Η τελευταία προσπάθεια Αμερικανών και Ευρωπαίων να αναβιώσουν την προ καιρού εγκαταλελειμμένη ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων μπορεί να συνοψιστεί ως εξής:
Ασκηση μεγαλύτερων πιέσεων στην κυβέρνηση της Χαμάς να περιορίσει τις προμήθειες όπλων και χρήματος. Επίτευξη στρατιωτικής ισορροπίας, διοχετεύοντας δεκάδες εκατομμύρια δολάρια για την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό δυνάμεων ασφαλείας πιστών στη Φατάχ. Πολιτική ενίσχυση του Παλαιστίνιου προέδρου Μαχμούντ Αμπάς, με άμεσες και ουσιαστικές παραχωρήσεις, όπως η απελευθέρωση φυλακισμένων και η άρση των οδοφραγμάτων, όπως σημείωσε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Εχούντ Ολμερτ στο πρόσφατο δείπνο του με τον Αμπάς
Στη συνέχεια, σύμφωνα με την ίδια συλλογιστική, πιέζουμε τις δύο πλευρές να συμφωνήσουν σ’ ένα σχέδιο που θα προβλέπει την απόσυρση του Ισραήλ από περιοχές της Δυτικής Οχθης, τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους, την αποκήρυξη της βίας από το παλαιστινιακό κράτος και την αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ. Θα ακολουθήσει επισημοποίηση της συμφωνίας με ειδική τελετή παρουσία Αμερικανών, Ευρωπαίων και Αράβων αξιωματούχων, που θα δεσμευτούν να χρηματοδοτήσουν το νέο κράτος. Εως τότε το δίλημμα για τον παλαιστινιακό λαό θα είναι σαφές: μια ζωή απομόνωσης και δεινών υπό τη Χαμάς, ή μια προοπτική ειρήνης και ευημερίας υπό μια νέα κυβέρνηση, υποστηριζόμενη από τη διεθνή κοινότητα. Ο Αμπάς θα δρομολογήσει πρόωρες εκλογές ή δημοψήφισμα, η Χαμάς θα αντισταθεί. Και στη βίαιη αντιπαράθεση που θα προκύψει αναπόφευκτα, ο ενισχυμένος στρατιωτικά και πολιτικά Μαχμούντ Αμπάς θα υπερισχύσει.
Η θεωρία είναι προσεγμένη και ελκυστική. Παράλληλα, όμως, είναι ανέφικτη. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι η Φατάχ θα υπερισχύσει πράγματι, η Χαμάς θα δρα υπογείως και οι επιθέσεις αυτοκτονίας θα κλιμακωθούν. Πώς είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι μια γνήσια διαδικασία διαπραγματεύσεων μπορεί στ’ αλήθεια να προκύψει από την πόλωση της παλαιστινιακής κοινωνίας; Το μεγαλύτερο λάθος στο εν λόγω σκεπτικό είναι η άποψη ότι μπορεί να υπάρξει ειρηνευτική διαδικασία με μια παλαιστινιακή κυβέρνηση που αποκλείει τη συμμετοχή της Χαμάς. Η Χαμάς δεν είναι ένα προσωρινό φαινόμενο που θα εξαλειφθεί με τη βία των όπλων. Είναι μόνιμο στοιχείο του παλαιστινιακού πολιτικού πεδίου όπως και η Φατάχ.
660 νεκροί Παλαιστίνιοι μέσα σε ένα χρόνο
Ο πλέον θλιβερός απολογισμός απωλειών των τελευταίων χρόνων κατεγράφη στην Παλαιστίνη το 2006, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις ισραηλινής οργάνωσης υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι ισραηλινές δυνάμεις σκότωσαν μέσα στους τελευταίους 12 μήνες 660 Παλαιστίνιους, αριθμός τριπλάσιος συγκριτικά με τα θύματα του 2005, ανακοίνωσε η ανεξάρτητη οργάνωση Β’Τselem, υπογραμμίζοντας ότι τουλάχιστον 322 από τους νεκρούς δεν συμμετείχαν στις εχθροπραξίες την ώρα που σκοτώθηκαν… Αντίθετα, οι απώλειες των Ισραηλινών μέσα στο 2006 ήταν 17, περιλαμβανομένων έξι μελών των δυνάμεων ασφαλείας. Πρόκειται για τον μικρότερο αριθμό απωλειών της ισραηλινής πλευράς, μετά το ξέσπασμα της δεύτερης ιντιφάντα το 2000. Οι περισσότεροι από τα θύματα των Παλαιστινίων σκοτώθηκαν σε επιδρομές εναντίον της Γάζας. Εκτός από τις εχθροπραξίες με τους Ισραηλινούς, οι Παλαιστίνιοι υπέστησαν απώλειες και εξαιτίας της εσωτερικής τους διαμάχης.