Εχει μια ταινία που κέρδισε Οσκαρ και έναν εγγονό που τον λένε Οσκαρ. Τι άλλο θα μπορούσε να θέλει ο Αλ Γκορ; Μήπως ο πρώην αντιπρόεδρος θα χρησιμοποιήσει το χρυσό αγαλματίδιο για να επανέλθει στην πολιτική και να κατέβει στη μάχη για τον Λευκό Οίκο; Μήπως τώρα που το έργο Χίλαρι είναι πολυπαιγμένο και το σενάριο Ομπάμα ακόμη ημιτελές είναι η ώρα του Γκορ;
Μόνο ο ίδιος ξέρει την απάντηση. Ο άνθρωπος που αντιμετώπισε με διορατικότητα την κλιματική αλλαγή, το Ιντερνετ, την τρομοκρατία και το Ιράκ είπε ότι ίσως το πρόβλημά του πάντα ήταν ότι βρισκόταν μπροστά από την εποχή του. «Επένδυσα το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής μου καριέρας σε ιδέες που δεν είχαν ακόμη ωριμάσει. Εκεί έκανα λάθος», είπε πέρυσι σε συνέντευξη στο Νιου Γιορκ Μαγκαζίν.
Τώρα οι άνθρωποι της Χίλαρι προσπαθούν να δουν κι αυτοί στο μέλλον. Κρίνουν το αν θα επανέλθει ή όχι ο Γκορ στην πολιτική από το μέγεθος του στομαχιού του. Πιστεύουν ότι αν αρχίσει να χάνει κιλά, ετοιμάζεται. Με το δικό της ταλέντο να οσμίζεται τους ανέμους, η Χίλαρι αντέγραψε την οικολογική φρασεολογία του Γκορ μετά τα Οσκαρ εκφωνώντας λόγους για το περιβάλλον στη βόρεια Νέα Υόρκη. Δεδομένης της αντιζηλίας που είχε στο παρελθόν με τη Χίλαρι, ο Γκορ πρέπει να ευχαριστήθηκε που είδε το δικό του άστρο να ανατέλλει στο Χόλιγουντ την ώρα που το δικό της ξεφτίζει.
Αν ο Γκορ αργήσει πολύ να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του, οι συνήθεις ύποπτοι που στελεχώνουν τα προεκλογικά επιτελεία θα έχουν ήδη προσληφθεί από άλλους υποψηφίους. Αυτό μπορεί και να του βγει σε καλό, αφού το 2000 οι σύμβουλοί του δεν τον άφηναν να μιλήσει για το περιβάλλον, δηλαδή για το θέμα που τον κάνει να μοιάζει αυθεντικός. Οι ίδιες διαφάνειες για κλιματολογικές αλληλεπιδράσεις και καιρικά σενάρια που έκαναν τους συμβούλους του να χασμουριούνται, του χάρισαν το Οσκαρ.
Τι να συμβαίνει όμως μέσα στο κεφάλι του Γκορ; Οπως και ο Τζεμπ Μπους, έτσι και ο Αλ Γκορ ήταν γιος διασήμου πολιτικού που μεγάλωσε για να γίνει πρόεδρος αλλά έχασε τη θέση από ένα μαύρο πρόβατο που όταν εξελέγη δεν ήξερε ούτε πώς λένε το στρατηγό που κυβερνά το Πακιστάν. Πρέπει να είναι φοβερό να χάνει κανείς την προεδρία που κέρδισε επειδή το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε να υποστηρίξει τους αντιπάλους και μετά να βλέπει και την τρέλα του βασιλέως Τζoρτζ.
Τώρα που το κόκκινο χαλί ξαναδιπλώθηκε ο Γκορ είναι στην έπαυλή του στο Νάσβιλ και σκέφτεται το επόμενο βήμα του. Θα εμφανιστεί ως ο σωτήρας της μετά Μπους εποχής; Ή μήπως το πρώτο μέλος της οικογένειας Γκορ που θα γίνει πρόεδρος θα είναι η Καρίνα, η μητέρα του Οσκαρ;