Χένρι Σίγκμαν: Να κάνουμε διάλογο με εχθρούς και φίλους…

Χένρι Σίγκμαν: Να κάνουμε διάλογο με εχθρούς και φίλους…

4' 2" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Βαθύς γνώστης του Μεσανατολικού, ο Χένρι Σίγκμαν προκάλεσε αίσθηση στη διάρκεια του συνεδρίου του ΕΛΙΑΜΕΠ όταν εξαπέλυσε δριμεία κριτική εναντίον του ομοεθνούς του Ρίτσαρντ Τζόουνς, πρεσβευτή των ΗΠΑ στο Ισραήλ, υποστηρίζοντας ότι η Δύση σκοτώνει παιδιά και αμάχους Παλαιστινίους με το εμπάργκο που επέβαλε για να τους τιμωρήσει για την ψήφο τους υπέρ της Χαμάς στις τελευταίες εκλογές.

Λίγο νωρίτερα, στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, ο κ. Σίγκμαν συνόψιζε ως εξής τις εκτιμήσεις του για το νέο πολιτικό τοπίο στις ΗΠΑ μετά τις πρόσφατες εκλογές:

«Δεν θα πρέπει να περιμένουμε απότομη και δραματική αλλαγή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Οι Δημοκρατικοί δεν έχουν μια σαφή, εναλλακτική πρόταση. Στην πλειοψηφία τους κινούνται στον κεντρώο χώρο αναζητώντας δικομματική συναίνεση, ενώ ορισμένοι ασκούσαν κριτική όχι από τα αριστερά, αλλά… από τα δεξιά στον πρόεδρο Μπους! Αυτό αφορά ιδιαίτερα το Παλαιστινιακό, όπου προβεβλημένοι Δημοκρατικοί, συμπεριλαμβανομένης της Χίλαρι Κλίντον, υιοθέτησαν πιο φιλοϊσραηλινές θέσεις και από την κυβέρνηση. Ωστόσο, η αποχώρηση του Ντόναλντ Ράμσφελντ ανοίγει ένα παράθυρο, μια δυνατότητα για μια σταδιακή στροφή προς πιο ρεαλιστικές κατευθύνσεις».

Δεν υπάρχει εύκολη λύση

Ο κ. Σίγκμαν θεωρεί ότι δεν υπάρχει εύκολη και γρήγορη λύση στο θέμα του Ιράκ και διευκρινίζει: «Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι θα προτείνει η επιτροπή Μπέικερ – Χάμιλτον στον πρόεδρο Μπους. Πάντως, σχεδόν κανείς, με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως ο γερουσιαστής Μέρτα, δεν προτείνει να φύγουμε αύριο το πρωί από το Ιράκ, όπως και κανείς δεν λέει να συνεχίσουμε τη σημερινή πορεία μας. Θεωρώ πολύ πιθανό ότι η επιτροπή θα προτείνει απευθείας διάλογο με τη Συρία και το Ιράν, σε αναζήτηση λύσης στο χάος του Ιράκ και στα άλλα προβλήματα της περιοχής, όπως το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης. Αλλωστε, τόσο ο Μπέικερ όσο και ο Κίσινγκερ έχουν τοποθετηθεί δημόσια υπέρ αυτής της άποψης».

Σχετικά με τα σενάρια τριχοτόμησης του Ιράκ σε ένα κουρδικό, ένα σουνιτικό και ένα σιιτικό κράτος, που κυκλοφορούν και στην Ουάσιγκτον, ο κ. Σίγκμαν είναι κατηγορηματικός: «Δεν πιστεύω ότι μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να εξυπηρετήσει, έστω και ως έσχατο καταφύγιο, τα αμερικανικά συμφέροντα. Αντίθετα, ένα κουρδικό κράτος στοn Βορρά θα δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα στις σχέσεις μας με την Τουρκία. Δυστυχώς, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η διάσπαση του Ιράκ μπορεί να γίνει πραγματικότητα, είτε το θέλουμε στις ΗΠΑ είτε όχι».

Γενικότερα, ο συνομιλητής μας εκτιμά ότι «ο πρόεδρος Μπους δεν ήταν εκείνος που δημιούργησε τις αντιθέσεις σουνιτών – σιιτών, στο Ιράκ ή στον Λίβανο. Ενδεχομένως προσπαθεί, όμως, να εκμεταλλευθεί πολιτικά αυτές τις αντιθέσεις για να συσπειρώσει γύρω του τα σουνιτικά, αραβικά κράτη της περιοχής, όπως η Αίγυπτος, η Ιορδανία και η Σαουδική Αραβία, που φοβούνται την άνοδο του σιιτικού Ιράν και της Χεζμπολάχ. Ωστόσο, δεν θα τα καταφέρει αν δεν δώσει κάτι χειροπιαστό στο Παλαιστινιακό.

