Το υπουργείο Τουρισμού της Κουρδικής Τοπικής Κυβέρνησης απασχολεί τετρακόσιους δεκαεπτά υπαλλήλους και τα μελλοντικά του σχέδια είναι, αν μη τι άλλο, μεγαλεπήβολα. «Χρειαζόμαστε τον τριπλάσιο ή ακόμα και τον τετραπλάσιο αριθμό ξενοδοχείων από όσα διαθέτουμε σήμερα, ενώ παράλληλα πρέπει να πείσουμε περισσότερες αεροπορικές εταιρείες να μας συμπεριλάβουν στους προορισμούς τους», λέει ο αρμόδιος υπουργός, Νιμρούντ Γιουχάνα.
Τουρισμός, λοιπόν, σε μια χώρα το όνομα της οποίας αποτελεί πλέον συνώνυμο της τρομοκρατίας. Κι όμως, μια νέα διαφημιστική εκστρατεία στις ΗΠΑ καλεί τους λάτρεις της περιπέτειας να ανακαλύψουν το «άλλο Ιράκ» – εν ολίγοις τις τρεις βορειότερες επαρχίες της χώρας που εξελίχθηκαν σε ημιαυτόνομα κρατίδια από τον Πρώτο Πόλεμο του Κόλπου, όταν ο αμερικανικός στρατός επέβαλε τη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων προκειμένου να αποτρέψει τη γενοκτονία των Κούρδων από το καθεστώς Χουσεΐν.
Τα φιλόδοξα σχέδια του κ. Γιουχάνα για την ανοικοδόμηση γιγαντιαίων εμπορικών κέντρων και υπερπολυτελών κοινοτήτων, ακόμα και η ίδια η ύπαρξη του υπουργείου Τουρισμού, καθιστούν σαφές ότι οι Κούρδοι είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν ένα διαφορετικό μέλλον στα πρότυπα της Δύσης. Κοντά στο αεροδρόμιο της Ναζ οικοδομείται ήδη ένας μικρός ουρανοξύστης σύγχρονων διαμερισμάτων με υποδομή πρόσβασης υψηλής ταχύτητας στο Διαδίκτυο. Δεκάδες νέα ξενοδοχεία κτίζονται στην ευρύτερη περιοχή, συμπεριλαμβανομένου εκείνου της γερμανικής αλυσίδας ξενοδοχείων Kempinski. Την ίδια στιγμή, στο κέντρο της Αρμπίλ και λίγα μόλις χιλιόμετρα από την τοποθεσία όπου ο Μέγας Αλέξανδρος κατατρόπωσε τις δυνάμεις του Δαρείου, βρίσκεται το εμπορικό κέντρο Νίστιμαν, το οποίο είναι εξοπλισμένο με τις πρώτες κυλιόμενες σκάλες στο Κουρδιστάν.
«Αισθάνομαι πιο ασφαλής στους δρόμους της Αρμπίλ απ’ ό,τι σ’ αυτούς του Κάμντεν στο Νιου Τζέρσεϊ», λέει ο συνταγματάρχης ε.α. του αμερικανικού στρατού και νυν σύμβουλος επί θεμάτων ασφαλείας του προέδρου της Κουρδικής Τοπικής Κυβέρνησης, Μασούντ Μπαρζανί, Χάρι Σουτ. «Ο κόσμος, όμως, ακούει Ιράκ και σκέφτεται τη βία, αδυνατώντας να αντιληφθεί ότι η Αρμπίλ διαφέρει από τη Βαγδάτη».
