Πάνω από δεκαπέντε εκατομμύρια αυτόχθονες ζούσαν στην αμερικανική ήπειρο το 1492, όταν έφθασε ο Κολόμβος. Προσαρμοζόμενοι σε διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες, ανέπτυξαν εκατοντάδες ξέχωρους πολιτισμούς και μίλησαν πάνω από 2.000 γλώσσες. Τελειοποίησαν την αγροτική παραγωγή, με την καλλιέργεια καλαμποκιού, το οποίο απαιτεί φύτευση, καλλιέργεια, λίπανση του χώματος, θερισμό και καθαρισμό. Ανέπτυξαν επίσης τα, άγνωστα στην Ευρώπη, φιστίκια, κακάο, καπνό και λάστιχο. O Κολόμβος, όμως, αφιερωμένος στον εντοπισμό χρυσού για το πρωτομερκαντιλιστικό καθεστώς της ισπανικής βασιλικής αυλής, δεν μπορούσε να εκτιμήσει την αξία των πολιτισμών που ανακάλυψε. H καλύτερη πηγή της ιστορίας των «Ινδιών», μετά τον Κολόμβο, είναι του νεαρού ιερέα Βαρθολομαίου ντε Λας Κάζας, που μετείχε στην κατάκτηση της Κούβας το 1512.
Σκοτώναμε και καταστρέφαμε
Ο Λας Κάζας γράφει: «Αμέτρητες μαρτυρίες αποδεικνύουν την ήρεμη και φιλική φύση των αυτοχθόνων. Το έργο μας, όμως, ήταν να εξοργίζουμε, να ληστεύουμε, να σκοτώνουμε και να καταστρέφουμε. Δεν είναι να απορεί κανείς, που προσπαθούσαν πού και πού να σκοτώσουν κάποιον από εμάς. O ναύαρχος (Κολόμβος) ήταν τυφλός σ’ αυτά τα πράγματα, όπως και όσοι τον διαδέχθηκαν. O ζήλος του να ευχαριστήσει τον βασιλιά ήταν τέτοιος, που διέπραξε ανεπανόρθωτα εγκλήματα κατά των Ινδιάνων. Οι Ισπανοί γίνονταν πιο ακατάδεκτοι μέρα με τη μέρα και προτιμούσαν να τους κουβαλούν οι Ινδιάνοι στα χέρια, παρά να περπατούν ακόμη και μικρές αποστάσεις. Οι Ισπανοί δεν θεωρούσαν μεγάλη υπόθεση το να σκοτώσουν δέκα ή είκοσι Ινδιάνους ή να δοκιμάσουν την κόψη του σπαθιού στο σώμα Ινδιάνου.
Οσο βρισκόμουν στην Κούβα, 7.000 παιδιά πέθαναν σε τρεις μήνες. Μάνες έπνιξαν τα παιδιά τους από απελπισία. Μέσα σε λίγα χρόνια, μια πλούσια και ευλογημένη γη έμεινε χωρίς ανθρώπους. Είδα πράξεις τόσο ξένες προς την ανθρώπινη φύση, που το χέρι μου τρέμει καθώς γράφω αυτές τις γραμμές…».
Αυτή η περιγραφή συστηματικής γενοκτονίας δεν ήταν παρά μόνον η αρχή. Τη γενοκτονία των Αραουάκς της Καραϊβικής από τον Κολόμβο ακολούθησαν εκείνες του Κορτές κατά των Αζτέκων του Μεξικού, του Πιζάρο κατά των Ινκας του Περού και των Αγγλων εποίκων σε Βιρτζίνια και Μασαχουσέτη κατά των Παουχάτανς και Πεκότ.