Η δύσκολη εβδομάδα της Ευρώπης έφθασε. Μέχρι το τέλος της, οι «27» της Ενωσης θα πρέπει να έχουν συμφωνήσει στις βασικές παραμέτρους της Συνθήκης που θα αντικαταστήσει το παρ’ ολίγον Σύνταγμα, όμως οι διαφωνίες παραμένουν έντονες και η σύνοδος κορυφής της Πέμπτης και της Παρασκευής προδιαγράφεται εξαιρετικά τεταμένη.
Στόχος δεν είναι η εκπόνηση μιας νέας Συνθήκης της Ενωσης, αλλά η συμφωνία στις βασικές πρόνοιες του κειμένου, όπως κι αν αυτό διαμορφωθεί τελικά. Ωστόσο, ορισμένες από αυτές τις βασικές πρόνοιες εξακολουθούν να διχάζουν, παρά την προσπάθεια που κατεβλήθη από τους υπουργούς Εξωτερικών το βράδυ της Κυριακής.
Σε αυτές εντάσσεται, μεταξύ άλλων, η απαίτηση της Βρετανίας να μην αποκτήσει νομική ισχύ η Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων που περιέχει κάποιες στοιχειώδεις πρόνοιες υπέρ των εργαζομένων και να μην καταργηθεί το εθνικό βέτο στα ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας και Δικαιοσύνης.
Με αμφότερα να συγκεντρώνουν υψηλές πιθανότητες αποδοχής, ο Τόνι Μπλερ, στην τελευταία του σύνοδο κορυφής, θα ζητήσει τη μόνιμη εξαίρεση της Βρετανίας από τις πρόνοιες της Χάρτας και τις αποφάσεις σε θέματα εσωτερικής ασφάλειας. Λίγες ημέρες αργότερα θα παραδώσει την εξουσία στον Γκόρντον Μπράουν, χωρίς αυτό να σημαίνει κατ’ ανάγκην το τέλος της πολιτικής του καριέρας.
Σύμφωνα με τους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί προτείνει τον Τόνι Μπλερ για το αξίωμα του προέδρου της Ε.Ε., που θα δημιουργηθεί με τη συνταγματική συνθήκη.
Ιδιαίτερα ακανθώδες πρόβλημα συνιστά και η απαίτηση της Πολωνίας να λογίζεται ως «μεγάλη» χώρα σε ό,τι αφορά τις ψήφους της στο Συμβούλιο Υπουργών. Το ισχύον σήμερα σύστημα τής δίνει αυξημένο «ειδικό βάρος» όμως τώρα προβλέπεται η μετάβαση στη λεγόμενη διπλή πλειοψηφία κρατών-πληθυσμών. Κάτι το οποίο δηλώνει ότι θα πολεμήσει «μέχρι θανάτου» το κυβερνών δίδυμο (πρόεδρος και πρωθυπουργός) των… διδύμων αδελφών Κατσίνσκι.
Κανείς δεν μπορεί άλλωστε να προβλέψει και τη διάρκεια αυτής της συνόδου κορυφής, όμως όπως το έθεσε από την πλευρά της, η υπουργός Εξωτερικών κ. Ντόρα Μπακογιάννη, «οφείλουν όλοι να συνειδητοποιήσουν ότι θα υπάρξουν μόνο νικητές αν καταφέρουμε το ευρωπαϊκό καράβι να πάει μπροστά. Αν δεν τα καταφέρουμε θα έχουμε ευθύνες απέναντι στους πολίτες της Ευρώπης».