Μία ημέρα μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ, ο Ισπανός πρωθυπουργός, Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, εξομολογήθηκε σε φίλους του την άποψή του για τη επιτυχία των Δημοκρατικών: «Οι Αμερικανοί λένε ό,τι είπαμε πριν από τρία χρόνια». Αν μπορεί να προσάψει κανείς κάτι στον Θαπατέρο είναι πως υπέκυψε στην τρομοκρατία, αποσύροντας τα ισπανικά στρατεύματα από το Ιράκ μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Μαδρίτη τον Μάρτιο του 2004. Φίλοι και σύμβουλοί του τονίζουν, όμως, ότι ποτέ δεν μετάνιωσε γι’ αυτήν την απόφασή του. Η φιλοσοφία του βασίζεται στη διαπραγμάτευση και με αυτήν έχει στρέψει την Ισπανία αριστερά τόσο απότομα, ώστε να εντυπωσιάσει ακόμη και τους επικριτές του καθώς το κόμμα του δεν διαθέτει πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο.
Υπό τον Θαπατέρο, η Ισπανία έχει αναδειχθεί σε μια από τις πλέον φιλελεύθερες χώρες του κόσμου επί κοινωνικών θεμάτων. Χαλάρωσε τον μακροχρόνιο δεσμό ανάμεσα στο κράτος και την Καθολική Εκκλησία και αναβάθμισε την πρόσβαση των γυναικών στην εξουσία. Τα μισά από τα υπουργεία του έχουν ανατεθεί σε γυναίκες, ποσοστό από τα υψηλότερα στον κόσμο. Η δέσμευσή του στην «ήπια εξουσία» έχει επιτύχει πρόοδο σε χρόνια προβλήματα της Ισπανίας, όπως η υπόσχεση που έδωσε τον Μάρτιο η ΕΤΑ να σεβαστεί την εκεχειρία ως αντάλλαγμα για τον διάλογο με την κυβέρνηση. Ελάχιστοι θα αμφισβητούσαν ότι ο Θαπατέρο άλλαξε ταχύτατα το πολιτικό σκηνικό στην Ισπανία. Το ερώτημα είναι αν η Ισπανία ήταν έτοιμη για κάτι τέτοιο. Ορισμένες από τις πολιτικές του άνοιξαν ρήγματα στην ισπανική κοινωνία και οι πολιτικοί του αντίπαλοι, αλλά ακόμη και μερικοί βουλευτές του, εκτιμούν ότι στρέφει τη χώρα πολύ αριστερά υπερβολικά γρήγορα.
Ωστόσο, η πρόσφατη ιστορία της Ισπανίας καταδεικνύει ότι οι κυβερνήσεις της και ιδιαίτερα οι αριστερές δεν χάνουν την εξουσία όταν δεν υπάρχει σημαντική κρίση. Οπως επισημαίνει ο Λάμο ντε Εσπινόζα του ινστιτούτου Ελκάνο, «ακόμη κι αν οι Ισπανοί είναι δυσαρεστημένοι με την πολιτική του Θαπατέρο, αυτό δεν σημαίνει ότι θα προτιμήσουν την αντιπολίτευση».