Δυστυχώς, η κυβέρνηση Μπους αντιμετώπισε το Παλαιστινιακό ως μια παράμετρο του πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας, ως πρόβλημα ασφάλειας του κράτους του Ισραήλ, εξισώνοντας τις μαχητικές, παλαιστινιακές οργανώσεις με την Αλ Κάιντα. Αυτή η εντελώς εσφαλμένη γραμμή μεταφράζεται σε λευκή επιταγή στις ισραηλινές κυβερνήσεις. Μετά τον πόλεμο του καλοκαιριού στον Λίβανο, υπάρχει ισχυρός προβληματισμός στις ΗΠΑ για την ανάγκη αλλαγής πορείας».

Ιαν Λέσερ: Απειλητική αναβίωση των εθνικισμών

«Η «επαναστατική» φάση της αμερικανικής, εξωτερικής πολιτικής, που άρχισε μετά την 11η Σεπτεμβρίου και κορυφώθηκε με τον πόλεμο στο Ιράκ, πιστεύω ότι έχει κλείσει οριστικά και ότι θα δώσει τη θέση της σε μια πιο ρεαλιστική, συναινετική πολιτική», υποστήριξε με την παρέμβασή του στο συνέδριο του ΕΛΙΑΜΕΠ, ο Ιαν Λέσερ, εκτιμώντας ότι η κυβέρνηση Μπους θα αναγκασθεί να παραχωρήσει καθοριστικό ρόλο στην Ευρώπη σε μια σειρά μετώπων, όπως τα Δ. Βαλκάνια, ο Λίβανος ή και το Παλαιστινιακό.

Ιδιαίτερο βάρος έδωσε ο κ. Λέσερ στον κίνδυνο διάχυσης των πυρηνικών όπλων. «Τι θα συμβεί, άραγε, αν αύριο δολοφονηθεί ο πρόεδρος Μουσάρφ του Πακιστάν από εξτρεμιστές και κυλήσει η χώρα στο χάος με κίνδυνο να πέσουν πυρηνικά υλικά στα χέρια τρομοκρατών; Μπορεί να αποφύγει η Δύση μια πολυεθνική επέμβαση με στόχο την αποτροπή αυτού του κινδύνου; Βεβαίως, πρόκειται για ένα ακραίο και υποθετικό σενάριο, αλλά το γενικότερο πρόβλημα των πυρηνικών δεν είναι καθόλου υποθετικό. Πολύ περισσότερο, που στην περιοχή μας, πλην του Ιράν, υπάρχουν και άλλες χώρες που βρίσκονται, τουλάχιστον τεχνολογικά, κοντά στη δυνατότητα να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα, όπως η Αίγυπτος και η Τουρκία, άλλο αν δεν έχουν εκδηλώσει ανάλογη πολιτική βούληση».

Κατά τον κ. Λέσερ ένα ακόμη μείζον ζήτημα ασφάλειας για τον πλανήτη είναι η ενεργειακή ασφάλεια. «Για τις ΗΠΑ, ενέργεια σημαίνει πετρέλαιο και πετρέλαιο σημαίνει κυρίως Μ. Ανατολή. Για την Ευρώπη, η ενέργεια συνδέεται κυρίως με το φυσικό αέριο και τη Ρωσία. Το γεγονός αυτό δημιουργεί αποκλίνουσες στρατηγικές στο πλαίσιο της ευρωατλαντικής κοινότητας».

Τέλος, ο κ. Λέσερ επεσήμανε ότι ο θόρυβος περί ισλαμικού φονταμενταλισμού υποτιμά ένα ευρύτερο, επικίνδυνο φαινόμενο των τελευταίων χρόνων, «την αναζωπύρωση των εθνικισμών, όχι μόνο στην Ασία, αλλά και στην Ευρώπη και στην Αμερική. Παρατηρούμε σε πολλές μεγάλες χώρες μια τάση επανεθνικοποίησης, ας το πούμε έτσι, της εξωτερικής πολιτικής, κάτι που δεν προοιωνίζεται θετικές εξελίξεις».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή