Νεα Υορκη. Εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα χωρίς να καταστρέψουν έμβρυα κατάφεραν να δημιουργήσουν Αμερικανοί και Ρώσοι επιστήμονες. Το εκπληκτικό επίτευγμα, που έγινε με τη διέγερση αγονιμοποίητων ωαρίων, θα ανοίξει διάπλατα τις πόρτες αναζήτησης νέων θεραπειών καθώς θα λύσει τα χέρια των ερευνητών από τα ηθικά προβλήματα που συνήθως αντιμετωπίζουν. Οποια γυναίκα πρέπει να υποβληθεί σε μεταμόσχευση για να ξεπεράσει κάποιο πρόβλημα υγείας, όπως είναι ο διαβήτης ή οι τραυματισμοί του νωτιαίου μυελού, θα μπορεί να δώσει ωάρια και το εργαστήριο να χρησιμοποιήσει τους ιστούς που θα προκύψουν από αυτά.
Τα εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα μπορούν να εξελιχθούν σε κύτταρα οποιουδήποτε ιστού, ικανότητα που οι γιατροί ευελπιστούν να μπορέσουν να χειραγωγήσουν και να εκμεταλλευτούν ώστε να «κατασκευάσουν» εξειδικευμένους ιστούς. Για τη δημιουργία συμβατών με τον ασθενή ιστών οι επιστήμονες εφαρμόζουν τη διαδικασία της λεγόμενης «θεραπευτικής κλωνοποίησης» που θεωρείται απαράδεκτη.
Η νέα μέθοδος ακολούθησε εντελώς ξεχωριστό δρόμο, διεγείροντας το μη γονιμοποιημένο ωάριο ώστε να ξεκινήσει την εμβρυϊκή ανάπτυξη. Αυτή η ανάπτυξη δεν είναι δυνατόν να συνεχισθεί για όσο χρόνο χρειάζεται να γεννηθεί ένα βρέφος, αλλά αρκεί να προκαλέσει τη δημιουργία βλαστοκυττάρων, που είναι γενετικώς όμοια με το ωάριο. Η εργασία των ερευνητών του κέντρου Lifeline Cell Τechnology στο Μέριλαντ των ΗΠΑ και τη Μόσχα δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική έκδοση της επιθεώρησης Cloning and Stem Cells.
Ο συντάκτης της μελέτης και πρόεδρος της Lifeline, Τζέφρι Τζάνους, αναφέρει ότι τα βλαστοκύτταρα που δημιουργήθηκαν με την πρωτοποριακή μέθοδο ίσως αποδειχθούν χρήσιμα και για άλλους ασθενείς εκτός της δότριας του ωαρίου εφόσον αυτοί υποβληθούν και σε αγωγή που δεν επιτρέπει την απόρριψη των μοσχευμάτων. Επίσης, τονίζει ότι παρήγαγαν με τους συνεργάτες του έξι «σειρές βλαστοκυττάρων», μία από τις οποίες είχε χρωματοσωμιακές ανωμαλίες. Πιο συγκρατημένος εμφανίζεται ο Τζορτζ Ντάλεϊ του Ινστιτούτου Βλαστοκυττάρων του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, ο οποίος υποστηρίζει ότι επί του παρόντος δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν αυτά τα πρόδρομα κύτταρα είναι εξίσου «καλά» με αυτά που συλλέγονται από φυσιολογικά έμβρυα. Θα πρέπει να μελετηθεί κατά πόσο η απουσία του πατρικού γενετικού υλικού περιορίζει τη λειτουργία τους. Το DNA του σπέρματος περιέχει δείκτες διαφορετικούς του ωαρίου, οι οποίοι επηρεάζουν τη λειτουργία των γονιδίων.