Μόλις τον περασμένο χρόνο τα πράγματα για την Τουρκία πήγαιναν τόσο καλά που δεν το πίστευαν ούτε και οι καλύτεροί της φίλοι. Η υπόσχεση για τη μελλοντική ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση οδήγησε σε σημαντική αύξηση των επενδύσεων. Το κυβερνών κόμμα, παρά τις ισλαμικές του ρίζες, απεδείκνυε ότι το Ισλάμ είναι συμβατό με τη φιλελεύθερη δημοκρατία. Η προοπτική της ένταξης στην Ε.Ε. ενίσχυσε την πορεία των μεταρρυθμίσεων, γεγονός το οποίο είχε θετικά αποτελέσματα για την κοινωνία των πολιτών και την ελευθερία της έκφρασης. Παρότι ο σκεπτικισμός έναντι της Τουρκίας εξακολούθησε να κυριαρχεί σε ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη, υπήρχε η ελπίδα ότι η Τουρκία θα γίνει πιο προσιτή στην Ε.Ε. καθώς η Ε.Ε. γινόταν πιο ελκυστική για τους Τούρκους. Το κυριότερο όμως ήταν ότι η Τουρκία έδειχνε να ξορκίζει τους δαίμονές της. Ο ένας εξ αυτών ήταν ο πληθωρισμός της, ο οποίος μειώθηκε. Ο άλλος, ήταν η πεποίθηση ότι μόνο ο πανίσχυρος στρατός μπορεί να εγγυηθεί τη διαφύλαξη του κοσμικού χαρακτήρα του τουρκικού κράτους.
Προς επιδείνωση των σχέσεων
Σήμερα η ευφορία για την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας έχει υποχωρήσει. Σύμφωνα με έναν Ευρωπαίο επίτροπο, υπάρχουν φόβοι για επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με την Ε.Ε. εξαιτίας κυρίως του ζητήματος της Κύπρου. Το κυβερνών κόμμα της Ανάπτυξης και Ευημερίας δεν αποτελεί πια την καλύτερη διαφήμιση για το μετριοπαθές Ισλάμ. Δεδομένου ότι ανέχεται τη διαφθορά και τοποθετεί διεφθαρμένους σε ανώτατα αξιώματα, εντείνει τις υποψίες ότι επιθυμεί να μοιράσει τις εξουσία σε μια κλίκα. Ανησυχίες επίσης προκαλούν και οι νέες ισλαμιστικές τάσεις της εξωτερικής του πολιτικής. Επιπλέον η αναζωπύρωση του Κουρδικού προκαλεί έντονη κριτική της Ε.Ε. έναντι της Τουρκίας. Λίγους μήνες μόλις μετά την απόφαση ότι οι Κούρδοι μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα -και στα μέσα ενημέρωσης- χωρίς τον κίνδυνο διώξεων, η Τουρκία μοιάζει να επιστρέφει στις παλιές κακές μέρες όταν άνθρωποι φυλακίζονταν εξαιτίας της γλώσσας που μιλούσαν.
Η αισιοδοξία του περασμένου έτους για την Τουρκία ενδεχομένως να ήταν υπερβολική. Ομως, η θετική ενέργεια από την ευρωπαϊκή προοπτική της Αγκυρας δεν έχει εξανεμιστεί εντελώς. Οι ελπίδες αυτές μπορούν να αναπτερωθούν, αν όλοι όσοι ενδιαφέρονται για το ευρωπαϊκό μέλλον της Τουρκίας ενεργήσουν με υπευθυνότητα. Το κυβερνών κόμμα της Τουρκίας έχει δύο επιλογές, είτε να διολισθήσει σε πρακτικές του παρελθόντος και να φλερτάρει ανοιχτά με τον ισλαμισμό είτε να παίξει με μεγαλύτερο δυναμισμό το ευρωπαϊκό χαρτί, ασκώντας πιέσεις για περισσότερες μεταρρυθμίσεις και ζητώντας από τους Ευρωπαίους να επιδείξουν αντίστοιχα καλή πρόθεση.