Στην καρδιά του «όχι», σε τόπο αρνητών του Ευρωσυντάγματος, δηλαδή στην προβληματική λόγω ανεργίας και ερήμωσης περιοχή των Αρδεννών, κατηύθυνε τα βέλη του ο Νικολά Σαρκοζί, υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας και επίδοξος υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές της άνοιξης. Με κεντρικό σύνθημα «Κάτω η κοινωνική συνθηκολόγηση», ο κ. Σαρκοζί εξήγησε ότι σκοπός της επίσκεψής του στη χειμαζόμενη επαρχία είναι να καταλάβει γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο οργισμένοι, ώστε να ψηφίζουν τον Λεπέν ή την άκρα Αριστερά. Πλαισίωσε τη συλλογιστική του υπεραμυνόμενος της ηθικής δομής της οικονομίας της αγοράς και στηλιτεύοντας τη «μηχανιστική Ευρώπη».
Η ομιλία του, πλούσια σε μηνύματα, υπόδειγμα ισορροπίας μεταξύ αντιφατικών εννοιών, και έργο του γνωστού λογογράφου Ανρί Γκενό, είχε ως αποδέκτες τους ψηφοφόρους στην πόλη Σαρλεβίλ – Μεζιέρ, κέντρο μιας περιοχής που στον πρώτο γύρο το 2002 ψήφισε σε ποσοστό 41% τα άκρα -26% άκρα Δεξιά, περίπου 14% άκρα Αριστερά- και το 2005 σε ποσοστό 62% κατεψήφισε τη Συνταγματική Συνθήκη.
«Επιστροφή» στο 1995
Κάπως πικρόχολος ο «Monde», διέκρινε στον κ. Σαρκοζί την πρόθεση να αναβιώσει τη θεματολογία της προεκλογικής εκστρατείας του 1995, που ανέδειξε νικητή τον Σιράκ. «Αντί του περιβόητου συνθήματος «Κοινωνικό Μόναχο», σύνθημα του Φιλίπ Σεγκέν, εφεύρημα και πάλι του Ανρί Γκενό, που παρέπεμπε στην ταπεινωτική Συμφωνία του Μονάχου του 1938, τώρα επελέγη ο αγώνας κατά της κοινωνικής συνθηκολόγησης», σημειώνει και ο Figaro. Η αλήθεια είναι ότι ο Σαρκοζί, με τον νου στραμμένο στους ψηφοφόρους του Λεπέν, της άκρας Αριστεράς, αλλά και των μερικώς υπέρμαχων του «Οχι» στο Ευρωσύνταγμα σοσιαλιστών, δεν άφησε τίποτε ανείπωτο. Ισως τη σκέψη του να απασχολούν και οι χολωμένοι του Σοσιαλιστικού Κόμματος, όσοι δηλαδή έπεσαν θύμα του «επικοινωνιακού φαινομένου» Σεγκολέν Ρουαγιάλ, έχασαν το χρίσμα για την προεδρία της Γαλλίας, και τώρα ζουν με το όνειρο της εκδίκησης, την ώρα που ο Φρανσουά Ολάντ, γ. γ. του Σοσιαλιστικού Κόμματος, προτείνει φορολογικές περικοπές θέλοντας να «καπαρώσει» το υπουργείο Οικονομίας σε περίπτωση νίκης της συντρόφου του.
Σε όλα αυτά ο Σαρκοζί αντιτάσσει τον αγώνα κατά της «δόλιας κοινωνικής συνθηκολόγησης». Και εξηγεί; «Χάρη στην πενταετία του Σιράκ, πάψαμε να υποχωρούμε στην εγκληματικότητα, πάψαμε να αποδεχόμαστε μοιρολατρικά τη βιομηχανική παρακμή, τη μη ελεγχόμενη μετανάστευση, το δημόσιο χρέος». Πλέκει το εγκώμιο του «εχθρού» του, του προέδρου Σιράκ, σκέφτηκαν αμέσως κάποιοι. «Ομως συνθηκολογήσαμε στο κοινωνικό μας μήνυμα. Και τώρα πρέπει να περάσουμε από την υποχωρητικότητα, που είναι μεγάλο λάθος, στην τόλμη. Δεν θέλω το αύριο να μοιάζει με το σήμερα», «μαλάκωσε» το προεδρικό εγκώμιο, ο κ. Σαρκοζί.
«Δεν είμαστε καταδικασμένοι να δούμε το τέλος της βιομηχανίας, το τέλος της εργασίας, τη μείωση των μισθών, το τέλος της εθνικής μας ταυτότητας. Κοιτώντας τη Γαλλία στα μάτια τής λέω, τώρα πριν από τις εκλογές, όσα θα κάνω μετά. Το ξέρω ότι αισθανθήκατε προδομένοι. Εγώ όμως δεν θα σας προδώσω. Θέλω να καταλάβω αυτήν τη Γαλλία, που μπήκε στον πειρασμό της αποχής και σαγηνεύτηκε από τον εξτρεμισμό», βροντοφώναξε. Και αμέσως μετά τάχθηκε υπέρ του «οικογενειακού και παραδοσιακά γαλλικού καπιταλισμού, υπέρ του δικαιώματος της στέγασης και της εργασίας».