Κάθε επανδρωμένη αποστολή στο Διάστημα κρύβει κινδύνους και απρόοπτα. Αυτό το γεγονός είναι νομοτελειακό και οι πρώτοι που το γνωρίζουν είναι οι αστροναύτες. Ομως δεν είναι η πρώτη φορά που μια διαστημική αποστολή απειλείται από τα κομμάτια μονωτικού αφρού που αποκολλώνται κατά την εκτόξευση. Κάθε άλλο.
Την 1η Φεβρουαρίου του 2003 το διαστημικό λεωφορείο Κολούμπια, με πλήρωμα επτά αστροναύτες, διαλύθηκε κατά την είσοδό του στη γήινη ατμόσφαιρα. Η αιτία ήταν ένα μεγάλο κομμάτι μονωτικού αφρού που είχε χτυπήσει τη μια πτέρυγα του διαστημοπλοίου κατά την εκτόξευση. Το κομμάτι αφρού ζύγιζε περίπου 800 γραμμάρια και άνοιξε μια τρύπα περίπου 20 εκατοστών στη θερμική ασπίδα του σκάφους.
Αμέσως μετά την τραγωδία του Κολούμπια η NASA αναγκάστηκε να καθηλώσει στο έδαφος ολόκληρο το γερασμένο στόλο διαστημικών λεωφορείων, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα προβλήματα ασφαλείας που αντιμετώπιζαν.
Δύο χρόνια μετά και αφού είχαν μελετηθεί εξαντλητικά όλοι οι κανόνες ασφαλείας, τον Ιούλιο του 2005, το διαστημικό λεωφορείο Ντισκάβερι επανέλαβε τις πτήσεις προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι αξιωματούχοι της NASA, που στο ενδιάμεσο διάστημα είχαν δεχθεί σφοδρότατη κριτική από τον Τύπο, υποστήριξαν τότε ότι όλα τα προβλήματα είχαν επιλυθεί. Και πάλι, όμως, δύο κομμάτια αφρού χτύπησαν το Ντισκάβερι κατά την εκτόξευση και η NASA αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι δεν αντιμετώπισε το πρόβλημα που καταδίκασε το Κολούμπια.
Οπως φαίνεται σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει και να θέτει σε κίνδυνο τους αστροναύτες. Τα τρία εναπομείναντα διαστημικά λεωφορεία είναι προγραμματισμένο να αποσυρθούν το 2010. Μέχρι τότε έχουν προγραμματιστεί περίπου δέκα αποστολές με σκοπό την ολοκλήρωση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και μία για τη συντήρηση του διαστημικού τηλεσκοπίου Χαμπλ. Ας ελπίσουμε ότι στο μεταξύ η NASA θα έχει καταφέρει να επιλύσει τουλάχιστον τα γνωστά προβλήματα των διαστημικών λεωφορείων.
