Σε 3.000 ανέρχονται οι αναγνωρισμένοι πολιτικοί πρόσφυγες στην Ελλάδα και σε 12.000 οι εγγεγραμμένοι αιτούντες άσυλο, δηλαδή αυτοί για τους οποίους έχει ξεκινήσει η διαδικασία εξέτασης του αιτήματος ασύλου, σύμφωνα με στοιχεία του ελληνικού γραφείου της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
Σε 35.000 – 40.000 εκτιμούνται όσοι περιμένουν την επίσημη καταγραφή του αιτήματός τους από τις αρμόδιες αρχές. Η αναμονή εξέτασης αιτήματος ασύλου μπορεί να ξεπεράσει τα πέντε χρόνια και η Ελλάδα έχει επικριθεί πάμπολλες φορές για την πολιτική «μη ασύλου» που έχει υιοθετήσει.
Στο σύνθετο πρόβλημα της μετακίνησης ανθρώπων αναφέρθηκε χθες το βράδυ η υπουργός Εξωτερικών κ. Ντόρα Μπακογιάννη μιλώντας στα εγκαίνια εκδηλώσεων της Υπάτης Αρμοστείας για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων.
Σύγχυση αιτιών
Οι πρόσφυγες, σημείωσε η υπουργός, συγχέονται με άλλους μετακινούμενους πληθυσμούς και μαζί συγχέονται οι αιτίες φυγής. Μια επιφανειακή εκτίμηση των πραγμάτων πολύ συχνά αποδίδει τον λόγο φυγής στην ανέχεια και όχι στη δίωξη. Η αδυναμία αναζήτησης και διασταύρωσης στοιχείων ταυτότητας πολιτών από χώρες υπό κατάρρευση περιπλέκει τη διαδικασία αναγνώρισης.
Στα εκατομμύρια προσφύγων που έχουν δημιουργήσει οι πόλεμοι στο Ιράκ, το Σουδάν και το Τσαντ αναφέρθηκε ο επικεφαλής του Γραφείου Ελλάδας κ. Γιώργος Τσαρμπόπουλος και σημείωσε ότι «αυτοί που δημιούργησαν αυτούς τους πολέμους ή που με την απάθεια και την ανοχή τους δεν έκαναν ό,τι έπρεπε για να τους αποτρέψουν, έχουν χρέος απέναντι στην ανθρωπότητα για το σταμάτημά τους. Ειδικότερα για τους πρόσφυγες στο Ιράκ, οι ευρωπαϊκές χώρες δεν μπορεί να ορθώνουν τείχη απέναντι στα θύματα του πολέμου και να αφήνουν σε φτωχές χώρες, όπως αυτές της Μέσης Ανατολής, το βάρος της φροντίδας εκατομμυρίων ξεριζωμένων».
Τα τραγικά οδοιπορικά κάποιων από τα εκατομμύρια προσφύγων που έχουν εκτοπισθεί εντός ή εκτός της χώρας τους περιγράφουν μέσα από τον φακό τους πέντε Ελληνες φωτογράφοι, ενώ πέντε ζωγράφοι-πρόσφυγες στην Ελλάδα από το Αφγανιστάν, το Σουδάν και το Ιράκ εκθέτουν τη δουλειά τους και πωλούν τους πίνακές τους.
Το δράμα Ιρακινών
Στο βαρύ συλλογικό ψυχικό τραύμα του ιρακινού λαού αναφέρθηκε ο ζωγράφος Χασάν Σαράα μιλώντας για τις γενιές που γεννήθηκαν και έζησαν μέσα σε πόλεμο από το 1980, οπότε άρχισε ο πόλεμος Ιράν – Ιράκ και συμπλήρωσε αποτυπώνοντας την πλήρη απελπισία. «Ομως οι άνθρωποι δεν φεύγουν, διότι δεν έχουν ελπίδα στα γειτονικά κράτη». Το ελληνικό κράτος αρνήθηκε να αναγνωρίσει ως πρόσφυγα τον Μοΐς Σαλμάν από το Σουδάν, παρ’ όλο που η θεραπεία του στο Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων από όσα έπαθε στα «υπόγεια» της σουδανικής κυβέρνησης συνεχίζεται οκτώ χρόνια μετά την άφιξή του στην Ελλάδα. Ομως η Ελλάδα είναι πια η δεύτερη πατρίδα του.