Παρήλθε η σύνοδος κορυφής στις Βρυξέλλες, αλλά το θέμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Ε. Ε. – Τουρκίας και κυρίως η ευρωπαϊκή προοπτική της συνεχίζουν να απασχολούν τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης. Δύο έγκυρα βρετανικά έντυπα, όπως ο «Γκάρντιαν» και οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» ασχολήθηκαν χθες με την Τουρκία και το ευρωπαϊκό της όραμα, με διαφορετικό τρόπο.
«Παρά τη χορεία των ευσεβών πόθων, η Τουρκία δεν θα ενταχθεί στην Ε. Ε.» είναι ο τίτλος άρθρου του «Γκάρντιαν», που κατ’ αρχήν εξηγεί ότι, για λόγους γεωγραφικούς, δεν θα υπάρξει θέση στην τράπεζα των συνομιλιών για την Αγκυρα στο εγγύς μέλλον. Ο Τζέφρι Γουίτκροφτ αναφέρεται στην αγανάκτηση του Βρετανού πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ και του Τούρκου ομολόγου του Ταγίπ Ερντογάν, επειδή η Ε. Ε. αποφάσισε να αναστείλει τη διαπραγμάτευση για οκτώ από τα 35 κεφάλαια. «Ωστόσο, οι Τούρκοι θα έπρεπε να έχουν μάθει, είτε τους αρέσει είτε όχι, ότι όταν υπερβαίνουν ένα εμπόδιο της Ευρώπης, εκείνη εφευρίσκει ένα άλλο», σημειώνει. «Στο μακρόχρονο διάλειμμα (1963, τουρκική αίτηση για καθεστώς συνδεδεμένου μέλους στην ΕΟΚ – 1987, αίτηση πλήρους ένταξης) μεσολάβησε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974», συνεχίζει, για να σημειώσει ότι σε σχέση με άλλους τομείς, η Τουρκία στην Κύπρο διαθέτει «ισχυρό επιχείρημα». Ως ήταν αναμενόμενο, αναφέρεται και στην «ακατονόμαστη συμπεριφορά» της κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Κύπρου -και του λαού- κατά το δημοψήφισμα επί του σχεδίου Ανάν. Ομως, στη συνέχεια αποδίδει την καχυποψία της Ευρώπης προς την Τουρκία στη στάση της έναντι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και στο ότι δεν έχει συμφιλιωθεί με την ιστορία της, δηλαδή «με την τύχη των Αρμενίων» – δεν χρησιμοποιεί τον όρο «γενοκτονία».
Το χειρότερο όμως σφάλμα της Τουρκίας είναι, κατά τη γνώμη του, η προσφυγή των Τούρκων ιθυνόντων -και του Τόνι Μπλερ- στις καλές υπηρεσίες του αμερικανικού παράγοντα. Στην επίκληση της πάγιας αμερικανικής θέσης, σύμφωνα με την οποία «εάν κλείσει η πόρτα της Ευρώπης στην Τουρκία και αυτή δεν γίνει η γέφυρα Δύσης – Ανατολής, θα αποξενωθούν και οι απανταχού της Γης μουσουλμάνοι».
«Ούτε ο Μπλερ ούτε οι Αμερικανοί φίλοι του δεν πρόσεξαν ότι σε διάστημα 40 χρόνων τούτη είναι η χειρότερη στιγμή για την ένταξη. Αυτό που ζητείται από την Ευρώπη είναι να κάνει βαριές θυσίες για να ικανοποιηθούν τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα. Ομως, ό, τι και αν πιστεύει ο Μπλερ, αυτό δεν διασφαλίζει την παγκόσμια εύνοια, και όπως σαρκαστικά είπε ο πρώην επίτροπος Κρις Πάτεν, οι Αμερικανοί μπορούν να προσφέρουν στην Τουρκία την ένταξη, στο θέμα αυτό όμως λόγο έχουν και οι Ευρωπαίοι. Η Ευρώπη δεν είναι χριστιανική λέσχη, όπως παραπονούνται οι Τούρκοι, ούτε φοβάται τον ισλαμικό παράγοντα. Εχει απλώς κορεστεί από διευρύνσεις, όπως απεδείχθη με την καταψήφιση του Ευρωσυντάγματος το 2005. Την ίδια ώρα η Τουρκία ενσαρκώνει το χάσμα μεταξύ των υποτιθέμενων, «ελίτ» -Μπλερ, Τουομιόγια και Μπιλντ- και των ευρωπαϊκών λαών. Οπως θα έλεγε ο Σαρκοζί, από πότε οι γέφυρες μεταξύ Δύσης και Ισλάμ και ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας είναι στόχος της Ε. Ε.;»
Σε άλλο μήκος κύματος κινείται δημοσκόπηση με κυρίως αντικείμενο τη θρησκεία για λογαριασμό των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» σε δείγμα 12.500 ατόμων στη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ, μεταξύ 30/11 και 15/12. Σύμφωνα με αυτή το 69% των ερωτηθέντων -στην Ευρώπη- δεν έχει αντίρρηση το παιδί τους να παντρευτεί αλλόθρησκο. Γάλλοι και Γερμανοί σε ποσοστό 35% πιστεύουν ότι η Ευρώπη είναι «χριστιανική λέσχη» – αυτοί που ολιγότερο επιθυμούν την τουρκική ένταξη είναι οι Γάλλοι. Τέλος, 77% των Αμερικανών δέχεται τα θρησκευτικά σύμβολα στην ένδυση στο σχολείο, σε αντίθεση με το 10% των Γάλλων.