ΒΙΕΝΝΗ. Υπό τη βαριά σκιά της ευρωπαϊκής απαξίας προς τη Σερβία για την έγκαιρη παράδοση του Ρ. Μλάντιτς και την κρίση που σοβεί πλέον στην κυβέρνηση του Βελιγραδίου εξ αυτής, συναντήθηκαν χθες στη Βιέννη για τέταρτη συνεχή φορά οι αντιπροσωπείες των Κοσοβάρων και των Σέρβων, με αντικείμενο το τελικό καθεστώς του Κοσόβου.
Ενα από τα βασικά θέματα που αναμενόταν να συζητηθεί κατά τις χθεσινές διαπραγματεύσεις ήταν το στάτους της Μιτροβίτσα, περιοχή στην οποία ζουν Σέρβοι και στο παρελθόν έχει γίνει πεδίο αντιπαλότητας μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Οι Σέρβοι επιδιώκουν τον πλήρη χωρισμό της πόλης, με βάση το φυσικό σύνορο του ποταμού Ιμπαρ, εν αντιθέσει με τους Αλβανούς, οι οποίοι, επισήμως τουλάχιστον, θα ήθελαν να αποφύγουν τον χωρισμό. Φοβούνται βεβαίως ότι τυχόν επίσημος διαμελισμός θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την αρχή της απόσχισης του βόρειου Κοσόβου προς τη Σερβία.
Ο αναπληρωτής πρωθυπουργός του Κοσόβου Λούφτι Χαζίρι δήλωσε χθες ότι η αντιπροσωπεία των Κοσοβάρων πρότεινε τη δημιουργία δύο διοικητικών δήμων (υπο-κοινότητες) στη Μιτροβίτσα, αλλά υπό ενιαία διοίκηση και υπό διεθνή διοικητή, τουλάχιστον τα δύο ή τρία πρώτα χρόνια. Η ιδέα όμως δεν είναι αρεστή στους Σέρβους, ο αντιπρόσωπος των οποίων την περιέγραψε ως κλασική μορφή αλβανικού επεκτατισμού. «Αυτού του είδους οι προτάσεις δεν εγγυώνται την επιβίωση των Σέρβων στην περιοχή», δήλωσε. Εν όψει των χθεσινών συνομιλιών, ο Σέρβος αντιπρόσωπος Ντούσαν Μπατάκοβιτς είπε, μεταξύ άλλων, ότι η ομάδα του προετίθετο να προτείνει τη δημιουργία τουλάχιστον 17 «κοινοτήτων» που θα διοικούνται από Σέρβους και άλλους μη Αλβανούς, περιλαμβανομένων των Αθίγγανων, των Τούρκων και των Μουσουλμάνων σλαβικής καταγωγής. Η αντιπροσωπεία των Αλβανόφωνων επιθυμεί να υπάρξουν το πολύ τρεις έως πέντε κοινότητες. «Οι μεγάλες κοινότητες, οι ουσιαστικές κοινότητες έχουν για μας σημασία», δήλωσε ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Λούφτι Χαζίρι. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η αλβανόφωνη αντιπροσωπεία επιδιώκει ενιαίο σύστημα τοπικής κυβέρνησης.
Οι Σέρβοι αξιωματούχοι εμμένουν στην άποψη ότι οι Σέρβοι του Κοσόβου θα πρέπει να έχουν κάθε δικαίωμα να διοικούν τις δικές τους κοινότητες, να επικοινωνούν και να συνδέονται με άλλες σερβικές περιοχές, να διατηρούν ειδικές σχέσεις με το Βελιγράδι και παράλληλα να τους δοθούν εγγυήσεις για την ασφάλεια, την ελευθερία κίνησης και το δικαίωμα επιστροφής των Σέρβων προσφύγων, οι οποίοι εγκατέλειψαν την επαρχία κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του πολέμου ’98-99.
Η προοπτική, πάντως, της ανεξαρτησίας του Κοσόβου ενδέχεται να διεγείρει τα αποσχιστικά αντανακλαστικά πολλών περιοχών στην πρώην Σοβιετική Ενωση, όπως η Νότια Οσετία, το Ναγκόρνο Καραμπάχ κ.λπ.