Η Αψίδα του Θριάμβου, οι πύργοι της Παναγίας των Παρισίων και τώρα οι σκηνές για τους φτωχούς. Αυτή είναι η νέα αρχιτεκτονική που αναδύεται στους δρόμους της γαλλικής πρωτεύουσας ως αντίποδας στα μνημεία και στα μουσεία για τα οποία φημίζεται το Παρίσι.
Τις παγερές ημέρες του Δεκεμβρίου, οι Γιατροί του Κόσμου αποφάσισαν να διανείμουν πλαστικές σκηνές στον αυξανόμενο αριθμό των αστέγων που κοιμούνται σε πεζοδρόμια και γέφυρες. Υπάρχουν χιλιάδες άστεγοι, πολλοί από τους οποίους είναι νεοαφιχθέντες μετανάστες από τα καινούργια κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι Γιατροί του Κόσμου δηλώνουν αποφασισμένοι να εξακολουθήσουν να τους διανέμουν σκηνές μέχρις ότου τους εξασφαλίσει στέγη η κυβέρνηση. Προς το παρόν, οι δημοτικές αρχές επιδεικνύουν ανοχή. Ενδέχεται, όμως, να ενταθεί το φαινόμενο καθώς πολλοί κάτοικοι του Παρισιού προσφέρουν σκηνές στους άστεγους και πολλοί άστεγοι κατασκευάζουν τις δικές τους. Οι Γιατροί του Κόσμου εκτιμούν ότι όσο περισσότερες σκηνές υπάρχουν, τόσο θα εντείνεται η πίεση στην κυβέρνηση να λύσει το πρόβλημα. Δεδομένου ότι η Γαλλία έχει παράδοση αιώνων στα ιδανικά της ισότητας, οποιοσδήποτε μπορεί να καταλάβει ένα κομμάτι του πεζοδρομίου αν δεν δημιουργεί προβλήματα. Επί αιώνες οι άστεγοι κοιμούνταν στις γέφυρες του Σηκουάνα. Η κατασκήνωση σε δημόσιους χώρους απαγορεύεται αν δεν υπάρχει άδεια του κράτους. Αλλά ο νόμος δεν επιτρέπει στην αστυνομία να παρέμβει ασκώντας βία παρά μόνον με την έκδοση προστίμων. Το φαινόμενο αποτελεί μία ακόμη ένδειξη της υψηλής ανεργίας και της αποδυνάμωσης του κοινωνικού κράτους που οδήγησαν στις πρόσφατες ταραχές. Ο αριθμός των αστέγων στη Γαλλία παραμένει σχετικά χαμηλός: 86.500, οι 15.000 από τους οποίους βρίσκονται στην περιοχή της πρωτεύουσας. Ολοι, όμως, διαπιστώνουν ότι αυξάνονται συνεχώς. Οι Γιατροί του Κόσμου άνοιξαν την πρώτη ελεύθερη κλινική στο Παρίσι το 1986 και προσέφεραν καταφύγιο στους άστεγους τον ασυνήθιστα κρύο χειμώνα του 1993. Το ίδιο κάνουν και τώρα. Στις 21 Δεκεμβρίου άρχισαν να προσφέρουν σκηνές σε όλους τους άστεγους. Διένειμαν, έτσι, περί τις 300 σκηνές με το λογότυπο της οργάνωσης και ετοιμάζουν να διανείμουν άλλες 150.
Πολλοί από τους άστεγους που διαθέτουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά κατορθώνουν να εισπράττουν από το κράτος επιδόματα μέχρι και 450 δολ. τον μήνα. Είναι, όμως, σχεδόν αδύνατον να έχουν πρόσβαση στη στέγη που παρέχει το κράτος καθώς ακόμη και άτομα με εργασία και μόνιμη διεύθυνση αναγκάζονται να περιμένουν επί χρόνια και ενίοτε επί δεκαετίες. Τα καταφύγια της πόλης δεν διαθέτουν αρκετές κλίνες για όλους τους άστεγους, ενώ πολλά από αυτά κλείνουν κατά τους θερμούς μήνες, αφήνοντας τον κόσμο στον δρόμο εκτεθειμένο στις ανοιξιάτικες καταιγίδες.
Οι σκηνές, πάντως, προσφέρουν προστασία και σε ανθρώπους που απλώς βρίσκονται σε μια φάση μετακίνησης. Στη λεωφόρο Μονπαρνάς, για παράδειγμα, μοιράζονται μία σκηνή τρεις νέοι: δύο άνδρες και μία κοπέλα μαζί με τον σκύλο τους. Δήλωσαν στους Γιατρούς του Κόσμου ότι οι δύο άνδρες κερδίζουν περί τα 2.000 δολάρια τον μήνα. Σύμφωνα με την κοπέλα της παρέας, σκοπεύουν να αγοράσουν δικό τους σπίτι.