Συνήθως στη Βρετανία οι τοπικές εκλογές αντιμετωπίζονται με σχετική αδιαφορία· μόνο το 30%, στην καλύτερη περίπτωση το 40% του εκλογικού σώματος, προσέρχεται στις κάλπες, και η εκάστοτε κυβέρνηση έχει την πολυτέλεια να διαγράψει ένα κακό αποτέλεσμα ως ψήφο διαμαρτυρίας με μικρή σημασία. Ομως, αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η συμμετοχή παρέμεινε μικρή, αλλά το αποτέλεσμα, το οποίο ήρθε σαν επιστέγασμα σειράς δυσμενών γεγονότων για την κυβέρνηση Μπλερ, ήταν τόσο άσχημο για τους Εργατικούς, που δεν μπορούσαν να το προσπεράσουν ως συνήθως.
Ετσι, την Παρασκευή ο κ. Μπλερ αποφάσισε, καθυστερημένα, τον ανασχηματισμό της κυβέρνησής του. Αποπέμφθηκε ο Τσαρλς Κλαρκ, υπουργός Εσωτερικών, ο οποίος είχε περιπέσει σε δυσμένεια από τις 25 Απριλίου, όταν αποκαλύφθηκε ότι λόγω αμέλειας των υφισταμένων του δεν απελάθηκαν, ούτε καν έγινε η προσπάθεια, 1.023 ξένοι εγκληματίες που είχαν εκτίσει την ποινή τους στις βρετανικές φυλακές. Ο κ. Κλαρκ ενδεχομένως αισθάνεται πικραμένος, καθώς είχε υποβάλει την παραίτησή του, αλλά ο κ. Μπλερ τον κράτησε στην κυβέρνηση μέχρι να περάσει η μπόρα. Αντικαταστάτης του ορίστηκε ο Τζον Ριντ, ο οποίος μετακινήθηκε από το υπουργείο Αμυνας. Η κ. Πατρίτσια Χιούιτ, η οποία πρόσφατα βρέθηκε αντιμέτωπη με οργισμένους νοσοκόμους, κουρασμένους από την κατάσταση που επικρατεί στο βρετανικό σύστημα υγείας, διατήρησε τη θέση της ως υπουργός Υγείας.
Ο Τζον Πρέσκοτ, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, απογυμνώθηκε από το υπουργείο του, που χειρίζεται θέματα τοπικής αυτοδιοίκησης και οικισμού, αλλά διατήρησε τον τίτλο του, προφανώς ως αποζημίωση. Ο κ. Πρέσκοτ δέχθηκε ισχυρό πλήγμα όταν αποκαλύφθηκαν λεπτομέρειες περί της ερωτικής σχέσης που διατηρούσε επί χρόνια με γραμματέα του. Προς καταισχύνη του κ. Πρέσκοτ τα βρετανικά ταμπλόιντ έδωσαν τόση έκταση στο θέμα που πέρασε σε δεύτερη μοίρα ακόμη και ο τραυματισμός του ποδοσφαιρικού αστέρα Γουέιν Ρούνι. Αντικαταστάτης του ορίστηκε ο κ. Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, ένας από τους λίγους προβεβλημένους νεαρούς βουλευτές που διαθέτουν οι Εργατικοί και πιστός σύμμαχος του κ. Μπλερ.
Εκτός από τον κ. Μίλιμπαντ, τα υπόλοιπα πρόσωπα που διόρισε ο κ. Μπλερ δείχνουν ότι οι Εργατικοί δεν βρίθουν από νέα ταλέντα. Η κ. Ρουθ Κέλι, ακόμη μία από τους (κάποτε) ανερχόμενους αστέρες των Εργατικών, έχασε το υπουργείο Παιδείας. Η κ. Μάργκαρετ Μπέκετ, σημαντική φιγούρα των Εργατικών που είχε πρωτοαναλάβει κυβερνητικό πόστο το 1975, μετακινήθηκε από το υπουργείο Περιβάλλοντος και αναλαμβάνει υπουργός Εξωτερικών. Ο προηγούμενος ένοικός του, ο κ. Τζακ Στρο, αναλαμβάνει πρόεδρος της Βουλής των Κοινοτήτων.
Το αποτέλεσμα των εκλογών σίγουρα δίνει αυτοπεποίθηση στους Συντηρητικούς, οι οποίοι ήδη, υπό την καθοδήγηση του νεαρού και επιδέξιου ηγέτη τους, Ντέιβιντ Κάμερον, αισθάνονται αισιόδοξοι. Οι Τόρις πέτυχαν το καλύτερο αποτέλεσμα στις τοπικές εκλογές από το 1992 -40%- και κέρδισαν τον έλεγχο 11 ακόμη συμβουλίων. Δεν πέτυχαν, βέβαια, μεγάλες επιτυχίες στις βιομηχανικές πόλεις του Βορρά και κατέγραψαν περιορισμένη επιτυχία σε σημαντικές περιοχές της κεντρικής Αγγλίας, όμως ενίσχυσαν τις δυνάμεις τους στον Νότο και κυρίως στο Λονδίνο. Αντιθέτως, οι Εργατικοί έχασαν 18 συμβούλια και οι δυνάμεις τους μειώθηκαν στο επίπεδο της δεκαετίας του ’70, αφού έπεσαν στο 26%, και υπολείπονται κατά μία μονάδα των Φιλελευθέρων.
Ενα απρόσμενο νέο που ήχησε γλυκά στα αυτιά του κ. Κάμερον ήταν τα απογοητευτικά αποτελέσματα που κατέγραψε το τρίτο κόμμα της Βρετανίας, οι Φιλελεύθεροι. Συνήθως οι Φιλελεύθεροι έχουν πολύ καλή πορεία στις τοπικές εκλογές, χάρη στα ενεργητικά τους μέλη. Αυτή όμως τη φορά το κόμμα κέρδισε μόνο ένα συμβούλιο. Κύριο σημείο της στρατηγικής του Ντέιβιντ Κάμερον είναι να κατορθώσει εύποροι ψηφοφόροι να προτιμήσουν τους Συντηρητικούς έναντι των Φιλελευθέρων, οι οποίοι είχαν αποκομίσει σημαντικά κέρδη από τους Τόρις στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών δείχνει ότι η στρατηγική του κ. Κάμερον αρχίζει να αποδίδει καρπούς.
Η διάβρωση της βάσης
Οσο για τον κ. Μπλερ, το αποτέλεσμα δεν είναι, κατά μια εκδοχή, τόσο απογοητευτικό, ώστε να τον αναγκάσει να επισπεύσει την αποχώρησή του. Ο ανασχηματισμός, ελπίζει ο επί εννέα χρόνια πρωθυπουργός της Βρετανίας, θα δώσει, προσωρινά, στην κυβέρνησή του φρεσκάδα. Ωστόσο, η διάβρωση της βάσης των Εργατικών σε τοπικό επίπεδο θα έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες για το κόμμα. Το ίδιο είχε συμβεί και με τους Συντηρητικούς, όταν αυτοί ήταν στην κυβέρνηση, και οδήγησε στην πανωλεθρία του κόμματος στη βόρεια Αγγλία. Τώρα η νότια Αγγλία μετατρέπεται σε διαρκή απειλή για τους Εργατικούς, καθώς δεν αποκλείεται να μετεξελιχθεί σε περιοχή εξίσου εχθρική γι’ αυτούς. Η μεταβολή των διαθέσεων θα δυσκολέψει πολύ την κατάσταση για τον διάδοχο του Τόνι Μπλερ στο Εργατικό Κόμμα, που με τη σειρά του απειλείται με διχασμό.