (αναπτυσσόμενες μεταδοτικές ασθένειες) περιπτώσεις βακτηριακών μολύνσεων που θα μπορούσαν να στείλουν κάποιο παιδί στο νοσοκομείο με υψηλό πυρετό και διάρροια. Οι μολύνσεις οφείλονται σε ένα ανθεκτικό στέλεχος του παράτυπου Β της σαλμονέλας, το οποίο ανιχνεύθηκε μέσω ανάλυσης DNA στο ενυδρείο που είχαν οι ασθενείς.
«Το γεγονός πως το 12-14% των Αυστραλών διαθέτουν ενυδρείο, όπως και 12 εκατομμύρια Αμερικανοί και ένα εκατομμύριο Καναδοί, σε συνδυασμό με τη νεαρή ηλικία των περισσότερων ασθενών, καθιστά τον κίνδυνο μόλυνσης από τα ενυδρεία θέμα δημόσιας υγείας», καταλήγει η αναφορά των επιστημόνων. Ο κίνδυνος να κολλήσει κανείς σαλμονέλα από κατοικίδια ερπετά, κοτόπουλα, παπάκια και άλλα ζώα είναι ευρέως γνωστός εδώ και δεκαετίες. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) αναγκάστηκε στη δεκαετία του ’70 να απαγορεύσει την πώληση και διακίνηση χελωνών με μέγεθος μικρότερο των 12 εκατοστών, επειδή, λόγω του μεγέθους τους, περίπου 250.000 παιδιά υπολογίζεται ότι τις έβαζαν στο στόμα τους και κόλλησαν σαλμονέλα. Τα τελευταία 10 χρόνια εμφανίστηκαν μεμονωμένες περιπτώσεις σαλμονέλας στη Βόρειο Αμερική, στην Ευρώπη και στην Αυστραλία, για τις οποίες υπήρξε η υποψία ότι η ασθένεια προήλθε από κατοικίδια ψάρια, αναφέρει η μικροβιολόγος Ντιάν Λάιτφουτ του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης, που έλαβε μέρος στην έρευνα. Ωστόσο, ο αριθμός μολύνσεων από κατοικίδια ψάρια είναι πολύ μικρότερος από τις περιπτώσεις μόλυνσης από κακοψημένα πουλερικά, και επομένως πολύ δυσκολότερο να εντοπιστούν οι ασθενείς. Επιπλέον, τα συμπτώματα, τις περισσότερες φορές, περιλαμβάνουν κράμπες, έμετο και διάρροια και πολλές φορές δεν καλείται καν γιατρός. Σπάνια χρειάζεται νοσηλεία και θεραπεία με αντιβιοτικά. Ομως, μικρά παιδιά, έγκυοι, ηλικιωμένοι και γενικότερα άνθρωποι με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο και η μόλυνσή τους με σαλμονέλα μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο σοβαρή, ίσως και μοιραία.
Μέτρα προφύλαξης
Κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής συνέντευξης, η καθηγήτρια Λάιτφουτ τόνισε ότι τόσο η ίδια όσο και οι συνάδελφοί της δεν αντιτίθενται στην πρακτική να έχει κανείς κατοικίδια ψάρια. «Απλώς, καλούμε τους ανθρώπους να είναι λογικοί. Να πλένουν συχνά τα χέρια τους με σαπούνι και όταν καθαρίζουν το ενυδρείο, να μην επιτρέπουν στα παιδιά να παίζουν με τις πέτρες και τα νερά, διότι είναι εύκολο να μολυνθούν».