Πρόεδρος μιας από τις μεγαλύτερες τράπεζες επενδύσεων, άνθρωπος της Γουόλ Στριτ, που έχει στο ενεργητικό του στενές, επιχειρηματικές σχέσεις με την Κίνα, είναι η επιλογή του Τζορτζ Μπους για τη διαδοχή του απερχόμενου Τζοv Σνόου στο υπουργείο Οικονομικών των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο 60χρονος Χένρι Πόλσον, κατά τα τελευταία επτά χρόνια πρόεδρος της Γκόλντμαν Σακς, εξασφάλισε χθες θερμούς επαίνους από τον Τζορτζ Μπους, ο οποίος τον παρουσίασε στους δημοσιογράφους στον κήπο του Λευκού Οίκου. Αποδεχόμενος τον διορισμό του, ο οποίος προβλέπεται να επικυρωθεί χωρίς προβλήματα από τη Γερουσία, ο κ. Πόλσον τόνισε τις προκλήσεις που θέτει η παγκοσμιοποίηση και την ανάγκη να διατηρηθεί το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της αμερικανικής οικονομίας.
Η Γκόλντμαν Σακς είναι από τους κυριότερους χρηματοδότες, Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών, στις προεδρικές εκλογές των τελευταίων χρόνων. Πολλά στελέχη της, μεταξύ των οποίων ο Ρόμπερτ Ρούμπιν, υπουργός Οικονομικών του Μπιλ Κλίντον, μετεπήδησαν σε κορυφαία ομοσπονδιακά και πολιτειακά αξιώματα.
Η αντικατάσταση του Τζον Σνόου αναμενόταν ευρέως μετά την επανεκλογή του Τζορτζ Μπους, τον Νοέμβριο του 2004. Ο προκάτοχός του, Πολ Ο’ Νιλ, είχε συγκρουσθεί μετωπικά με τον Τζορτζ Μπους και εξαναγκάσθηκε σε παραίτηση, καταγγέλλοντας ότι όλες οι σημαντικές αποφάσεις για θέματα οικονομικής πολιτικής λαμβάνονταν από στενό κύκλο νεοσυντηρητικών πέριξ του αντιπροέδρου Ντικ Τσένι. Στο πολύκροτο βιβλίο-λίβελο που εξέδωσε στη συνέχεια, ο Πολ Ο’ Νιλ προέβη σε σημαντικές αποκαλύψεις για το παρασκήνιο του πολέμου στο Ιράκ και παρομοίασε τον Μπους και την κυβέρνησή του με «έναν τυφλό, σε ένα δωμάτιο με κωφούς».
Η επιλογή του Πόλσον αποτελεί τον τελευταίο κρίκο σε αλυσίδα αντικαταστάσεων κυβερνητικών στελεχών, που ξεκίνησε με τον διορισμό του Τζόσουα Μπόλτεν ως επιτελάρχη του Λευκού Οίκου. Στον αμερικανικό Τύπο κυριαρχεί η άποψη πως πρόκειται για προσπάθεια βελτίωσης της δημόσιας εικόνας της κυβέρνησης εν όψει των εκλογών του φθινοπώρου.
Ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος φρόντισε χθες να καταστήσει σαφές ότι θα επιμείνει στην εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική του (δραστικές μειώσεις φόρων και μείωση των κρατικών δαπανών για να επιτευχθεί συρρίκνωση των ελλειμμάτων), υποστηρίζοντας ότι η ισχυρή οικονομική ανάπτυξη, του 5,3%, το πρώτο τρίμηνο του 2006 μαρτυρά ότι «η αμερικανική οικονομία είναι ισχυρή, παραγωγική και ευημερούσα».
Ως σημαίνον στέλεχος του παγκοσμιοποιημένου, χρηματιστικού κεφαλαίου, ο Πόλσον συμμερίζεται την οικονομική φιλοσοφία και τις προτεραιότητες του Μπους. Οι στενές σχέσεις του με την Κίνα -συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο της Σχολής Οικονομικών Επιστημών και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου του Πεκίνου- αποτελούν σημαντικό «ατού» για την αντιμετώπιση των προβλημάτων στις οικονομικές σχέσεις της αμερικανικής υπερδύναμης με τον ασιατικό γίγαντα.
Σε επίπεδο πολιτικής επικοινωνίας, ο Μπους θα αξιοποιήσει το «οικολογικό» προφίλ του Πόλσον, όπως και τις πρωτοβουλίες του για μεγαλύτερη διαφάνεια στη διοίκηση των μεγάλων επιχειρήσεων, στον απόηχο του τεραστίου σκανδάλου της «Ενρον», το 2002.
Αναλυτές αμφιβάλλουν, πάντως, κατά πόσον ο Πόλσον θα έχει ουσιαστικό ρόλο στη χάραξη οικονομικής πολιτικής, αφού τα τελευταία χρόνια ο υπουργός Οικονομικών εκτελούσε περισσότερο επικοινωνιακά και διαχειριστικά καθήκοντα. Ισως γι’ αυτό, ο Πόλσον αρνούνταν μέχρι χθες επανειλημμένες κρούσεις Μπους για ανάληψη του αξιώματος.