Υπάρχει πράγματι ένας πρώην ηγέτης αγγλοσαξωνικής χώρας που θα ήταν ενδιαφέρον να χρηστεί μεσολαβητής της διεθνούς κοινότητας για τη Μέση Ανατολή. Δεν είναι άλλος από τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο Τζίμι Κάρτερ, που το 1978 μεσολάβησε επιτυχώς μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου στο Καμπ Ντέιβιντ, ενώ πέρυσι έγραψε σημαντικό βιβλίο για τη Μέση Ανατολή. Για πολύ συγκεκριμένους λόγους το όνομα του Κάρτερ δεν τέθηκε καν, ενώ απεσταλμένος ορίστηκε ο Τόνι Μπλερ.
Στο «Παλαιστίνη, ειρήνη όχι απαρτχάιντ», που κυκλοφόρησε τον χειμώνα στις ΗΠΑ, ο Κάρτερ υποστηρίζει ότι θεμελιώδης αιτία της συνεχιζόμενης αστάθειας στη Μέση Ανατολή είναι η άρνηση του Ισραήλ να επιστρέψει στα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα που είχε πριν από το 1967. Είναι μια θέση τόσο αυτονόητη που ο μόνος τρόπος να καταρριφθεί είναι να μη συζητηθεί. Μετά το βιβλίο αυτό, ο πρώην πρόεδρος Κάρτερ έγινε μαγνήτης τρομακτικών επιθέσεων, ενώ του αποδόθηκε και η απαραίτητη κατηγορία του «αντισημιτισμού».
Και ενώ ο Κάρτερ μπήκε στη μαύρη λίστα, ο Μπλερ ετοιμάζεται να βγει στους δρόμους και στα σοκάκια της Μέσης Ανατολής. Ο ρόλος που του ανέθεσε το κουαρτέτο για τη Μέση Ανατολή (ΟΗΕ, ΗΠΑ, Ε.Ε., Ρωσία) δεν είναι να μεσολαβεί σε απευθείας συνομιλίες, τουλάχιστον όχι τώρα, αλλά να προετοιμάσει όσο μπορεί το έδαφος για κάτι τέτοιο.
Θα ήταν πολύ ωραίο να υιοθετούσε κανείς την αυταπάτη ότι ο Μπλερ, με το κύρος της πρόσφατης εξουσίας και με τις θετικές εμπειρίες από την ειρήνευση στη Βόρεια Ιρλανδία ίσως πετύχει κάτι στη μεσανατολική κόλαση. Ομως, τα πεπραγμένα του Μπλερ στην εξουσία είναι τόσο συντριπτικά που δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια.
Οσο βρισκόταν στην εξουσία, ο Μπλερ έδειξε μέγιστη κατανόηση στην «πολιτική ασφαλείας» του Ισραήλ, συγκατανεύοντας στην επέκταση των ισραηλινών εποικισμών, στις κατά καιρούς επιδρομές στη δυτική οχθη και στη Γάζα, στο εμπάργκο κατά των Παλαιστινίων κ.ο.κ. Πέρυσι διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στην καθυστέρηση της εκεχειρίας μέχρις ότου αποφασίσει το Ισραήλ ότι είχε εκπληρώσει όσους περισσότερους στόχους μπορούσε στον Λίβανο.
Ο απεσταλμένος του στη Μέση Ανατολή ήταν ο εβραϊκής καταγωγής λόρδος Λεβί, ενεργό μέλος εβραϊκών και φιλο-ισραηλινών οργανώσεων. Οι δωρεές που εξασφάλισε ο Λεβί για το εργατικό κόμμα απασχολούν τις έρευνες της βρετανικής αστυνομίας στο σκάνδαλο που έγινε γνωστό ως «δωρεές αντί τίτλων ευγενείας».
Στον ευρύτερο μουσουλμανικό κόσμο, ο ρόλος του Μπλερ στην προετοιμασία, στην προώθηση – μάρκετινγκ και στην εκτέλεση του πολέμου στο Ιράκ, δεν του έχει χαρίσει και πολλούς φίλους. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μήπως ότι ως μεσολαβητής ο Μπλερ θα κινηθεί ανάμεσα στο Ισραήλ και στους φιλοδυτικούς ηγέτες, ανάμεσα «σε εμάς και σε εμάς»; Και πόσο βιώσιμες θα είναι οι όποιες διευθετήσεις προκύψουν;
Το παράδειγμα του Κάρτερ είναι εύγλωττο. Οχι για τον διορισμό ή τον μη διορισμό του (ο Κάρτερ είναι 82 ετών και πιθανώς να μην είχε όρεξη να βρίσκεται όλη μέρα σε ένα αεροπλάνο), αλλά για την αντιμετώπιση που συνεχίζουν να έχουν όσοι προσπαθούν να αγγίξουν τις αιτίες του προβλήματος. Ακόμη και αν πρόκειται για πρώην προέδρους των ΗΠΑ…