Η Ρενέ κάνει την πιο δύσκολη, παραγνωρισμένη και υποαμειβόμενη δουλειά στις Ηνωμένες Πολιτείες: μεγαλώνει τον πεντάχρονο γιο της και εργάζεται εννιά με πέντε σε μια εταιρεία για να συνεισφέρει στο εισόδημα της οικογένειάς της. Το ξυπνητήρι της χτυπά στις 5.45 π.μ. Ως τις 6.12 π.μ. θα πρέπει να πλυθεί, να ντυθεί, να διαλέξει τα ρούχα του μικρού για το σχολείο και να κατέβει στην κουζίνα για να ετοιμάσει πρωινό. Κάθε λεπτό και κάθε λεπτομέρεια μετράνε, στον καθημερινό της, αγχώδη αγώνα δρόμου: Θα βρει κίνηση στον δρόμο; Θα τρέξει γρήγορα στο σχολείο ο μικρός ή θα κάνει νάζια στο αυτοκίνητο; Η Ρενέ, που όπως πολλές Αμερικανίδες έγινε μητέρα μετά τα 40, βρίσκεται σε μόνιμο στρες. Αν αργήσει έξι φορές να χτυπήσει κάρτα στη δουλειά, θα τη διώξουν.
Η Ρενέ -που θα μπορούσε κάλλιστα να ζει στη διπλανή πόρτα και να ‘ναι Ελληνίδα- είναι μια από τις πρωταγωνίστριες του νέου, πολυσυζητημένου «Μανιφέστου της Μητρότητας» (Τhe Motherhood Manifesto), ενός βιβλίου που γράφτηκε από δύο εργαζόμενες μητέρες όπως αυτή και διεκδικεί, όχι μόνο μια θέση ανάμεσα στα μπεστ σέλερ της χρονιάς, αλλά και κάτι πολύ πιο ουσιαστικό – μπορεί και κοσμοϊστορικό: να συσπειρώσει τα εκατομμύρια των εργαζόμενων μητέρων στις ΗΠΑ και να αποτελέσει τη βάση ενός αναδυόμενου κοινωνικού κινήματος, αρκετά ισχυρού ώστε να διεκδικήσει συγκεκριμένα μέτρα στήριξης των οικογενειών – και ειδικά των γυναικών που προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στις ιδιότητές τους. Συγκεκριμένα: Γονικές και αναρρωτικές άδειες μετ’ αποδοχών· περισσότερους, καλύτερους και φθηνότερους παιδικούς σταθμούς· πιο ελαστικά ωράρια για τις μητέρες – και λιγότερες μισθολογικές διακρίσεις εις βάρος τους. Ακόμη και ένα νέο σύστημα αξιολόγησης των τηλεοπτικών προγραμμάτων, ένα είδος τεχνολογικού φίλτρου που θα προφυλάσσει τα 12 εκατομμύρια παιδιά στις ΗΠΑ που μένουν μόνα τους στο σπίτι μετά το σχολείο, επειδή και οι δύο γονείς εργάζονται, από τα «σκουπίδια» της τηλεόρασης.
Τα στοιχεία δεν λένε ψέματα: αυτή τη στιγμή στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι τρεις στις τέσσερις μητέρες εργάζονται εκτός σπιτιού, για λόγους οικονομικούς. Στην πλειονότητα των οικογενειών και οι δύο γονείς είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν, για να καλύψουν τα έξοδα διαβίωσης. Κατά μέσον όρο, όλοι οι γονείς πρέπει να δουλεύουν 500 ώρες περισσότερες ανά έτος για να κρατήσουν το εισόδημά τους στα επίπεδα του 1979. Και σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Κορνέλ, οι μητέρες έχουν 44% λιγότερες πιθανότητες να προσληφθούν σε σχέση με τις γυναίκες χωρίς παιδιά (και με τα ίδια προσόντα), ενώ αμείβονται με 11.000 δολάρια λιγότερα τον χρόνο. Και αυτά, τη στιγμή που ακόμη και οικονομολόγοι συμφωνούν ότι η πιο σημαντική εργασία είναι η ανατροφή της επόμενης γενιάς – έργο που εν πολλοίς έχει αφεθεί στις γυναίκες αλλά, δυστυχώς γι’ αυτές, θεωρείται «δεδομένο». Κι ας λένε οι έρευνες ότι ο συνολικός «φόρος μητρότητας» -δηλαδή τα απολεσθέντα έσοδα- για μια γυναίκα με πανεπιστημιακή εκπαίδευση μπορεί να αγγίζει το ένα εκατομμύριο δολάρια.
Το «Μανιφέστο της Μητρότητας» γράφτηκε από την Τζόαν Μπλέιντς, 50 ετών, φιλελεύθερη ακτιβίστρια από το Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας και δημιουργό του ακτιβιστικού site MoveOn.org, που μετρά 3 εκατομμύρια επίσημα μέλη(!), και την Κριστίν Ρόου-Φινκμπάινερ, 37 ετών, σύμβουλο περιβαλλοντικής πολιτικής και σύζυγο Ρεπουμπλικανού γερουσιαστή από την Ουάσιγκτον – αμφότερες μητέρες δύο παιδιών και εργαζόμενες από το σπίτι. Και μόνο η σύμπραξή τους αποδεικνύει ότι το κίνημα της μητρότητας διαπερνά οριζοντίως και καθέτως το πολιτικό φάσμα. Το γεγονός πως το σχετικό site με το οποίο συνόδευσαν το βιβλίο τους, momsrising.org, συγκέντρωσε 40.000 μέλη σε πέντε ημέρες, επιβεβαιώνει την τεράστια δυναμική του.