Τα ξύλινα σκαριά γίνονται όλο και πιο σπάνια

Τα ξύλινα σκαριά γίνονται όλο και πιο σπάνια

2' 26" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι ναύτες του, το φώναζαν χαϊδευτικά «λευκό πουκαμισάκι» όταν φούσκωναν τα πανιά του στον άνεμο. Μια φοβερή φουρτούνα στον Ινδικό Ωκεανό το 1916 κατέστρεψε την ιστιοφορία του αλλά κατάφερε να γλιτώσει από το ναυάγιο. Είχε οργώσει τα πιο άγρια νερά, μεταφέροντας τσάι από την Ασία, όμως το τέλος του ήταν άδοξο. Το Cutty Shark, το γνωστότερο σκαρί του κόσμου, το καμάρι της ιστιοφόρου ναυτιλίας είναι πλέον ένας σωρός από καμένα ξύλα. Μια πυρκαγιά το κατέστρεψε πριν από δέκα μέρες, προξενώντας μεγάλη θλίψη σε όλους όσοι έχουν αγάπη για τη θάλασσα και τα πλεούμενα. Ελλιμενισμένο στον Τάμεση εδώ και 50 χρόνια, εκτελούσε χρέη ναυτικού μουσείου. Τους τελευταίους μήνες ήταν κλειστό στους επισκέπτες για συντήρηση και μετατροπές στο εσωτερικό του. Δυστυχώς άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία – πιθανολογείται εμπρησμός – του προκάλεσε τεράστιες ζημιές και κανείς δεν ξέρει αν υπάρχει περίπτωση να ξαναφιαχτεί.

Οι βρετανικές εφημερίδες που έγραψαν για το συμβάν – τραγωδία το χαρακτήρισαν οι κάτοικοι του Γκρίνουϊτς και όχι μόνο – δεν έμειναν μόνο στον χαμό του ποντοπόρου. Ανέδειξαν ως κυρίαρχο ζήτημα με τη δυσάρεστη αυτή αφορμή, κάτι που στην Ελλάδα δυστυχώς ξεχνάμε: την τεράστια σημασία της ναυτική κληρονομιάς. Σε πρόσφατο άρθρο της η εφημερίδα Guardian καταγγέλλει ότι το Cutty Shark ήταν «νεκρό πριν ακόμα καεί». H συντήρηση των τελευταίων μηνών άλλωστε είχε στόχο την επανόρθωση φθορών που είχαν προκληθεί τόσο εσκεμμένα όσο και από αμέλεια: Στο κοίτος του είχε ανοιχτεί μια τρύπα, που χρησίμευε ως είσοδος για τους επισκέπτες ενώ η ρύπανση των υδάτων που ταλαιπωρούσε παλαιότερα τον Τάμεση είχε επιτείνει τη διάβρωση.

Η εφημερίδα υπογραμμίζει με έμφαση ότι για ένα έθνος όπως η Βρετανία που έχει πάθος με το ένδοξο παρελθόν της, αυτή η αδιαφορία για τη ναυτική της ιστορία είναι ένα ανεξήγητο και ντροπιαστικό φαινόμενο. Το Cutty Shark ήταν ένα σύμβολο για τους Βρετανούς και την πόλη του Λονδίνου. Για πολλά όμως χρόνια δεν είχε την περιποίηση αλλά και τη φύλαξη που του άξιζε. Τα πλοία αυτά δεν πρέπει να είναι απλώς εκθέματα αλλά να βρίσκονται στο φυσικό υδάτινο περιβάλλον τους, να πλέουν στη θάλασσα.

Στην Ελλάδα δεν πάμε πίσω. Ευτυχώς χάρις σε προσπάθειες συγκεκριμένων ανθρώπων μέσα από το Πολεμικό Ναυτικό έγιναν εργασίες συντήρησης στον «Αβέρωφ». Ολοι όσοι όμως λατρεύουν τα παλιά σκαριά γνωρίζουν πόσα ξύλινα καΐκια καταστράφηκαν με επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Παλαιότερα σε κάθε λιμανάκι έβλεπε κανείς κομψοτεχνήματα από ξύλο ενώ σήμερα τα ίδια μέρη είναι γεμάτα από φουσκωτά και ταχύπλοα.

Από το 1991 μέχρι σήμερα – όπως έχει δημοσιεύσει και παλαιότερα η «Κ» (17/03/05) – στο πλαίσιο του επιχειρησιακού προγράμματος «Αλιεία» το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έδωσε το πράσινο φως για την καταστροφή χιλιάδων καϊκιών και διασώθηκαν ελάχιστα από αυτά χάρις στη μνημειακή τους αξία. Είναι σαφές ότι στις ημέρες μας περισσότερο από ποτέ πρέπει να καταγραφούν τα σχέδια των παραδοσιακών αυτών σκαφών που συχνά αποτελούσαν εμπνεύσεις της στιγμής για τους καραβομαραγκούς, να προστατευτούν τα καρνάγια για να συνεχίσουν μια ημέρα να πλέουν στα ελληνικά νερά ξύλινα σκαριά όπως εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή