Νέα Υόρκη. Οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται για την τεχνολογία ή τα στρατιωτικά ζητήματα ακούει τις προβλέψεις τα τελευταία δέκα χρόνια: ο κυβερνοπόλεμος έρχεται.
Αν και ο πολυαναμενόμενος πόλεμος που θα διεξάγεται μέσω υπολογιστών δεν έχει συμβεί ακόμη, οι προβλέψεις γίνονται όλο και πιο δυσοίωνες. Στη βιομηχανία χρησιμοποιείται σύστημα απομακρυσμένου ελέγχου που ονομάζεται Scada, το οποίο επιτρέπει την παρακολούθηση και τον έλεγχο από απόσταση μιας γραμμής παραγωγής ή ενός φράγματος. Οι ειδικοί στην ασφάλεια υπολογιστών φαντάζονται τρομοκράτες με ένα πληκτρολόγιο στα χέρια να κλείνουν τις γραμμές παραγωγής εργοστασίων ή να ανοίγουν ένα φράγμα πλημμυρίζοντας ολόκληρες περιοχές και πόλεις. Ομως, πόσο άσχημος θα ήταν ένας κυβερνοπόλεμος σε σχέση με έναν παραδοσιακό; Και πόσες είναι οι πιθανότητες να συμβεί στα αλήθεια;
Οποια και να είναι η απάντηση οι κυβερνήσεις προετοιμάζονται για ενδεχόμενο κυβερνοπόλεμο. Η Κίνα, ισχυρίζονται ειδικοί, έχει από καιρό δοκιμάσει τα δίκτυα υπολογιστών των ΗΠΑ. Σύμφωνα με έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Αμυνας προς το Κογκρέσο το 2007, ο κινεζικός στρατός έχει επενδύσει μεγάλα ποσά για αγορά ηλεκτρονικών αντιμέτρων και έχει αναπτύξει στρατηγικές όπως «επίθεση σε δίκτυο υπολογιστών, άμυνα δικτύου υπολογιστών και εκμετάλλευση δικτύου υπολογιστών». Ο κινεζικός στρατός θεωρεί τις επιχειρήσεις μέσω υπολογιστών «ζωτικές για την επίτευξη ηλεκτρομαγνητικής κυριαρχίας στην αρχή μιας σύγκρουσης».
Παρόλες τις προειδοποιήσεις για ένα «ψηφιακό Πέρλ Χάρμπορ ένας ενδεχόμενος κυβερνοπόλεμος θα έχει πολύ μικρότερη επίδραση, λέει ο Ντάνι ΜακΦέρσον της εταιρείας Arbor Networks η οποία παρέχει υπηρεσίες ασφαλείας στο ίντερνετ. «Ορισμένα τμήματα του συστήματος δεν θα λειτουργούν ή δεν θα μπορούμε να εμπιστευτούμε τις πληροφορίες που λαμβάνουμε». Οποια μορφή και να λάβει ο κυβερνοπόλεμος, οι περισσότερο ειδικοί συμφωνούν ότι οι πρόσφατες επιθέσεις μέσω υπολογιστών στην Εσθονία δεν αποτελούν παράδειγμα. Αρχικά Εσθονοί αξιωματούχοι κατηγόρησαν τη Ρωσία ότι μπλοκάρισε την πρόσβαση μέσω ίντερνετ σε τράπεζες και κυβερνητικά δίκτυα. Το Κρεμλίνο αρνήθηκε τις κατηγορίες και οι Εσθονοί αξιωματούχοι παραδέχθηκαν ότι η επίθεση ίσως ήταν έργο χακτιβιστών (hacktivist από το hacker και activist).
Ακόμη και αν ξεσπάσει ένας κυβερνοπόλεμος, οι επιπτώσεις του θα είναι πολύ μικρότερες απ’ ό,τι ενός συμβατικού, λέει ο Αντριου ΜακΦέρσον, λέκτορας της νομικής στο πανεπιστήμιο του Νέου Χαμσάιρ. «Μια επίθεση στον κυβερνοχώρο παρομοιάζεται με το σκίσιμο ενός σεντονιού, το οποίο όμως μπορεί να ξαναραφτεί».
Στην πραγματικότητα οι ΗΠΑ έχουν προετοιμαστεί για τον κυβερνοπόλεμο μέσω των καθημερινών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο καθένας με τον υπολογιστή του ή τη σύνδεση στο ίντερνετ. Υπάρχουν ελάχιστα σημεία που ο υπολογιστής να παίζει τόσο κεντρικό ρόλο, ώστε αν χαλάσει όλα να σταματούν. Εγώ βρέθηκα στο κατάστημα του διαστημικού κέντρου Κένεντι στη Φλόριδα, χωρίς μετρητά και με το δίκτυο των ηλεκτρονικών καρτών εκτός λειτουργίας. «Δεν λειτουργεί δορυφόρος», μου είπε ο ταμίας. Εν τέλει οι άνθρωποι δεν είναι υπολογιστές. Οταν κάτι πάει στραβά, δεν κρασάρουμε (αργκό για υπολογιστές που βγαίνουν εκτός λειτουργίας). Αντιθέτως βρίσκουμε έναν άλλο τρόπο για να κάνουμε τη δουλεία μας.