Πίσω από την οδό Πειραιώς έχει ανοίξει ένα μπαρ, που ονομάζεται Νίξον και στους τοίχους του φιγουράρει μία τεράστια φωτογραφία του αντιδημοφιλούς Αμερικανού προέδρου. Ολοι οι θαμώνες αναρωτιόντουσαν με ποιο κριτήριο επελέγη το γρουσούζικο όνομα, συνώνυμο της μακιαβελικής πρόσδεσης στην εξουσία. Οι ιδιοκτήτες πιθανότατα επέδειξαν μία σαρδόνια διάθεση στα βαφτίσια τους, ένα α λα αδερφοί Κοέν κλείσιμο ματιού στον υποψιασμένο μπαρόβιο. Γιατί είναι αδύνατο να θαυμάζουν τον Νίξον, τον μοναδικό πρόεδρο της Αμερικής, που ταπεινωμένος υποχρεώθηκε σε παραίτηση. Είναι σα να θαυμάζουν τον Μπους, ο οποίος ανακηρύχτηκε πρόσφατα ομόφωνα ο χειρότερος πρόεδρος των ΗΠΑ από μία ομάδα Αμερικανών ιστορικών.
Η συγκεκριμένη ψηφοφορία είναι αγαπημένη απασχόληση των Αμερικανών ακαδημαϊκών από το 1948, όταν ο καθηγητής του Χάρβαρντ, Αρθουρ Σλέσιντζερ ο γηραιότερος, ζήτησε από 55 συναδέλφους του να κατατάξουν τους Αμερικανούς προέδρους σε μία κλίμακα, που ξεκινούσε από τον χαρακτηρισμό «σπουδαίος» και κατέληγε στο «αποτυχημένος».
Ωστόσο, η αξιολόγηση διαφέρει από χρόνο σε χρόνο, καθώς οι εποχές αλλάζουν κι εκείνος ο πρόεδρος, ο οποίος κάποτε εθεωρείτο σημαντική προσωπικότητα καταντά να βρίσκεται στα τάρταρα του καταλόγου δημοτικότητας. Υπάρχουν ωστόσο ορισμένα πρόσωπα που παρουσιάζουν μία αξιοσημείωτη σταθερότητα, όπως επισημαίνει σε πρόσφατο άρθρο του στην «Ουάσιγκτον Ποστ», ο Ερικ Φόουνερ, καθηγητής ιστορίας στο Κολούμπια. Ο Αβραάμ Λίνκολν, ο Τζορτζ Ουάσιγκτον και ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ πάντα φιγουράρουν στην κατηγορία των σπουδαίων, ενώ οι Ουόρεν Χάρντινγκ, Κάλβιν Κούλιτζ και Ρίτσαρντ Νίξον είναι σταθερά ουραγοί. Εσχάτως ο Μπους κονταροχτυπιέται επί ίσοις όροις μαζί τους και οι λόγοι είναι προφανείς.
Οπως μας θυμίζει η «Ουάσιγκτον Ποστ», ο Νίξον έχει μείνει χαραγμένος στη μνήμη μας για την περιφρόνηση προς τους θεσμούς και το Σύνταγμα, αλλά και την κατάχρηση της προεδρικής εξουσίας. Ο Μπους κατάφερε να δώσει νέο περιεχόμενο στις δύο προαναφερθείσες αρνητικές κατακτήσεις του Νίξον. Η υιοθέτηση ρυθμίσεων, που αντιβαίνουν στο αμερικανικό Σύνταγμα, ενίοτε και στο διεθνές δίκαιο, εξέθεσαν τις ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο και ο αντιαμερικανισμός βρίσκεται χάρη στον Μπους στο ζενίθ.
Είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς το μέλλον, είναι αδύνατο να πει κανείς με βεβαιότητα ποια θα είναι η θέση του Μπους το 2050. Στα πρώτα έξι χρόνια της προεδρίας του όμως κατάφερε να συνδυάσει όλα τα σφάλματα των προκατόχων του και δικαίως κατέχει τον τίτλο του χειρότερου προέδρου των ΗΠΑ. Ηδη από το 2004 το μουσικό περιοδικό Rolling Stone είχε δημοσιεύσει δημοσκόπηση με δείγμα 415 ιστορικούς, από την οποία προέκυπτε ότι το 81% εξ αυτών θεωρούσε την κυβέρνησή του εντελώς αποτυχημένη. Κάποιοι κακεντρεχείς έσπευσαν τότε να καταγγείλουν ότι η ψηφοφορία αυτή λέει περισσότερα για την ιδεολογική τοποθέτηση των Αμερικανών ιστορικών παρά για τον πρόεδρο, αλλά τα δύο χρόνια που μεσολάβησαν δικαιώνουν πλήρως τους διορατικούς ακαδημαϊκούς.
Δεν αποκλείεται λοιπόν σε λιγότερο από μισό αιώνα κάπου στα βάθη του Ψυρρή να εγκαινιαστεί ένα cool κλαμπάκι με αβάν γκαρντ διακόσμηση, ενδιαφέρουσα μουσική και προκλητικό όνομα. «Τζορτζ Μπους Τζούνιορ». Απλά για να αναρωτιούνται οι χορευτές ποιος είναι αυτός ο απίθανος τύπος που διαβάζει ανάποδα ένα βιβλίο στην κεντρική αφίσα.