Το μεγαλύτερο πρόβλημα των ηλικιωμένων ανθρώπων είναι η απώλεια της ανεξαρτησίας τους. Ο πραγματικός φόβος τους είναι μήπως χάσουν τις κινητικές τους ικανότητες, τη δυνατότητά τους να λειτουργούν μόνοι τους μέσα σε ένα σπίτι. Ενας νέος κλάδος της ιατρικής, η γηριατρική, απόρροια της αύξησης του προσδόκιμου ζωής, έρχεται να δώσει έμφαση στην αποτροπή αυτής της εξέλιξης. Στην Αμερική οι ηλικιωμένοι ανέρχονται στο 12% του πληθυσμού και οι άνω των 85 είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ηλικιακή ομάδα. Μονοψήφιο στο μεταξύ είναι το ποσοστό εκείνων που καταλήγουν σε οίκους ευγηρίας, καθώς οι περισσότεροι έχουν την ικανότητα να κινηθούν μέσα στο σπίτι και -υπό περιορισμούς- μέσα σε μία κοινότητα. Ομως αυτές οι καθημερινές δραστηριότητες είναι που δυσκολεύουν τους ηλικιωμένους, ειδικά όσους δεν έχουν σύντροφο.
Στο πλαίσιο αυτό ο επανασχεδιασμός του σπιτιού, μπορεί να αποδειχτεί σωτήριος. Το πιο επικίνδυνο σημείο των σπιτιών είναι οι σκάλες, πρέπει όμως να ενθαρρύνονται οι ηλικιωμένοι να περπατούν, έστω και μέσα στο σπίτι. Επίσης είναι σημαντικό να υπάρχουν ράφια στο ύψος των ώμων τους, για να αποφεύγονται οι εξαρθρώσεις και να μεριμνά κανείς, ώστε να μην υπάρχουν εμπόδια-παγίδες. Παράλληλα οι επιφάνειες θα πρέπει να είναι ασφαλείς, όχι γυαλιστερές και ολισθηρές, ενώ πάνω από όλα απαιτείται απρόσκοπτη πρόσβαση σε όλες τις γωνιές του σπιτιού. Συχνά μετά από μία ηλικία οι άνθρωποι δυσκολεύονται να προσαρμοστούν σε πολύ ζεστό ή πολύ κρύο περιβάλλον, έχουν λοιπόν ανάγκη μία σταθερή θερμοκρασία στον χώρο τους. Είναι καλό οι ηλικιωμένοι να μπορούν εύκολα να πάνε στο μπάνιο, γιατί πολλές φορές ντρέπονται ακόμη και τους δικούς τους ανθρώπους.
Ο λόγος για τον οποίο γερνάμε είναι αντικείμενο έντονης αντιπαράθεσης. Η παραδοσιακή άποψη θεωρεί ότι η διαδικασία γήρανσης οφείλεται σε τυχαία, σποραδική φθορά. Μία καινούρια θεωρία όμως πιστεύει ότι το γήρας είναι πιο συστηματικό και πως ενίοτε επιταχύνεται από γενετικά αίτια. Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης ενισχύουν τα επιχειρήματά τους παραθέτοντας το παράδειγμα ζώων, που ανήκουν σε παρόμοια είδη αλλά γερνάνε με διαφορετικούς ρυθμούς. Η «καναδική χήνα» έχει προσδόκιμο ζωής 23,5 χρόνια, ενώ η «αυτοκρατορική» μόλις 6,3. Παρόλα αυτά οι επιστήμονες δεν πιστεύουν ότι ο χρόνος ζωής μας είναι ενσωματωμένος στο DNA μας. Ούτως ή άλλως -με εξαίρεση τα τελευταία διακόσια χρόνια- το προσδόκιμο ζωής του ανθρώπινου είδους δεν ξεπερνούσε τα 30 χρόνια. Σήμερα στις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες είναι σχεδόν 80 χρόνια. Συνεπώς η γηριατρική, αλλά και η δημιουργία ενός πιο ακίνδυνου οικιακού περιβάλλοντος μπορούν να μας επιτρέψουν να πατήσουμε τα εκατό!
