Αυτοί που βγήκαν «εκτός σκηνής»

Αυτοί που βγήκαν «εκτός σκηνής»

5' 43" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ντόναλντ Ράμσφελντ

Ως άλλη Ιφιγένεια θυσιάστηκε στον βωμό της αποτυχημένης αμερικανικής πολιτικής στο Ιράκ ο άλλοτε κραταιός υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, πρωτεργάτης της εισβολής του 2003, που έχει στοιχίσει μέχρι στιγμής τη ζωή σε περίπου 3.000 Αμερικανούς στρατιώτες. Παρά τις ασφυκτικές πιέσεις μερίδας του Τύπου και απόστρατων στρατηγών, ο Μπους επέμενε να τον καλύπτει έως τον περασμένο Νοέμβριο, όταν η δεινή ήττα των Ρεπουμπλικανών στις ενδιάμεσες εκλογές για το Κογκρέσο τον υποχρέωσε στη συμβολική καρατόμηση του Ράμσφελντ. Είχε προηγηθεί ο «κόκκινος Οκτώβρης» στο Ιράκ, ο πιο αιματηρός μήνας από την έναρξη του πολέμου. Διεθνείς ακτιβιστές προσέφυγαν στη γερμανική δικαιοσύνη, διεκδικώντας την παραπομπή του Ράμσφελντ και άλλων Αμερικανών αξιωματούχων για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Αμπού Γκραΐμπ και στο Γκουαντάναμο. Ο διάδοχός του, Ρόμπερτ Γκέιτς, έχει ήδη βαφτιστεί «αντι-Ράμσφελντ» και αναμένεται να ακολουθήσει μια σαφώς μετριοπαθέστερη πολιτική.

Σαντάμ Χουσεΐν

Η ζωή του Σαντάμ Χουσεΐν υπήρξε αυτό ακριβώς που φανερώνει και το όνομά του, που σημαίνει «αυτός που φέρνει τη σύγκρουση». Στη δεκαετία του ’50 οργανώθηκε στο σοσιαλιστικό – εθνικιστικό κόμμα Μπάαθ και έπειτα από δολοπλοκίες και δολοφονίες γίνεται, το 1968, αντιπρόεδρος του Ιράκ. Εντεκα χρόνια αργότερα, αναλαμβάνει την ηγεσία της χώρας και σχεδόν αμέσως κηρύσσει τον πόλεμο στο θεοκρατικό Ιράν. Ηδη ελέγχει με σιδερένια πυγμή το Ιράκ, κοινώς δολοφονεί και φυλακίζει όποιον θεωρεί επικίνδυνο για το καθεστώς του, και στον πόλεμο εναντίον του Ιράν υποστηρίζεται από τα περισσότερα αραβικά κράτη, την Ευρώπη και την Αμερική. Η μεγαλομανία του προκαλεί εισβολή στο Ιράκ τον Αύγουστο του 1991 και στρατιωτική ήττα τον ερχόμενο χρόνο στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου. Τελικά, θα ανατραπεί το 2003, για το μοναδικό έγκλημα που ίσως δεν διέπραξε. Η καταδίκη του τον περασμένο Νοέμβριο σε θάνατο δι’ απαγχονισμού, σε μια δίκη παρωδία, έρχεται ενώ το Ιράκ βυθίζεται στη δίνη του εμφυλίου.

