ΛΟΝΔΙΝΟ. Ενα μικρό θαύμα αναμένουν οι ζωολόγοι που παρακολουθούν τα ερπετά Κόμοντο του ζωολογικού κήπου του Τσέστερ της Βρετανίας. Το τεράστιο ερπετό αναμένεται από στιγμή σε στιγμή να αποκτήσει απογόνους. Το παράξενο, όμως, είναι ότι αυτή τη φορά οι ερευνητές θα είναι μάρτυρες μιας παρθενογένεσης.
Οπως αναφέρει μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature, η προσεκτική εξέταση ενός μέλους του είδους, της Φλόρα, που διαμένει στο ζωολογικό κήπο, έφερε στο φως μια εκπληκτική πτυχή του μυστηρίου της ζωής. Η Φλόρα γέννησε τον Μάιο 11 αυγά από τα οποία τα τρία έσπασαν. Οταν ανοίχθηκαν από τους επιστήμονες δύο άλλα διαπιστώθηκε ότι περιείχαν έμβρυα. Πώς ήταν κάτι τέτοιο δυνατό; Η Φλόρα δεν είχε έρθει ούτε καν σε οπτική επαφή με αρσενικό του είδους.
Και μητέρα αλλά και πατέρας
«Γνωρίζαμε ότι η αυτο-γονιμοποίηση είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε κάποια είδη σαύρας, όμως είναι η πρώτη φορά που διαπιστώθηκε και στις σαύρες ή καλύτερα, όπως ονομάζονται, στους Δράκους Κόμοντο», εξηγεί ο Κέβιν Μπάλεϊ, έφορος του ζωολογικού κήπου. Εξετάσεις DNA έδειξαν ότι η Φλόρα είναι πατέρας και μητέρα των μικρών. «Αυτή τη φορά πραγματικά μπορέσαμε να διαπιστώσουμε τη διαδικασία της παρθενογένεσης και τα μικρά τα περιμένουμε να βγουν από τα αυγά τους κατά τα Χριστούγεννα», λέει ο κ. Μπάλεϊ, εξηγώντας ότι τώρα θα μπορέσουν να κατανοήσουν με ποιο τρόπο αυτά τα παράξενα ζώα μεταναστεύουν και κατακτούν στην πραγματικότητα ολόκληρες περιοχές. Θεωρητικώς, λέει ο κ. Μπάλεϊ, είναι δυνατό ένα θηλυκό να κολυμπήσει σε κάποιο νησί και από μόνο του να εγκαταστήσει εκεί μία ολόκληρη νέα αποικία.
Η σαύρα Κόμοντο, που ζει στο ομώνυμο νησί της Ινδονησίας και σε κάποια άλλα της περιοχής, είναι η μεγαλύτερη του κόσμου. Τα αρσενικά φτάνουν σε μήκος τα τρία μέτρα και σε βάρος συχνά ξεπερνούν τα 90 κιλά. Είναι σαρκοβόρα και μπορούν να σκοτώσουν ακόμα και κατσίκια, ελάφια και άλλα μεγάλα θηλαστικά με μία μόνη δαγκωνιά, καθώς το σάλιο τους περιέχει θανατηφόρα βακτήρια. Το Κόμοντο στήνει καρτέρι και περιμένει τα θύματά του, τα δαγκώνει και μετά τα ακολουθεί για μια δύο ημέρες μέχρις ότου πεθάνουν από σηψαιμία.
Το είδος κινδυνεύει με αφανισμό εξαιτίας της λαθροθηρίας και άλλων αντίπαλων ειδών που εισβάλλουν στους φυσικούς του βιοτόπους.