Στο κρεβάτι του Φρόιντ…

2' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΒΙΕΝΝΗ. Εκατόν πενήντα χρόνια από τη γέννηση του πατέρα της ψυχανάλυσης, Ζίγκμουντ Φρόιντ, συμπληρώνονται σήμερα και στην Αυστρία, αποκαθίσταται -έστω και καθυστερημένα- η φήμη και το έργο του. Οι ασυνήθιστες θεωρίες του και η εβραϊκή καταγωγή του τον είχαν καταστήσει αποδιοπομπαίο τράγο στην πατρίδα του, όπου ανθούσε ο αντισημιτισμός στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα. Η διατύπωση των θεωριών του συνέπεσε άλλωστε με την εμφάνιση και άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στη Γερμανία.

Εθιξε εδραιωμένα ταμπού

Ωστόσο, στελέχη της Βιεννέζικης Ψυχαναλυτικής Κοινότητας πιστεύουν ότι η υποδοχή που του επιφύλαξαν οι συμπατριώτες του ήταν αντιφατική, καθώς η ψυχανάλυση από τη μια προκαλούσε δέος και αρνητικές αντιδράσεις στον κόσμο και από την άλλη γοήτευε και συνάρπαζε ακόμη και τους πιο αδαείς. Οι απόψεις του έθιξαν εδραιωμένα ταμπού σε μια κοινωνία βικτωριανής ηθικής, η οποία πίστευε ακράδαντα ότι η υστερία είναι… γένους θηλυκού.

Ο Φρόιντ γεννήθηκε στο Πριμπόρ στη σημερινή Τσεχία, που τότε ήταν μέρος της αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας. Το 1860 η οικογένειά του μετακόμισε στη Βιέννη, όπου ολοκλήρωσε αργότερα τις σπουδές του στην ιατρική και έλαβε το πτυχίο του στη νευροπαθολογία. Αφότου δούλεψε μαζί με το Ζαν Μαρί Σαρκό, τον «Ναπολέοντα των νευρώσεων» στο Παρίσι το 1885, επέστρεψε στη Βιέννη, όπου για πρώτη φορά αντιμετώπισε επικρίσεις για τις απόψεις του. Σε μια εποχή που η υστερία εθεωρείτο αποκλειστικά γυναικείο… προνόμιο, ο Φρόιντ τόλμησε να ισχυριστεί ότι ακόμη και άνδρες είναι δυνατό να βασανίζονται από τη συγκεκριμένη ψυχική ασθένεια. Επρόκειτο για σκάνδαλο. Ο νεαρός γιατρός, ο οποίος σε ηλικία μόλις 30 ετών άνοιξε ιατρείο στην πρωτεύουσα της αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας, έγινε αποδέκτης της χλεύης των γηραιότερων συναδέλφων του, ενώ λίγα χρόνια αργότερα, το 1938 μετά την προσάρτηση της Αυστρίας, υποχρεώθηκε να ζήσει εξόριστος στο Λονδίνο. Παρ’ όλο που δοξάστηκε στη Δύση, ειδικά μετά τη μετάφραση των έργων του στα αγγλικά το 1920, ο Φρόιντ έγινε δεκτός στην πατρίδα του μετά το B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήτοι μια δεκαετία μετά τον θάνατό του, γύρω στο 1949.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Βιέννη, η οποία γιορτάζει φέτος τα 150 χρόνια από τη γέννησή του, περίμενε μέχρι το 1971 για να ιδρύσει ένα μουσείο αφιερωμένο στον πατέρα της ψυχανάλυσης.

Μουσείο, αλλά όχι δρόμος

Το μουσείο αυτό βρίσκεται στην οδό Μπεργκάσε 19, όπου ζούσε και δεχόταν τους ασθενείς του για πάνω από τριάντα χρόνια. Πολλοί σύγχρονοι ψυχίατροι πιστεύουν ότι είναι σκάνδαλο το γεγονός πως στην αυστριακή πρωτεύουσα δεν υπάρχει ούτε ένας δρόμος με το όνομά του, ενώ ένα κομμάτι της κεντρικότερης λεωφόρου της πόλης έχει το όνομα του Καρλ Λίγκερ, πρώην δημάρχου της Βιέννης και σκληρού αντισημίτη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή