Αν μέχρι σήμερα κλείναμε δωμάτιο σε κάποιο πεντάστερο ξενοδοχείο με γνώμονα το πρωινό, τη θέα, το σέρβις, την τοποθεσία, τις υπηρεσίες στο spa, τώρα θα μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις και για τους φωτισμούς, τους ήχους, τις μυρωδιές, τις λεπτομέρειες που ανεβάζουν τον πήχυ ακόμη πιο ψηλά. H πολυτέλεια πληρώνεται, οι απαιτήσεις μεγαλώνουν, εκτιμάμε σίγουρα πολύ περισσότερο ξενοδοχεία που επενδύουν σε καθημερινές απολαύσεις, φροντίζουν τη μουσική επένδυση, την ατμόσφαιρα, το περιτύλιγμα της διαμονής, τους κατάλληλους χρωματισμούς, τις συνθέσεις με τα λουλούδια, τα έργα τέχνης στα δωμάτια και στους κοινόχρηστους χώρους.
Τα ξενοδοχεία αλλάζουν συνήθειες… Μαζί κι εμείς. Πάρτε για παράδειγμα το Μετροπόλ στο Μόντε Κάρλο, το οποίο ανακαινίστηκε πρόσφατα από τον Ζακ Γκαρθία και τον διάσημο σεφ Ζοέλ Ρομπισόν για να αποκτήσει «στυλιστικό και καλλιτεχνικό διευθυντή», μαζί με υπεύθυνο φωτισμού και ήχου. Αν μας ευχαριστεί ό,τι βλέπουμε, ακούμε, μυρίζουμε και αγγίζουμε, τότε μάλλον θα θέλουμε να ξαναπάμε.
Κάπως έτσι γεννήθηκε μια νέα ιδιότητα, αυτή του στυλίστα ξενοδοχείου, επάγγελμα που εξασκούν άνθρωποι με εμπειρία στα περιοδικά μόδας, οι οποίοι προσλαμβάνονται πλέον από αλυσίδες ξενοδοχείων προκειμένου να φέρουν τις τάσεις μέσα στα… μονόκλινα και στα δίκλινα, όχι μόνο στις σουίτες. Για την ώρα, οι Γάλλοι έχουν τα πρωτεία στο πάντρεμα της μουσικής με τη διαμονή σε ξενοδοχεία που σέβονται το πελατολόγιό τους, με μελωδίες που σε χαλαρώνουν, σε ανεβάζουν, σε ταξιδεύουν… Το Costes του Παρισιού και το Byblos του Σαν Τροπέ έβγαλαν και cds με το σάουντρακ της διαμονής των… ονείρων σας για να ακολουθήσουν και πολλά ακόμη το παράδειγμά τους με ενδιαφέρουσες συλλογές.
Ομως δεν είναι μόνο το… σάουντρακ του μπαρ, του λόμπι ή του εστιατορίου που αλλάζει. Ευτυχώς που πλέον μπορεί κανείς να επιλέξει τη μουσική της αρεσκείας του ακόμη και στο στερεοφωνικό του δωματίου του. Ξεχάστε τα βαρετά πιάνο μπαρ και τη μουσική… ασανσέρ με κομμάτια που σε στέλνουν κατ’ ευθείαν για ύπνο. Υπάρχουν σίγουρα και εξαιρέσεις. O πιανίστας που παίζει Σοπέν κάθε βράδυ στο Kempinski Grand Hotel des Bains στο Σεν Μόριτζ θα μπορούσε να εμφανίζεται και στο Μέγαρο Μουσικής, αλλά και οι τζαζ μπάντες που επιλέγονται για το ξακουστό πλέον -μετά την ταινία της Σοφία Κόπολα, «Χαμένοι στη μετάφραση»-, Νιου Γιορκ Μπαρ του Παρκ Χάιατ στο Τόκιο, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα φεστιβάλ τζαζ από μόνες τους.
Δυστυχώς τα περισσότερα ξενοδοχεία στον κόσμο δεν έχουν φροντίσει ακόμη να ανανεώσουν τις συλλογές τους. Σε αρκετά ξενοδοχεία της βρετανικής εξοχής, εκτός από τις λάιτ συλλογές ευρείας κατανάλωσης, θα ακούσετε και ηχογραφημένα τιτιβίσματα πουλιών, βαρετές, επαναλαμβανόμενες μελωδίες που παίζουν ξανά και ξανά, ερεθίζοντας συχνά το νευρικό μας σύστημα. Ακόμη και τα εξειδικευμένα ξενοδοχεία spa το έχουν μάλλον παρακάνει με τους ζεν ήχους από φάλαινες και δελφίνια, λίγη σιωπή, ο αέρας, η θάλασσα, η φύση, αρκούν για να γαληνέψει το πνεύμα μας.
Σημαντικότερο όμως ρόλο και από τη μουσική παίζουν οι κατάλληλοι φωτισμοί. Τις περισσότερες φορές δεν μπορείς να διαβάσεις στο κρεβάτι ή στον καναπέ. Αλλα σημεία είναι υπερφωτισμένα και άλλα βυθισμένα στο σκοτάδι. Ευτυχώς που φωτίζονται σωστά οι πισίνες και τα φοινικόδεντρα, τα δέντρα με τα φαναράκια, αν και οι αναμμένοι πυρσοί στους κήπους δεν συμβαδίζουν και τόσο με την ασφάλεια που θες να νιώθεις όταν φιλοξενείσαι κάπου. Για να μη μιλήσουμε για τα μικροδωράκια μετά την τελευταία επίσκεψη της καμαριέρας κάθε βράδυ στο δωμάτιο: από πατσουλί και ποτ-πουρί μέχρι σοκολατάκια, κεράκια, τυριά και κράκερ, ροδοπέταλα στα σεντόνια, καφτάνια αντί για μπουρνούζια… Γιατί η καλή νύχτα από το… μαξιλάρι φαίνεται.