Στην ταινία Sicko ο βραβευμένος με Οσκαρ σκηνοθέτης, Μάικλ Μουρ, περιγράφει την κατάρρευση του αμερικανικού συστήματος υγείας, που αποτελεί συνειδητή κυβερνητική επιλογή. Ισως η επόμενη ταινία του θα πρέπει να είναι για τους μισθοφορικούς στρατούς, που επίσης άνθισαν επί προεδρίας Μπους. Είναι κοινός τόπος ότι 100.000 ιδιωτικοί υπάλληλοι δραστηριοποιούνται αυτή τη στιγμή στο Ιράκ. Περίπου το ένα τρίτο εξ αυτών απασχολούνται στον τομέα της ασφάλειας, η οποία υπολογίζεται ότι έχει στοιχίσει μέχρι σήμερα 5,6 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ο ιδρυτής και ιδιοκτήτης της εταιρείας Blackwater, Ερικ Πριντς, του ισχυρότερου ιδιωτικού στρατού, είναι 38 ετών, πλούσιος κληρονόμος, φανατικός καθολικός, πρώην μέλος των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων και πατέρας έξι παιδιών. Χρηματοδοτεί εκστρατείες κατά των αμβλώσεων, της ομοφυλοφιλίας και της έρευνας στα βλαστοκύτταρα. Ηταν ασκούμενος στο επιτελείο του πατέρα Μπους, αλλά αποφάσισε ότι είναι πολύ αριστερός για τα μέτρα του και στράφηκε προς τον ακροδεξιό, Πατ Μπιουκάναν. Ξεκίνησε με το όνειρο να φτιάξει μια παιδική χαρά για τους πλούσιους, φιλοπόλεμους φίλους του. Κατέληξε όμως να πλουτίζει κάθε φορά που συνέβαινε ένα τραγικό γεγονός. Οταν για παράδειγμα σημειώθηκε το λουτρό αίματος στο Κολουμπάιν το 1999, έσπευσε να δημιουργήσει ένα σκηνικό με τη μορφή αμερικανικού γυμνασίου, στο οποίο θα μπορούσαν να εκπαιδευτούν οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας για να αντιμετωπίσουν στο μέλλον ανάλογα περιστατικά. Για να αποκτήσει μάλιστα το κέντρο μεγαλύτερη πειστικότητα, επέλεξε ως ηχητική επένδυση «κραυγές φοιτητών»! Οταν Αραβες εξτρεμιστές, επιβαίνοντες σε ψαράδικο, κόντεψαν να βυθίσουν το αμερικανικό πολεμικό πλοίο Cole, η Blackwater εξασφάλισε συμβόλαιο ύψους 35,7 εκατομμυρίων δολαρίων από το αμερικανικό ναυτικό για να εκπαιδεύσει καταλλήλως τους άνδρες του. Σημερα φιλοδοξεί η εταιρεία του «να γίνει για την εθνική ασφάλεια ό,τι η FedEx για τα ταχυδρομεία». Και μάλλον τα κατάφερε. Το 2000 όταν η αμερικανική κυβέρνηση αποφάσισε να εντάξει την Blackwater στον κατάλογο των εταιρειών, με τις οποίες σκόπευε να κλείσει συμβόλαια, είχε υπολογίσει πως οι δοσοληψίες μαζί της θα ανέρχονταν σε 125.000 δολάρια για τα επόμενα πέντε χρόνια. Τελικά το ποσό αυτό ξεπέρασε τα 100 εκατομμύρια. Το 2002 ανέθεσαν στον Πριντς ένα συμβόλαιο ύψους 5,4 εκατ. δολ. για την παροχή 20 ειδικών φρουρών στη νέα βάση της CIA στην Καμπούλ. Με 270.000 ανά κεφαλή αμοιβή, δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για «ευκαιρία». Κι όμως ο αμερικανικός στρατός έσπευσε να την αδράξει. Τρεις Αμερικανοί στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους στο Αφγανιστάν εξαιτίας λάθους ενός εκ των μισθοφόρων της Blackwater, αλλά η εταιρεία αρνήθηκε να καταβάλει αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων. Εποίησαν τη νήσσαν και όταν άνδρες του μισθοφορικού στρατού πυροβόλησαν και σκότωσαν έναν αθώο στο Ιράκ. Ολα αυτά καταγράφονται στο ενδιαφέρον βιβλίο του Τζέρεμι Σαχίλ «Η άνοδος του ισχυρότερου μισθοφορικού στρατού στον κόσμο», που κυκλοφόρησε πρόσφατα. O ίδιος έγραψε χθες σχετικό άρθρο στον «Γκάρντιαν», ενώ κριτική του βιβλίου του υπάρχει στο τελευταίο τεύχος του London Review of Books. Φυσικά ο Ερικ Πριντς αρνήθηκε να μιλήσει στον συγγραφέα του βιβλίου.