Φιντέλ Κάστρο

Οταν κάποτε ρώτησαν τον Ραούλ Κάστρο τι θα συμβεί στην Κούβα μετά τον θάνατο του αδελφού του Φιντέλ, εκείνος απάντησε ότι «δεν γνωρίζουμε, γιατί δεν μπορείς να αντικαταστήσεις έναν ελέφαντα με εκατό λαγούς». Από τον περασμένο Ιούλιο, ο Ραούλ Κάστρο είναι ο νέος ηγέτης της Κούβας, με απόφαση του Φιντέλ, ο οποίος για πρώτη φορά μετά 47 χρόνια εκχώρησε, προσωρινώς, την εξουσία. Η είδηση της αιμορραγίας στο έντερο και η εγχείρηση στην οποία υπεβλήθη ο Φιντέλ κατέπληξε τους Κουβανούς, κυρίως γιατί ο Lider Maximo (Υπέρτατος Ηγέτης) έχαιρε πάντα άκρας υγείας. Εξι μήνες μετά, οι πληροφορίες για την κατάσταση της υγείας του είναι ελάχιστες. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η μετά τον Κάστρο εποχή έχει αρχίσει, μόνο που ουδείς γνωρίζει ποια μορφή θα έχει η μεταπολίτευση. Αν θα είναι ειρηνική ή όχι, αν θα συμμετάσχουν σε αυτή οι χιλιάδες αντιφρονούντες, τι ρόλο θα παίξει ο αιώνιος εχθρός της Κούβας, οι ΗΠΑ. Το βέβαιο είναι ότι ο Φιντέλ Κάστρο, που επέζησε από εκατοντάδες απόπειρες δολοφονίας από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, ετοιμάζεται να περάσει στην ιστορία ως ο χαρισματικός ηγέτης μιας ελπιδοφόρας επανάστασης, την οποία όμως οδήγησε σε ένα κλειστό μονοκομματικό καθεστώς.

Κόφι Ανάν

Τα 44 χρόνια υπηρεσίας του Γκανέζου Κόφι Ανάν στον ΟΗΕ έληξαν με την συμπλήρωση 10 χρόνων παραμονής του στο αξίωμα του γενικού γραμματέα. Ο Ανάν επελέγη γενικός γραμματέας μετά το βέτο που άσκησαν οι ΗΠΑ στην επανεκλογή του προκατόχου του, Μπούτρος Γκάλι. Ο ΟΗΕ έχει 192 κράτη-μέλη, όμως, μετά τόσες δεκαετίες στους διαδρόμους του διεθνούς οργανισμού, ο νέος γενικός γραμματέας είχε πλήρη συναίσθηση ότι τα ηνία κρατούν τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ετσι, όταν οι ΗΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο στο Ιράκ το 2003 παραβιάζοντας το καταστατικό του ΟΗΕ, ο Ανάν υπήρξε συγκρατημένος στις επικρίσεις του. Οταν, αρκετούς μήνες μετά την εισβολή, χαρακτήρισε τον πόλεμο «παράνομο», παρατήρησε ότι υπήρχε σε εξέλιξη εκστρατεία σπίλωσής του, κυρίως μέσω της ανάδειξης ατασθαλιών στην επιχείρηση του γιου του, Κότζο Ανάν. Στις αρχές της θητείας του ο Ανάν αντιμετώπισε με αρκετή επιτυχία τα οικονομικά προβλήματα του οργανισμού, παρόλο που στη συνέχεια ανέκυψε σειρά σκανδάλων διαφθοράς που σχετίζονταν με τη διαχείριση του προγράμματος «Πετρέλαιο αντί τροφίμων» στο Ιράκ επί Σαντάμ Χουσεΐν. Ο Ανάν κληροδοτεί στον διάδοχό του Μπαν Κι Μουν μια σειρά από άλυτα διεθνή προβλήματα αλλά και την εσωτερική σύγκρουση συμφερόντων για την πολυθρύλητη μεταρρύθμιση του ΟΗΕ.

Γιουνιχίρο Κοϊζούμι

Ο Γιουνιχίρο Κοϊζούμι, ο πιο πληθωρικός ηγέτης που γνώρισε η Ιαπωνία τις τελευταίες δεκαετίες, αποχώρησε από την εξουσία μετά τετραετή πρωθυπουργική θητεία, που άφησε βαθιά σφραγίδα στη χώρα και στην περιοχή. Ο Κοϊζούμι θα μείνει στην ιστορία για τις επανειλημμένες επισκέψεις του στο Γιασουκούνι, ένα ναό-μουσείο για το μιλιταριστικό παρελθόν της Ιαπωνίας. Οι επισκέψεις αυτές συνέβαλαν στην άνοδο των εθνικιστικών εντάσεων στην ανατολική Ασία. Ομως ο Κοϊζούμι δημιούργησε νέα δεδομένα για τη διεθνή παρουσία της Ιαπωνίας, στέλνοντας στρατεύματα, έστω και μη μάχιμα, στο Ιράκ και πλοία στον Ινδικό, ώστε να ενισχύσουν τις επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν. Παρότι τα τελευταία χρόνια η δημοτικότητά του είχε σημειώσει μεγάλη πτώση, το καλοκαίρι του 2005 ο Κοϊζούμι βγήκε νικητής από τη μεγάλη μάχη που έδωσε για την ιδιωτικοποίηση του ιαπωνικού ταχυδρομικού ταμιευτηρίου. Ο διάδοχός του, Σίνζο Αμπε, φαίνεται ότι ακολουθεί τα βήματά του.

