ΒΑΓΔΑΤΗ. Μία ακόμη γέφυρα στον κεντρικό δρόμο που συνδέει το βόρειο με το νότιο Ιράκ βομβάρδισαν χθες σουνίτες αντάρτες. Ηταν ο τρίτος βομβαρδισμός γέφυρας τις τελευταίες τρεις ημέρες και φαίνεται ότι αποτελεί τμήμα νέας εκστρατείας με στόχο οδικές αρτηρίες.
Η χθεσινή επίθεση είχε στόχο μια γέφυρα 60 χιλιόμετρα νότια της Βαγδάτης και σε απόσταση μόλις έξι χιλιομέτρων από άλλη γέφυρα που καταστράφηκε μερικώς την Κυριακή από επίθεση, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο τριών Αμερικανών στρατιωτών. Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο είχαν ανατιναχθεί οι τρεις από τις 13 γέφυρες της Βαγδάτης και στις αρχές Ιουνίου μια ακόμη σημαντική γέφυρα στον κύριο δρόμο που συνδέει τη Βαγδάτη με το Ιρμπίλ. Μέχρι σήμερα συνηθισμένος στόχος των ανταρτών ήταν εργοστάσια ηλεκτρισμού και φυσικά αγωγοί πετρελαίου.
Εν τω μεταξύ, με άρθρο του στην εφημερίδα The International Herald Tribune ο κ. Τζέιμς Ρούμπιν, πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ το διάστημα 1997-2000, υποστηρίζει ότι η αποχώρηση του αμερικανικού στρατού από το Ιράκ δεν θα πρέπει να θεωρείται ήττα.
Ρούμπιν: Να αποσυρθούμε
«Οι υποστηρικτές της αποστολής ενισχύσεων στο Ιράκ», γράφει ο κ. Ρούμπιν, «πρέπει να συνειδητοποιήσουν την πολιτική πραγματικότητα. Το ερώτημα δεν είναι αν οι ΗΠΑ θα αρχίσουν να αποσύρουν τις δυνάμεις τους από το Ιράκ. Το ερώτημα είναι πόσο σύντομα θα αρχίσει η αποχώρηση και πώς θα διεξαχθεί. Πράγματι, η αποχώρηση θα σημαίνει ότι το Ιράκ δεν θα γίνει ο δημοκρατικός μαγνήτης της Μέσης Ανατολής που ο κ. Μπους ήλπιζε. Και ο δρόμος της ειρήνευσης μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων δεν θα περάσει από τη Βαγδάτη».
«Οι υποστηρικτές του πολέμου», συνεχίζει ο κ. Ρούμπιν, «ισχυρίζονται ότι η αποχώρησή μας θα ενισχύσει την Αλ Κάιντα, θα στερήσει την Αμερική από έναν μοχλό πίεσης έναντι του Ιράν και θα την αποδυναμώσει. Το αντιλαμβάνονται ανάποδα. Η Αλ Κάιντα κερδίζει υποστηρικτές εξαιτίας της παρουσίας μας στο Ιράκ.
Η αποχώρησή μας θα της στερήσει το βασικό εργαλείο στρατολόγησης. Οσο για το Ιράν, είναι αλήθεια ότι ο πόλεμος στο Ιράκ δεν θα χρησιμεύσει ως προειδοποίηση για την Τεχεράνη ούτε θα είναι η αρχή της πτώσης άλλων αυταρχικών καθεστώτων στην περιοχή. Ομως αυτό δεν μπορεί να αλλάξει τώρα πια».
«Ακόμη όμως και μετά την αποχώρησή μας», καταλήγει ο κ. Ρούμπιν, «η Αμερική θα εξακολουθήσει να είναι η μόνη υπερδύναμη, με τον ισχυρότερο στρατό, την δυναμικότερη οικονομία και το πλέον θαυμαστό πολιτικό σύστημα.
Εχοντας συνετούς ηγέτες, θα είναι σε θέση να κερδίσει τον σεβασμό και την υποστήριξη που έχασε τα τελευταία χρόνια. Η αναζήτηση ομοιοτήτων με το Βιετνάμ δεν θα μας βοηθήσει να πάρουμε τις δύσκολες αποφάσεις που απαιτούνται στο Ιράκ. Το μόνο κοινό μεταξύ των δύο πολέμων είναι η ανικανότητα των Αμερικανών πολιτικών ηγετών».