Εξεδίωξε με πάθος και συστηματικότητα τους Εβραίους και Ρώσους μουσικούς από τις μεγάλες ορχήστρες, ενώ δεν επέτρεψε την αναπαραγωγή των έργων τους καθ’ όλη τη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ. Στο έργο του «Ο Αγών μου» υποστήριζε ότι δεν υπήρχε ανεξάρτητη εβραϊκή κουλτούρα, ενώ χαρακτήριζε τους Ρώσους υπανθρώπους. Κι όμως, ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ όταν βρισκόταν μόνος αρεσκόταν να ακούει και να απολαμβάνει τη μουσική τους. Περίπου 100 δίσκοι γραμμοφώνου που κατά πάσα πιθανότητα ανήκαν στον Αδόλφο Χίτλερ ανακαλύφθηκαν στη σοφίτα κατοικίας στελέχους της πρώην σοβιετικής υπηρεσίας αντικατασκοπείας στα περίχωρα της Μόσχας.
Η συλλογή αποκαλύπτει ότι ο Χίτλερ, ο μεγάλος υπέρμαχος της «φυλετικά καθαρής» γερμανικής μουσικής, συντασσόταν με τους μουσικούς που είχε ο ίδιος εξοστρακίσει. Το πάθος του για τον Ρίτσαρντ Βάγκνερ είναι γνωστό. Ομως, η πρόσφατα ανακαλυφθείσα συλλογή φανερώνει ότι εξίσου αγαπούσε τη μουσική των Τσαϊκόφσκι, Ραχμάνινοφ και Μποροντίν. Οι δίσκοι, μάλιστα, είναι σχεδόν κατεστραμμένοι από τη συχνή χρήση.
Ανάμεσά τους υπάρχει ένα κοντσέρτο του Τσαϊκόφσκι με σολίστα τον Μπρόνισλαβ Χιούμπερμαν. Ενώ ο ηγέτης των ναζί άκουγε και χαλάρωνε με τη μουσική του εβραίου βιολιστή, ο ίδιος ο καλλιτέχνης εξαναγκαζόταν να αυτοεξοριστεί, εγκαταλείποντας την αγαπημένη του Βιέννη το 1937, ένα μόλις χρόνο πριν από το «άνσλους», την ενοποίηση Γερμανίας και Αυστρίας. Μάλιστα, είχε χαρακτηριστεί δημοσίως «εχθρός του Τρίτου Ράιχ».
Στην ίδια συλλογή βρέθηκαν και δίσκοι του Αυστριακού εβραίου πιανίστα Αρθουρ Σνάμπελ. Επίσης, όπως ήταν αναμενόμενο, η συλλογή που βρέθηκε περιλαμβάνει έργα των Βάγκνερ, Μπετόβεν και Μπρούκνερ. Ο κάτοχος της συλλογής, Λεβ Μπεζιμένσκι, ήταν σοβιετικός αξιωματικός της υπηρεσίας πληροφοριών και βοήθησε κατά τις ανακρίσεις των στρατηγών των ναζί που συνελήφθησαν με την κατάρρευση του Τρίτου Ράιχ. Ο αξιωματικός ανακάλυψε τη συλλογή στην καγκελαρία τον Μάιο του 1945, λίγο μετά την πτώση του Βερολίνου. Οι δίσκοι ήταν συσκευασμένοι σε κιβώτια, καθώς είχαν ετοιμαστεί για μεταφορά στο καταφύγιο του Χίτλερ στο Ομπερσάλτσμπεργκ των αυστριακών Αλπεων. Στα κιβώτια υπήρχε ένδειξη που υποδείκνυε ότι επρόκειτο να μεταφερθούν στο αλπικό αρχηγείο του Φίρερ σε περίπτωση που αποφάσιζε να συνεχίσει από εκεί τον πόλεμο.
Ο Μπεζιμένσκι ουδέποτε ανέφερε ότι κατήχε τη συλλογή, φοβούμενος προφανώς μήπως κατηγορηθεί για λαφυραγώγηση. Αργότερα, επέλεξε τη σταδιοδρομία του ιστορικού, υποστηρίζοντας ότι είχε παρακολουθήσει τη νεκροψία του αποτεφρωμένου πτώματος του Χίτλερ και επιβεβαιώνοντας ότι ο Φίρερ ήταν μόνορχις. Οταν πέθανε το καλοκαίρι, η ύπαρξη της συλλογής γνωστοποιήθηκε στο περιοδικό Spiegel.
Σε έγγραφο με το οποίο εξηγεί πώς βρέθηκε στην κατοχή του η συλλογή αναφέρει ότι εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι περιλαμβάνονταν μερικές από τις ηχογραφήσεις τον σημαντικότερων ορχηστρών Ευρώπης και Γερμανίας με τους καλύτερους σολίστ της εποχής. Εντυπωσιάστηκε επίσης από το ότι περιλαμβάνονταν και Ρώσοι μουσικοί στη συλλογή».