Αριέλ Σαρόν

Ο Αριέλ Σαρόν είναι σκληρόπετσος και είναι περήφανος γι’ αυτό. Δεν τον ενδιαφέρει αν τον αγαπούν ή τον μισούν. Είτε πρόκειται για Ισραηλινούς είτε για Αραβες. Γεννήθηκε στο Κφαρ Μαλάλ, την πρώτη σιωνιστική κοινότητα της Παλαιστίνης, στις 27 Φεβρουαρίου του 1928. Υπηρέτησε για 25 χρόνια στον ισραηλινό στρατό απ’ όπου αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του υποστρατήγου. Συμμετείχε ως οπλίτης στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας (1944), ως αξιωματικός στον πόλεμο της διώρυγας του Σουέζ και στην Εκστρατεία του Σινά (1956) και στον πόλεμο των Εξι ημερών (1967). Το 1981 διορίστηκε υπουργός Αμυνας κατά τη διάρκεια του πολέμου του Λιβάνου. Το 1983 παραιτήθηκε καθώς θεωρήθηκε ηθικός αυτουργός για τη σφαγή των Παλαιστινίων στα στρατόπεδα προσφύγων Σάμπρα και Σατίλα. Αναλαμβάνει υπουργός Εξωτερικών από τον Οκτώβριο του 1998 έως τον Ιούλιο του 1999. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους εκλέγεται επικεφαλής του κόμματος Λικούντ και τον Μάρτιο του 2001 πρωθυπουργός με ποσοστό 62%. Με το Σχέδιο Απεμπλοκής πραγματοποιεί στροφή με ανοίγματα στους Παλαιστινίους. Τον Νοέμβριο αποχωρεί από το Λικούντ και ιδρύει νέο κεντρώο κόμμα, την Καντίμα. Στις 18 Δεκεμβρίου και στη συνέχεια στις 4 Ιανουαρίου του 2006 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο κι έκτοτε βρίσκεται σε κώμα.

Ζινεντίν Ζιντάν

Τα λόγια του διεθνούς Βραζιλιάνου ποδοσφαιριστή Ζουνίνιο είναι αποκαλυπτικά: «Τα έχει όλα· την τεχνική, την κίνηση, την ευφυΐα». Ο Ζινεντίν Γιαζίντ Ζιντάν, γνωστός στους ανά την υφήλιο θαυμαστές του με το χαϊδευτικό Ζιζού, γεννήθηκε στις 23 Ιουνίου του 1972 στη Μασσαλία από Αλγερινούς γονείς. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία του αθλήματος, μαζί με τους Πελέ, Μαραντόνα και Πλατινί. Χαρακτηρίστηκε τρεις φορές καλύτερος ποδοσφαιριστής της χρονιάς, ενώ έγινε παγκοσμίως γνωστός όταν οδήγησε την Εθνική Γαλλίας στην κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος το 1998 και του Πανευρωπαϊκού το 2000. Το 2001 έγινε η ακριβότερη έως τότε ποδοσφαιρική μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης. Η αποχώρησή του από την ενεργό δράση μετά το Μουντιάλ της Γερμανία στιγματίστηκε από την κεφαλιά που έριξε στον Ιταλό Ματεράτσι και την αποβολή του από τον αγώνα, η οποία στοίχισε στους Γάλλους το κύπελλο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή